Cloe.
'Ik meen het, ik krijg hem.' Zegt Jayden en ik rol met mijn ogen. 'Henderson is niet zoals jij Jayden. Accepteer dat alsjeblieft nou eens.' Antwoord ik en Jayden slaat zijn armen over elkaar heen.

We lopen samen door school en de dag is nog niet zo lang bezig. We hebben pas onze eerste twee uur gehad en Jayden kan maar niet stoppen over die Henderson die hij zo leuk vind.

Als ik Henderson bij z'n kluisje zie staan, loopt Jayden langs me heen... recht op hem af. Ik sla een vlakke hand tegen mijn hoofd en ik mompel een beetje over hoe dom Jayden wel niet bezig is.

'Hey Henderson, hoe gaat het?' Vraagt Jayden en Henderson kijkt hem aan alsof hij een lijk heeft gezien. Is dit het moment waarop ik Jayden moet redden van een ondergang in de liefde of totale vernedering?

Ik kom naast Jayden staan en ik klop hem op z'n schouder. 'Hey Jayden, kan je me even helpen met mijn wiskunde huiswerk?' Vraag ik terwijl ik Henderson aan kijk. Ik was even vergeten dat Henderson bij me in de klas zit en dat dit een hele verkeerde beslissing was.

'Maar we hebben juist alleen maar veel uitval. En volgens mij hebben we helemaal geen wiskunde huiswerk.' Zegt Henderson en ik voel dat Jayden me probeert weg te duwen. 'Zij ik wiskunde? Ik bedoelde biologie.' Zeg ik en Henderson schut met z'n hoofd. 'Dat hebben we ook niet Cloe.'

Nu zit ik in de problemen. Jayden kijkt me aan alsof ik gek ben. 'Kom gewoon mee Jayden.' Zeg ik op een chagrijnige toon terwijl ik hem mee trek bij z'n arm. Henderson rolt met z'n ogen en steekt vervolgens z'n neus weer in z'n kluisje.

'Wat doe je nou? Ik had hem bijna waar ik hem hebben wou!' Snauwt Jayden en ik knijp mijn ogen een beetje dicht. 'In verneder land zeker.' Antwoord ik en Jayden ziet er uit alsof hij me wil slaan.

Vervolgens loopt hij gewoon weg en ik gooi mijn handen in de lucht. Dan komt Gabriel ineens aangelopen en ik kijk hem verbaast maar blij aan. 'Hey!' Roept hij vrolijk. Gabriel ziet er goed uit sinds de laatste keer dat ik hem had gezien.

De wallen onder zijn ogen zijn minder geworden en in zijn haar zit weer een laag glitter. Ik ren naar hem toe en omhels hem. 'Gabriel wat doe jij nou hier!?' Vraag ik met een hoge toon in mijn stem en hij grinnikt in mijn nek. Daarna laat hij me los.

'Ik wilde toch even weten hoe het met je ging.' Antwoord Gabriel en ik omhels hem opnieuw. 'Hoe is het met jou?' Vraag ik en hij lacht weer. 'Het gaat super goed. Russel en ik gaan vanavond uit eten en ik kwam je ophalen ook al weet ik dat je nog een paar uur moet. Ik zat er aan te denken om met z'n drieën te gaan als je dat goed vind. Het is allemaal Russels idee.' Zegt Gabriel en ik knik. 'Ja! Super leuk!' Antwoord ik.