{Hoofdstuk 3}

{Gelukkig?}
Cloe.
Ik loop met mijn handen in mijn zakken richting het park. De zon is een beetje weg en de kou is weer snel gaan opzetten. Ik blaas een beetje rook uit en wanneer ik bij het park ben, zie ik geen mens. Het park is altijd een lege plek dus ik vind het fijn om hier te komen.

Anne wil hier niet meer komen omdat hier leden van het roedel zijn gestorven. Ik loop naar een boom en ik leun er even tegen aan. Wat als ik echt versteen? Komt het omdat ik mezelf niet goed kan open stellen aan mensen? Is Rick wel de ware voor mij? Past een vampier wel bij een siroop?

Zie je! Zelfs daar denk ik al aan. Ik spoor niet. Straks breek ik zijn hart zonder dat ik het door heb.

In de verte zie ik twee mensen lopen. Twee jongens. Ze lachen en ik kan niet goed zien wie het zijn, niet dat het iets uitmaakt. Ze lopen naar het meer en nu zijn hun gezichten echt zichtbaar.

Ik schiet achter de boom en ik druk mezelf ertegenaan. Gabriel en Kéziah. Ik draai me voorzichtig om en ik kijk langs de boom hun kant op. Ze kijken samen naar het meer. Ik sluit mijn ogen en ik concentreer me op hun stemmen met mijn goeie gehoor.

'Dus jij hebt hem toen gebeld... En toen?'
Aan deze stem kon ik zoiezo horen dat het die van Gabriel was.
'Nou.... Ik zij tegen hem dat de kip half afgevreten was en dat ik nieuwe wilde. Hij deed moeilijk. Toen ben ik naar de zaak gegaan en ik heb hem een klap verkocht. Toen kreeg ik gratis kip vanwege het misverstand.'
Deze stem was duidelijk van Kéziah. Ik hoor Gabriel lachen. Waarom lacht hij? Waarom rent hij niet weg? Is hij..... Gelukkig met Kéziah? Zijn ze....? Nee.. Daar denk ik niet over na. Ik heb de nijging om op ze af te stappen, te schreeuwen maar dat doe ik niet vanwege de veiligheid van Gabriel.

'Maar even ter zaken komen..... Wanneer ben je van plan me te laten gaan?' Vraagt Gabriel en nu merk ik dat Gabriel echt serieus is.

'Weet ik nog niet. Ik vind het wel leuk met jou. Misschien moet ik je maar in een rat veranderen en je als huisdier houden.' Antwoord Kéziah.

'Kan ik Russel zien?' Vraagt Gabriel en ik hoor dat Kéziah daar op zucht. 'Voorlopig niet. Ik kan wel een ontmoeting regelen met Cloe.' Zegt Kéziah. Eindelijk niet iemand die me alleen maar Siroop noemt. Misschien omdat hij er zelf èèn is. Hij zou het ook niet leuk vinden om gewoon siroop genoemd te worden.

'Het is beter als niets. Als ik maar èèn van mijn vrienden kan zien.' Zegt Gabriel zuchtend.

Dan lopen ze samen weer weg en ik loop naar het meer toe. Ik zie een klein briefje op de grond liggen en ik pak het op.

H E L P

Dat is alles wat er staat. Heeft Gabriel me gezien? Heeft hij dit laten vallen?

(Tnx for 5K!!!)

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top