(Vanaf nu ga ik de hoofdstukken namen geven. Dat jullie het weten ;))
{The Story Of Gabriel.}
Cloe.
Ik zit al een tijdje op de bank en Gabriel zit op de piano kruk liedjes te spelen waar ik nog nooit van heb gehoord. 'Wat speel je eigenlijk?' Vraag ik nieuwsgierig en Gabriel stopt meteen met spelen. Hij draait zich om en hij gooit zijn benen over de piano kruk heen zodat hij me beter kan zien.

Gabriel is een mooie jongen maar niet echt mijn typ. Zoiezo niet wand hij is homo. Hij heeft alleen een bepaalde uitstraling waardoor hij heel aantrekkelijk is. 'Het zijn dingen die ik en Russel ooit geschreven hebben.' Antwoord Gabriel.

'Wie is Russel?' Vraag ik. 'Zoooo, is dit een overhoring of zo? Als dat zo was, had me dat dan gezegd, dan had ik me voorbereid.' Zegt Gabriel op een sarcastische toon. 'Heel grappig Gabriel. Maar serieus, wie is Russel?' Vraag ik opnieuw. 'Russel is mijn vriendje. Al heel lang.' Zegt Gabriel en ik kijk met een begrijpelijk gezicht.

Hij draait zich weer om naar de piano. Hij begint weer te praten zonder me aan te kijken. 'Ooit was ik slecht. Het zal me niks verbazen als Anne alles vertelt tegen Rick.' Zegt Gabriel en ik kijk met een vragend gezicht. Als ik naar zijn mysterieuze lichaam kijk, wil ik alleen maar meer vragen stellen. Rick zij dat ik dat niet moest doen maar hij is er nu toch niet.

'Slecht? Hoe bedoel je? Je bent een hartstikke lieve jongen met een lieve vriend die piano liedjes met je schrijft. En wat moet Anne vertellen tegen Rick? Wat heb je gedaan Gabriel?' Vraag ik.

'Ooit was ik heel slecht. Ik vervloekte de onderwerelders en ik wilde er niks mee te maken hebben. Mijn ouders vroegen me of ik èèn van hen wilde worden maar ik weigerde. Het maakte me heel kwaad. Russel is een weerwolf maar toen ik hem voor het eerst zag in het hol van Anne toen ze pas net Alpha was, wist ik niet wat ik zag. Ik zag..... Hoop, liefde, gezondheid, een toekomst.' Legt Gabriel uit zonder me aan te kijken.

'Wat gebeurde er toen?' Vraag ik omdat ik meer wilde horen van zijn achtergrond.

'Russel vroeg iets aan Anne. Ik kon het niet horen. Ik ben slechts een normaal mens. Ik mag dan wel in een wereld met zwarte magie leven maar ik heb jullie gehoor niet. Ik kon mijn ogen niet van hem af houden en dat geld het zelfde voor hem.' Zegt Gabriel en hij ademt even goed in om door te gaan met zijn verhaal.

'Toen ik een volgende bespreking had, zag ik hem weer. Ik kwam ook helemaal niet voor die bespreking. Ik wilde hem. Toen Anne zij dat ze iets te drinken ging halen bleven Russel en ik die dag alleen achter. De stilte leek uren te duren maar het duurde slechts secondes. Russel had al veel dingen over mij gehoord, dat vertelde hij later. En toen gebeurde het. Ik pakte hem vast en ik kuste hem gewoon en het kon me allemaal niks meer schelen.' Zij Gabriel en toen was hij stil.

'Je zij net dat Russel en jij al heel lang iets met elkaar hebben. Dus dat betekent dat Anne al een tijdje de Alpha is. Hoe lang heeft ze dit al voor me verborgen gehouden?' Vraag ik. 'Twee jaar gok ik.' Antwoord Gabriel en ik voel me ineens heel zwak.

Ik kijk naar mijn wonden en ze worden stuk voor stuk erger. Ik ben gekrabd door de leider van de vampiers dus het zal me niks verbazen als ik dood ga. Ik begin mijn zicht langzaam te verliezen.

'Gabriel.' Fluister ik en ik zie in een waas dat hij zich naar mij omdraait. 'Bescuit gaat het?!' Vraagt hij snel en hij komt op me afgerend. Dan zie ik helemaal niks meer.