{Krachten.}
Cloe.
Ik ben gewoon alleen in het park aan het lopen. Alleen. Dat was waarschijnlijk de slechtste beslissing ooit nu ik had gehoord dat Roy was ontsnapt. Het is donker maar dat maakt niks uit. Ik was nooit echt bang in het donker en ik heb het gevoel alsof ik Roy wel aankan. Dat weet ik niet zeker wand toen ik hem beet pakte was hij zwak. Hij moet eerst aansterken met meer bloed. Als Anne's roedel hem niet op tijd vind, zal hij me komen halen. De Badboy groep leeft ondertussen hun leven. Ze gaan naar school en wachten op Roy en Rick. Het is fijn dat ze voor de rest geen vragen stellen.

Ik loop naar een oude boom bij een meertje dat Gabriel naar me had ge-sms't. Gabriel staat bij de boom. Hij draagt een zwarte spijkerbroek en een lange zwarte jas. Rick had ook vaak zo'n jas gedragen. Het blauw uit zijn haar is vervangen door rood en hij heeft zo te zien oogschaduw op.

'Zo biscuit. Dat duurde lang.' Zegt Gabriel meteen terwijl ik tegenover hem kom staan. 'Waarom noem jij mij steeds biscuit?' Vraag ik en ik zie dat Gabriel een diepe zucht laat alsof hij liever in bed licht dan met mij een gesprek voert. 'Ik noem iedereen bij een bijnaam behalve Rick en Russel. Ik moet ook nog een goede voor Anne verzinnen.' Zegt hij en ik probeer mijn lach in te houden. 'Waarom ben ik hier Gabriel?' Vraag ik en hij kijkt een beetje nijdig. Mijn gezicht word wat serieuzer van dat van hem waardoor ik niet meer de drang heb om hard te lachen.

'Je bent natuurlijk een Siroop. Ik heb onderzoek gedaan en hier staat dat Siropen oude krachten hebben. In het donker kan je die beter zien.' Zegt Gabriel terwijl hij een oud artikel uit zijn zak haalt. 'Hou daar alsjeblieft mee op.' Zeg ik en Gabriel kijkt me verbaast aan. 'Met wat?' Vraagt hij. 'Russel belde me nog niet zo lang geleden. Hij maakte zich zorgen om je. Je bent zo veel bezig met die stomme onderzoeken dat je nachten lang opblijft om raadsels op te lossen. We komen er wel uit Gabriel.' Zeg ik en hij zucht vervolgens. Het was een diepe zucht en ook vermoeid alsof hij twee nachten achter elkaar niet geslapen heeft. 'Ik beloof dat ik het onderzoek ga verminderen als jij nu die Krachten met mij uitprobeert.' Zegt Gabriel en ik knik.

Hij draait zijn lichaam naar het meertje dat voor ons licht. Er staat geen wind dus het water is mooi vlak. 'Laat het water bevriezen.' Zegt Gabriel ineens. 'Sorry wat?' Vraag ik verbaast. 'Buig voorover. Concerteer je op het water. Concentreer je op het gene wat je het meeste wilt. Zie voor je dat je het water bevriest. Hou je hand boven het water, knip in je vingers en zorg voor een roze gloed die het water zal bevriezen.' Zegt hij en ik doe wat hij zegt.

Ik buig voorover en ik hou mijn hand boven het water. Dan knipper ik een paar keer met mijn ogen en mijn ogen gloeien roze op. Dan focus ik me op het water. Ik zie het bevriezen in mijn verbeelding. Ik knip in mijn vingers waardoor er een kleine roze gloed zichtbaar word. Ik hou het boven het water en er begint een klein deel te bevriezen. Dan word het steeds groter en ik laat het snel los. 'Gabriel? Wat heb ik zo juist gedaan?' Vraag ik terwijl mijn ogen weer normaal worden. 'Dat, ging beter dan gepland.' Antwoord hij.

(Ik vertrek vannacht!! Ik zie jullie later als ik terug kom uit Frankrijk. Doeiiii✌🏼️🙋🇫🇷)