Cloe.
'Hopelijk vind je het leuk dat we uit eten gaan.' Zegt Gabriel en ik knik hevig met mijn hoofd. 'Ik trakteer wel voor jullie beiden.' Zegt Russel en Gabriel pakt hem nog steviger vast.

'Ik vind het super! Het voelt alsof ik jullie al in geen maanden meer heb gezien en het is maar een paar dagen geweest.' Zeg ik en ze lachen beide. 'Misschien is er toch iets dat ons allemaal dichtbij elkaar houd.' Zegt Gabriel en ik glimlach naar hem maar die verdwijnt weer als ik aan Kéziah denk.

'Wat is er?' Vraagt Russel en ik kijk even naar de grond. Als ik hem aankijk lijkt het wel alsof er een traan over mijn wang rolt maar dat licht waarschijnlijk aan de kou. 'Kéziah word niet aangetrokken tot ons. Hij blijft maar in dat stomme donkere appartement van hem zitten en hij wil amper met me praten. Nupas....' begin ik maar ik maak mijn zin niet af.

'Wat is er met Nupas?' Vraagt Gabriel en ik haal een beetje mijn schouders op. 'Niks hoor.' Antwoord ik met een kalme stem die zo zacht is dat ik me af vraag of ze het wel goed hoorde.

Gabriel draagt een zwarte spijkerbroek met een glimmend bauw hesje. Gabriel is dol op blauw en hij draagt zelfs een blauwe stropdas en z'n haar zit onder de glitter. Volgens mij maakt hij een heel spoor van glitter.

Dan weten we in ieder geval de weg terug naar huis.

Hij heeft altijd de meest feestelijke kleding aan. Russel draagt een normale spijkerbroek met een zwarte trui en zijn haar wappert een beetje losjes in de wind.

Het verbaast me dat het glitter van Gabriel niet in zijn haar komt.

'Heb je nog contact gehad met Gideon?' Vraag ik na een tijdje aan Gabriel en hij kijkt even naar zijn telefoon die hij had gepakt wat ik niet in de gaten had. Hij stopt z'n telefoon in z'n zak en dan begint hij te praten.

'Ik heb veel telefonisch contact met Gideon de laatste tijd. Meer als dat we vroeger hadden en we vinden het fijn dat we contact hebben. Hij moest ook nog aansterken maar hij komt er wel bovenop.' Antwoord Gabriel en ik knik lichtjes als antwoord terug.

Wanneer we bij het restaurant staan, staat er een man buiten die ons welkom heet. Hij draagt een ober kostuum die netjes is gestreken. Het is niet druk binnen en aan de bar staan een paar mensen glazen te poetsen.

Het is niet een heel net restaurant. Het lijkt meer op een soort kroeg/restaurant die echt door alleen familie word bezit. We gaan aan een tafeltje voor drie personen zitten en er word een kleine menu kaart gebracht.

'Er staan lekkere dingen op.' Zegt Russel en Gabriel glimlacht naar hem. Ik ben blij dat het nog zo goed gaat tussen hun en hopelijk blijft dat ook zo. Ze zijn zo lief samen en dat mogen ze niet zomaar opgeven.

Waneer we allemaal wat lekkers zien, wachten we.