POV Kéziah.
Henry licht op de bank met Cloe ernaast. We waren snel weggevlucht en hebben onze kans om Marcel te verslaan weer laten schieten. Ik heb een paar keer gevloekt naar iedereen.

Ik zie in mijn ooghoek dat Cloe een oog van Henry open doet met haar vingers en een roze met paars oog word zichtbaar. "Wat is dit?" Vraagt ze aan me en ik haal m'n schouders op.

"Het beest heeft hem gebeten, hij staat voor de kleur paars. Een vampier heeft hem gekrabd wat hem tot een siroop zou moeten maken en die staan voor de kleur roze." Leg ik uit en ze kijkt bang terug.

"Straks hebben we een tweede Marcel gecreëerd. Wat als hij enorm slecht word en niet meer weet wie we zijn. Wat als Marcel hem in z'n macht kan hebben? Is hij nu een prins?" Vraagt ze achter elkaar gestrest en ik raak vanuit een staande positie haar schouders aan.

Ik masseer ze een beetje en ik adem rustig in en uit. "Hij is een siroop, alleen ietsje anders." Antwoord ik rustig en ik kijk naar mijn broertje die onder een laken op de vloer dicht bij de muur licht.

Ik kan niet geloven dat hij z'n leven heeft gegeven voor ons. Dat was het, ik heb helemaal niemand meer. Hopelijk vind hij vrede in de onderwereld.

Ik hoor een beetje gekreun achter me en iedereen draait zich om naar Gabriel en Gideon.

Gabriel heeft zo te zien een open wond op z'n buik en Gideon probeert hem te genezen. Wanneer ze door hebben dat we kijken, kijken ze weg alsof we niet mochten weten dat hij iets heeft.

Ik laat Cloe's schouders los en ik loop snel naar Gabriel toe. Russel loopt ook mee en hij knielt naast Gabriel neer en raakt z'n bleke hand aan.

Gideon staat op en neemt afstand. Ik kniel voor Gabriel neer en ik hou z'n shirt een beetje omhoog. "Waarom zij je niks?" Vraag ik en Gabriel maakt een hissent geluid van de pijn.

"Zo erg is het niet." Mompelt hij en ik voel dat Russel m'n hand vast grijpt die Gabriels shirt vast heeft. "Laat hem niet dood gaan." Mompelt hij uit angst en ik knik zijn kant op. Ik snap het, hij is net zo bezorgd als ik ben. We zijn beide altijd bezorgd als het om Gabe gaat.

Iedereen neemt afstand en ik pak een stoel en vervolgens ga ik naast Gabriel zitten. Mijn magie wek ik op en een roze gloed verspreid zich over Gabriels buik heen.

Hij kijkt me weer aan met die angstige ogen. Ogen die ik maar èèn keer heb gezien. Jaren geleden keek hij zo naar me toen hij bang was om me kwijt te raken. Nu is hij bang om iedereen kwijt te raken. Als ik naar hem terug kijk met dezelfde blik, voel ik dat ik weer verbonden met hem ben.

Ik weet dat Gabriel met iemand anders heeft maar wat wij hebben gehad is anders dan andere relaties en ik hou nog steeds van hem. Net zo veel als dat ik jaren geleden deed. Maar hij word ouder en ik blijf hetzelfde.

Ik activeer de verdoving magie en ik zie z'n ogen slap worden. Ik hou hem vast met m'n handen en hij zakt langzaam weg. Hij valt bijna om maar ik hou Gabriel vast met m'n sterke handen en ik trek hem een beetje bij me op schoot.

"Hij gaat niet dood toch?" Vraagt Russel bezorgd en ik schut met m'n hoofd. "Hij heeft wel eens erger meegemaakt. Iedereen in deze kamer weet inmiddels wel dat Gabriel een vechter is." Antwoord ik en Russel kijkt naar beneden.

"Wist je nog toen Cloe net een siroop was en jij gewond raakte? Wat Cloe me heeft uitgelegd is dat Gabriel heel bezorgd om je was dus dit is volkomen normaal. Om dit gevoel in je onderbuik te hebben." Zeg ik.