-Hoofdstuk 3-

Cloe.
Er komt een weerwolf de kamer in lopen met twee koppen koffie. Het is Russel en hij gaat zitten aan de tafel en hij overhandigd de koppen aan mij en Kéziah. De inhoud is rood van kleur en ik kijk er met opgetrokken wenkbrauw naar.

'Wat is dit? Waarom is het rood en warm? Is het koffie?' Vraag ik en Anne knikt grinnikend. 'Ja, het is koffie met een eetlepel positief bloed.' Antwoord Anne en ik zie Kéziah er hebberig naar kijken. 'Dit heb ik in tijden niet gehad! Hoe wisten jullie dat dit m'n favoriete drankje is?' Vraagt Kéziah enthousiast en hij neemt er een slok van.

'Ik doe mijn onderzoek.' Antwoord Anne en ik waag ook maar en slok. Wow, nu snap ik waarom Kéziah er blij van word. Het is super lekker! (P.s, don't Try this at home XD.) 'Waar heb je dit bloed vandaan?' Vraag ik en Anne haalt haar schouders op. 'Ik heb contacten.' Antwoord ze en Russel grinnikt.

'Hoe is het met Gabriel?' Vraag ik en ik zie dat Kéziah zijn gezicht in z'n mok probeert te verschuilen. 'Het gaat goed met hem. Hij probeert z'n zwarte magie te ontwikkelen met de hulp van Gideon.' Zegt Russel en ik knik en vervolgens neem ik nog een slok.

Ik kijk weer even naar Kéziah. Hij ziet er heel anders uit met zwart haar maar zijn blauwe heldere ogen springen er erg mee naar voren wat prachtig is. Hij heeft nog steeds die mooie kaaklijn en een afkomst van de Spanjaarden. Ik heb hem nooit gevraagd waar hij vandaan kwam of dat z'n ouders een Spaanse afkomst hadden.

Ik neem een hap van mijn taart die al een tijdje voor me staat en Kéziah heeft zo te zien de tijd van z'n leven met z'n drankje.

Dan word er op de deur geklopt en Rick komt binnen lopen. 'Rick?!' Roep ik blij en ik kom naar hem toe lopen om hem te omhelzen. 'Wat doe je hier?' Vraag ik blij omdat ik weet dat ze hem hier niet zomaar binnen laten.

'Anne en Russel hebben dat geregeld.' Zegt hij en hij loopt naar Anne toe. 'Gefeliciteerd mattie.' Zegt Rick en hij omhelst haar. 'Bedankt vampiertje.' Antwoord ze lachend. Ik ben blij dat ons leven nu zo is. Ik ben bijna 16... Tenminste, ik word geestelijk misschien 16 maar ik blijf er altijd uit zien als iemand van 15.

Dan gaat Russel's telefoon af. '1 seconde.' Zegt hij en vervolgens loopt hij naar de gang en iedereen knikt. 'Ga zitten.' Zegt Anne en Rick doet wat ze zegt. Ik ga tussen Rick en Kéziah zitten en ik hou z'n hand vast. Hij glimlacht naar me en met mijn lippen maak ik een "ik hou van je" gebaar.

Russel komt weer snel binnen gelopen en gestrest. 'Wat is er Russel?' Vraagt Anne die opstaat en iedereen staat ineens op.

'Gabriel belde net. Gideon is ineens verdwenen en hij kan hem niet vinden.' Zegt hij.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top