POV Cloe.
"Snel! Hij moet naar binnen!" Roept Anne terwijl ik de sleutels van het huis zoek. "Wat gebeurd er?" Mompelt Jayden die nog steeds met z'n hand tegen z'n nek zit. "Stil Jayden, het komt goed met je." Fluister ik terwijl ik de deur snel open maak.

Anne rent snel met hem naar binnen en ze legt Jayden op de bank neer. Hij bloed alleen maar meer en ik kom naast hem zitten. Wanneer ik mijn magie wil gebruiken houd Anne me tegen. "Magie zal niet goed helpen, misschien gaat hij er evengoed dood aan." Zegt ze en ik kijk haar verward aan.

"Er is niet genoeg tijd! Wat moeten we dan doen?!" Roep ik en Anne maakt een gebaar dat ik kalm moet blijven. "Maak een snee in je pols en geef hem je bloed zo snel mogelijk voordat jij zelf geneest. Maak het met je weerwolf tanden. Siropen bloed geneest normalo wonden." Zegt ze en ik kijk weer terug naar Jayden.

Ik maak een snee in mijn pols en er spat een beetje bloed uit. Ik hou het tegen Jayden z'n mond aan en de wond begint dicht te groeien wanneer hij het binnen krijgt.

Jayden schrikt wakker uit zijn kleine dagdroom en ik had eerlijk gezegd geen idee dat hij even weg was.

"Wat is er gebeurd??!!" Roept hij meteen en hij springt zowat omhoog. "Luister Jayden, je hebt een ongeluk gehad en wij hebben je geholpen, je bent verder niet gewond en je vertelde ons net dat je naar huis moet." Zegt Anne en Jayden knikt voorzichtig en hij trekt z'n muts recht.

"Ja ik ga naar huis." Zegt Jayden en hij laat zichzelf meteen uit. "Wat was dat?" Vraag ik verbaast en Anne grinnikt een beetje. "Dat is weerwolf dwang. Alleen Alpha's kunnen dat. Ik kan mensen dingen laten vergeten, laten doen, maar dat is best nieuw. Ik heb in de boeken gezeten en de afgelopen dagen heb ik een beetje geoefend en ik ben best goed." Legt ze uit en ik trek een wenkbrauw omhoog.

Sorry als ik dacht dat deze wereld niet gekker kon.

"Er zijn veel meer dingen die gekker zijn als dat." Zeg ik en Anne trekt haar wenkbrauwen bij elkaar. "Wat wil je daar mee zeggen?" Vraagt ze voorzichtig met de woorden netjes op een rij. "Toen Rick en ik voor het eerst in het wolvenhol kwamen, waren we voor in het tankstation. Ik was nog een mens en we vonden een zak met mogelijke bloedende ledenmaten in een la van dieren bloed." Zeg ik en Anne lacht er meteen om.

"Ow dat?! Dat is echt een grappig verhaal, maar dat vertel ik je ooit nog wel eens als we alles rustig op een rij hebben." Zegt Anne en ik knik.

POV Rick.
Dat uren lange wachten werkt me op mijn zenuwen en ik heb geen idee of de andere me al op het spoor zijn. Hopelijk werkte dat sms'je.

"Wat kijk je naar me?" Vraagt Marcel op een chagrijnige toon en ik gooi mijn handen in de lucht. "Rustig aan Badboy." Mompel ik en Marcel komt dichterbij me staan.

"Noem je mij nou de Badboy? Ja ja, het verhaal begon met het meisje van je dromen en een onbereikbare jongen die een Badboy is en ook nog eens een vampier. Volgens mij moet het uiteindelijk allemaal bij jou beginnen, en bij jou eindigen." Snauwt Marcel op een sluwe manier.

Met andere woorden, jij red het hier niet levend uit?