POV Gabriel.
Russel en Cloe zijn weggegaan nadat ik Russel heb moeten wijsmaken dat ik het hier wel red. Ik heb besloten om toch maar bij Kéziah te blijven zodat hij me kan onderzoeken. Ik wil elk stukje Marcel uit me hebben en zeker weten dat ik veilig ben.

Kéziah en ik lopen door de lange gang van z'n appartement en ik zie een bloedvlek op z'n shirt zitten.

"Hoe ging het met je gesprek met Russel?" Vraagt Kéziah en de stilte is doorbroken. Ik haat lange stiltes. "Het is duidelijk dat hij zekerheid wil.. maar alles ging goed." Zeg ik met veel zelfvertrouwen.

"Voel je nog iets bijzonders of zo... rare trekjes?" Vraagt hij zonder me aan te kijken. Wanneer we in de woonkamer aankomen en stilstaan geef ik antwoord.

"Ik voel op dit moment bijna niks." Zeg ik en ik kijk weer even naar die vlek. "Het spijt me daarvoor." Voeg ik toe terwijl ik naar de bloedvlek wijs. Kéziah kijkt naar z'n shirt en hij schut met z'n hoofd.

"Hm, het is niet jouw fout." Mompelt hij en ik zucht. "Luister... ik weet dat je me hebt geprobeerd wakker te krijgen en te helpen... dus, dankje." Zeg ik tegen hem wand het is wel zo netjes om zoiets te zeggen.

"Nee jij bedankt... dat je niet dood bent gegaan in m'n armen." Antwoord hij en ik trek een wenkbrauw omhoog. "Was het zo erg?" Vraag ik en hij knikt. "Je mompelde steeds en soms schreeuwde je. En je hart klopte niet toen Marcel bezit van je nam. Ik was bang voor een paar momenten." Antwoord Kéziah.

"Waarom?" Vraag ik en hij kijkt me neutraal aan. "Ik denk dat ik je dat antwoord niet zelf hoef te geven als je het ergens al weet." Zegt hij en voordat ik weer wat wil zeggen praat hij verder. "Laten we dit alles maar gewoon vergeten. Cloe en ik maken schilden om iedereen heen zodat onze mensen hopelijk beschermt blijven tegen een persoon als Marcel. We willen zoiets niet weer meemaken. Ik weet dat Russel je geimprint heeft en zo maar ik wil toch voor de zekerheid een schild bij je maken." Zegt Kéziah en ik knik.

"Beter beschermt blijven dan risico lopen." Antwoord ik en ik weet zelf niet helemaal wat ik zeg. Zou je risico lopen bij een imprint?

Kéziah sluit z'n ogen en hij haalt diep adem. "Het kan een klein beetje prikken." Fluistert hij en ik knik weer.

Ik doe m'n ogen dicht en ik voel z'n warme handen om mijn gezicht heen.

Daarna doe ik m'n ogen open en hij heeft de zijne open en ze gloeien roze.

"Mestorio shield molos teriamne queris shield...." fluistert hij en er komt een dikke roze wand over me heen die bestaat uit kleine roze lichtjes wat op schattige vuurvliegjes lijkt. Ze geven me kleine prikjes.

"Bedankt." Mompel ik terwijl alles weer normaal word. "Geen probleem. Nou, ga jij nou maar snel naar huis.... ik moet nog even met Cloe praten over wat belangrijke zaken van Rick... geen zorgen niks ernstigs." Zegt hij en ik knik.