-Hoofdstuk 30-

Cloe.
Vrijdag Avond - 3 Dagen Geleden.

Ik word langzamerhand wakker en ik kijk rustig om me heen. Ik lig op de bank en iedereen is wakker. 'Wat is...?' Begin ik en vervolgens zie ik Rick in mijn zicht waarop ik glimlach.

Daarna ga ik overeind zitten en bekijk ik de ruimte. Bijna iedereen zit aan de keukentafel behalve Nupas. 'Waar is Nupas?' Vraag ik aan de rest terwijl ik opsta. 'Hij is even koffie zetten.' Legt Rick uit en ik vraag me ineens af hoe lang ik ben weg geweest. Laat dat maar zitten, alles is zo vreemd de laatste tijd.

Wanneer ik samen met Rick aan de grote keukentafel ga zitten, is alles even stil. Kéziah heeft de tranen duidelijk in z'n ogen omdat hij Eva en Will nu al mist. Helaas zijn ze dood en konden ze niet met ons mee komen.

'Ik denk dat ik naar huis ga.' Zegt Kéziah terwijl hij hoofdschuddend opstaat. 'En de koffie dan?' Vraagt Nupas die binnen komt met een paar koppen. Kéziah loopt gewoon door en ik ben de enige die uit reflex opstaat.

Hij loopt naar de gang en ik loop hem achterna. Wanneer we wat meer privacy hebben, begin ik te praten. 'Kéziah, waarom ga je weg?' Vraag ik en hij legt zijn hand om de deurknop maar hij trekt de deur niet open. 'Ik heb gewoon even tijd nodig om te verwerken wat ik ben en wat er is gebeurd.' Antwoord Kéziah en dan trekt hij ruw de deur open. Vervolgens loopt hij weg en de deur klapt dicht.

Ik loop terug naar de woonkamer en ik zie iedereen praten aan de koffie. 'Nadat we de koffie ophebben gaan wij ook.' Zegt Russel met een schorre stem. 'Waarom?' Vraagt Anne en Russel kijkt haar meteen aan. 'We hebben gewoon even rust nodig. Misschien is het voor iedereen deze keer echt beter om gewoon afstand te nemen. We zijn al die tijd zo dicht bij elkaar geweest. We moeten nieuwe stappen maken maar ook een stap terug gaan.' Zegt Russel en iedereen knikt zonder een woord te zeggen.

Ineens moet ik aan school denken. Russel had gelijk. We zijn al die tijd bijna niet uit elkaar geweest. We moeten overstappen naar nieuwe mensen. 'Maar onze groep gaat niet uit elkaar toch?' Vraag ik met een klein beetje paniek in mijn stem en Anne glimlacht. 'Natuurlijk niet! We zijn een kleine familie met z'n allen. Maar we hebben ook nog andere dingen.' Legt ze uit en ik knik voorzichtig.

'Ik denk dat ik maandag gewoon naar school ga.' Antwoord ik en Rick legt zijn handen op mijn schouders. 'Weet je het zeker?' Vraagt hij terwijl hij me van achteren omhelst. Ik knik tegen zijn borstkast aan. 'Ik moet afleiding zoeken.' Zeg ik en Nupas kijkt me even aan.

Ik was hem bijna vergeten. Waar moet die jongen heen? 'Zou ik met je mee mogen gaan? Ik wil graag weer naar school en jij moet niet alleen zijn.' Zegt Nupas als antwoord op mijn starende blik.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top