{Te Redden?}
Rick.
We rennen naar binnen. Anne en ik duwen de deur van de studeerkamer open en we zien Gabriel en Russel die geknield naast Cloe zitten. Cloe ziet er slecht uit. Heel slecht. Als een demoon.

'Gabe.' Fluistert Anne en Gabriel kijkt op naar Anne. 'Anne.' Fluistert hij alsof ze elkaar jaren niet hebben gezien. 'Jullie bespreken dit later! Ik heb hier de ingrediënten! Gabriel, doe wat nodig is!' Roep ik en ik geef de ingrediënten aan hem. Ik zie dat Russel al wat kommetjes heeft gehaald. Anne trekt Russel van Gabriel weg maar Russel probeert zich los te worstelen om bij zijn vriend te kunnen zijn maar in plaats daarvan trekt de Alpha hem de kamer uit.

Gabriel begint dingen te mixen en ik ga op de piano kruk zitten en ik leg mijn hooft in mijn handen terwijl ik naar Cloe's zwarte oogkassen kijk. 'Opschieten!' Roep ik uit stres.

'Hou je in Boytoy. Ik doe wat ik kan. Zet me niet onder druk. Ik doe dit bovendien niet voor jou.' Zegt Gabriel.

'Doe je dit alleen voor Cloe?' Vraag ik. 'Ik doe dit voor niemand. Het is wat ik doe.' Antwoord Gabriel en er komt ineens een spat woede in me vrij. 'Jij bent ook geen spat veranderd. Volgens mij zit het slechte nog in jou.' Zeg ik en Gabriel zet het kommetje op tafel. Hij staat op en hij draait zich om.

'Dat heb je mis. Ik hou van Russel en hij heeft mij de persoon gemaakt die ik nu ben. Denk je nou echt dat als ik nog steeds slecht was, ik hier überhaupt verscheen? Laat het verleden achter je Rick! Als jij denkt dat je het alleen kan, dat je dit kan maken, prima. Ik ben weg hier!' Roept Gabriel en hij loopt naar de deur.

'Gabriel wacht! Het spijt me.' Roep ik en hij draait zich weer om naar mij. 'Alsjeblieft. Red haar. Ik hou net zo veel van Cloe als dat jij van Russel houd. Ik weet dat je iemand vermoord hebt en dat je slecht was maar ik zal het achter me laten. Doe het voor haar Gabriel.' Fluister ik en hij loopt terug naar de bank. Hij pakt de kom en hij begint weer van allerlei dingen te mengen. Ik hoor vanaf beneden geluiden dus ik loop de kamer uit.

Vervolgens spring ik de trap af en ik zie Anne bovenop Russel zitten wanneer ik de huiskamer binnen kom. Russel z'n ogen gloeien en zijn weerwolf gebit steekt uit. 'Kalm aan!' Roept Anne en Russel probeert zich los te worstelen.

Ik kom naast haar zitten en ik help haar met de wilde weerwolf. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik maar Anne geeft geen antwoord. 'Laat me bij Gabriel!' Roept Russel maar Anne houd hem steviger tegen de grond. 'Laat hem z'n werk doen!' Roept Anne. 'Zwarte magie is gevaarlijk! Wat als hij het niet overleeft?!' Roept Russel en ik en Anne kijken elkaar even aan. 'Dat gebeurd niet Russel. Je vriend weet wat hij doet. Kalm aan.' Zeg ik en Russel's gloeiende ogen verdwijnen. Zijn tanden zijn weg en hij ademt zwaar.

We laten hem los en hij gaat op de bank zitten. 'Sorry. Ik had me niet zo mogen gedragen meester.' Zegt Russel en Anne gaat naast hem zitten. 'Zeg dat niet Russel. Je was gewoon bezorgd. Je houd van Gabriel. En noem me gewoon Anne.' Zegt Anne. In de afgelopen uren is me wel èèn ding opgevallen. Dat Anne een goede Alpha is. Ze geeft om haar roedel. 'Hij is al eens eerder gewond geraakt en aangezien hij een mens is, duurt het langer voordat hij geneest.' Zegt Russel en hij legt zijn hooft in zijn handen.

We horen achter ons geluiden en we draaien ons alle drie met een ruk om. Het is Gabriel met Cloe die een arm om zijn nek heen heeft. Ze ziet er beter uit en ze ademt beter. 'Cloe.' Fluister ik en ik sta op. Gabriel houd een hand omhoog. 'Laat haar maar even. Ze heeft rust nodig.' En Gabriel helpt haar naar de bank. Anne staat op en ze loopt samen met mij naar Cloe. Gabriel gaat naast Russel zitten en Russel pakt hem meteen vast.

'Hey jongens.' Zegt Cloe en ze omhelst me. Haar knuffels zijn niet meer zo stevig. 'Ze ruikt anders Gabriel.' Zegt Anne en Gabriel kijkt meteen op. 'Dat komt omdat er wel een limiet aan zat. Ze moest haar weerwolven krachten opgeven voor haar genezing.' Zegt Gabriel.