POV Cloe.
"Je kan er niks aan doen en dat weet je ook wel." Zegt Anne terwijl ze een glas bloed en een hamburger voor m'n neus zet. "Anne heeft gelijk, je moet Kéziah los laten. We verzinnen wel iets om Rick te redden." Zegt Russel die aan de andere kant zit.

Ik ben naar Russel en Anne gegaan in het wolven hol. "Ik snap niet hoe jullie hiermee kunnen leven. Hoe verwerken jullie dit?" Vraag ik en Russel en Anne kijken elkaar aan.

"Ik wil niet arrogant overkomen maar Kéziah stond dichterbij jou dan bij ons. Misschien licht het daar aan." Zegt Russel en ik kijk hem verslagen aan.

"Russel dat mag je niet zeggen. Cloe is haar beste vriend verloren en haar vriendje is ergens op een plek die totaal onbekend is. Wie weet is hij weer in de onderwereld maar hij kan ook zomaar naast hun eigen huis vast zitten." Zegt Anne fel tegen Russel en hij kijkt naar beneden.

"Sorry Alpha." Zegt hij met veel spijt. Dat is ook iets wat ik niet snap. Russel laat zich constant lijden door Anne. Anne is mijn beste vriendin maar als ik een weerwolf was gebleven inplaats van dat ik een siroop werd, zou ik haar echt niet volgen.

Ik weet dat je sterker bent met een groep maar toch, ik ben meer iemand op zichzelf. Het is ook zo dat Kéziah en ik sterker waren als we samen waren en in elkaar vertrouwde en samen werkte. Zou er in zijn tijd toen het stikte van de siropen een leider zijn van groepen? Zoiets als een Alpha maar dan met een andere naam.

Hm, bij de andere hoef ik daarvoor niet aan te kloppen en ik kan het Kéziah niet meer vragen. Ik zal waarschijnlijk een stuk zwakker zijn maar dat weet ik niet, geen gevechten tot nu toe.

Ineens gaat er een alarm af en er komen drie weerwolven binnen gelopen. "Alpha, er is een ongeluk gebeurd in hetzelfde park waar de siroop is overleden. Er is een jongen gevonden met een gescheurde nek, vermoedelijk komt het door een vampier." Zegt de ene jongen en Anne kijkt terug naar ons.

"Vampiers zijn hier al een tijd niet gevonden. Jullie zorgen dat alles rustig blijft. Ik en Cloe gaan een kijkje nemen bij de jongen. Ik heb namelijk nog nooit een race met haar gehouden." Zegt Anne met een kleine glimlach in haar mondhoek waarop de weerwolven knikken.

Anne leid me naar de ingang van het hol. "Hoe bedoel je race?" Vraag ik en Anne maakt de deur open. "Een ren race. Ik heb er al èèn met Rick gehouden toen we medicijnen moesten halen voor Gabriel. Zullen we?" Vraagt ze.

Ik knik en ze veranderd in haar wolvenvorm. Anne en ik beginnen te rennen en alles om ons heen is in slowmotion te zien maar we scheuren zo langs alle planten, bloemen en wegen maar we zorgen dat de mensen ons niet zien.

Wanneer we bij het park zijn, is het duidelijk dat ik gewonnen heb.

"Daar is de jongen!" Roept Anne terwijl ze in haar mensenvorm veranderd. We rennen op de jongen af die met z'n hand in z'n nek tegen een boom aan zit.

Mijn hart slaat een slag over.

Het is Jayden.