(Snelle note voordat ik begin, het is bijna aangekomen tot het moment. Het boek houd op. Nog niet vandaag! No probleem, maar ik schrijf door tot hoofdstuk 50 ongeveer en dan maak ik waarschijnlijk als ik genoeg inspiratie heb, een deel twee aan dit boek vast. Almost 4K!)

(Kéziah Siroop.)
Cloe.
Vandaag is mijn ontmoeting met de andere siroop. Kéziah was z'n naam. Ik kan bijna niet wachten om èèn van mijn eigen soortgenoten te ontmoeten. Anne en ik lopen samen naar z'n huis. Hij houd niet van vampiers ook al heeft hij dezelfde krachten dus Rick is niet mee gegaan.

Wanneer we bij het huisje aangekomen zijn staat er met grote letters op de deurbel Siroop. 'Is zijn achternaam siroop?' Vraag ik. 'Ja. Hij is èèn van de eerste siropen. De soort is naar zijn achternaam vernoemd. Hij had vroeger een grote familie maar die zijn allemaal uitgeroeid, zij hij tegen mij. Hij was trouwens dronken gisteren dus hij zal niet al te vrolijk zijn.' Zegt Anne en ik schiet bijna in de lag.

Ik mis het wel, die vriendinnen praat. We praten amper nog met elkaar nadat "dit" is begonnen. Anne drukt op de bel en even later komt er een slanke jongen naar buiten. Aan zijn gezicht te zien, zie je al meteen dat hij iets van de Spanjaarden weg heeft. Hij heeft donkerbruin haar en blauwe ogen. Hij heeft een mooie kaaklijn en hij is best wel gespierd. Hij draagt een oud heren pak uit de vroegere tijden die Gabriel ook wel èèns heeft gedragen toen hij ons op kwam halen van school. Zijn stropdas is glinsterend roze en hij draagt een roze horloge dat er goed bij past.

'Kinderen van de onderwereld. Ik kan me niet herinneren dat ik jullie heb uitgenodigd. Ik moet echt heel erg dronken zijn geweest.' Zegt de jongen met een kalme stem.

'Dat was je ook.' Zegt Anne brutaal en de jongen kijkt haar afstandelijk aan. 'Kéziah Siroop?' Vraag ik en nu is zijn blik op mij gericht. 'Dat klopt klein meisje. Kan ik iets voor je doen?' Vraagt hij terwijl hij z'n hand naar me uitsteekt. Ik neem hem aan en hij neemt me mee naar binnen. 'Jij wacht buiten stink hond.' Zegt hij en Anne gromt. Ik ben benieuwd hoe die meeting ging toen hij dronken was.

Hij trekt de deur dicht en ik zie om me heen een prachtige kamer met allemaal roze spulletjes van de siropen. 'Wat brengt je hier?' Vraagt Kéziah en ik begin een beetje te stamelen. 'I-ik eeuuhm, ben Cloe.' Stamel ik en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.

'Je weet inmiddels mijn naam. Nou vertel op. Wat wil je?' Vraagt hij en ik merk dat hij afstandelijk word. 'Ik ben nog niet zo lang een Siroop en....' Zeg ik maar Kéziah snoert me de mond. 'Een siroop? Die heb ik al in geen eeuwen gezien behalve mezelf dan.' Zegt hij op een ego manier. Nu word ik boos en ik begin half te gillen.

'Luister toverbal! Als jij me niet helpt vraag ik het wel aan Gabriel! Hij heeft meer vertand dan jij zo te merken!' Roep ik en Kéziah staat met z'n mond vol tanden. 'Als je al iemand heb, waarom ben je hier dan?' Vraagt hij kalm en hij gaat met z'n handen door z'n haar. 'Omdat ik hulp nodig had van een soortgenoot.' Zeg ik jammerend. 'Ik kende Gabriel wel trouwens. Ik heb hem zelfs een paar levensjaren laten bevriezen zodat hij een soort van onsterfelijk was. Dat heb ik laten ophouden toen hij goed werd.' Zegt hij vol walging. 'Ik snap je niet.' Zeg ik en Kéziah gaat zitten op zijn roze bank.

'Gabriel had vroeger echt een slechte kant. Ik was daar in tegen ook slechter dan dat ik nu ben. Hij was... Geweldig. Hij had plannen met echte zwarte magie. Hij was bovendien ook goed in bed.' Zegt Kéziah en ik heb het gevoel alsof ik moet kotsen. Kéziah en Gabriel zien er beide uit alsof ze 17 zijn dus dat kan kloppen. Hij zit in ieder geval rond mijn leeftijd. Anne had het mis.

'Jij had een relatie met Gabriel?' Vraag ik verbaast. 'Dat was gestopt nadat hij er vandoor ging met die Russel.' Antwoord Kéziah boos.