Cloe.
Soms vraag ik me af of dit allemaal gebeurd was als ik Rick niet had bekeken die dag op school samen met Anne. Of ze me dan goed genoeg vertrouwde om me te vertellen dat ze een Alpha was. Roy is weg. Hij is eindelijk weg, het is voorbij en het is zo snel gebeurd. In al die dagen heb ik te maken gekregen met bovennatuurlijke wezens. Ik ben blij dat ik Rick heb ontmoet maar niet zo. Waarom moet er nou altijd een bijzonderheid aan jongens zijn die net iets.... Te bijzonder is? Ik zit bij Rick thuis om alles te verwerken.

Toen hij me kwam halen zij hij dat alles goed zo komen. Dat ik me nergens meer zorgen over hoefde te maken. Maar hoe ga ik dit allemaal aan mijn moeder vertellen? Ga ik überhaupt wel vertellen dat ik een weerwolf ben. Ik heb haar een sms geduurd dat het goed met me ging en dat ik bij Anne logeer. Anne heeft dat verhaal bevestigt zodat mijn moeder zich geen zorgen zou maken. Ik blijf gewoon even hier totdat ik klaar ben voor de echte wereld.

Als ik niet naar school had gegaan was er niks aan de hand. Dan lag ik gewoon te rusten. Maar daar komt nog bij dat als ik weg bleef, Roy nog rondliep. Anne had hem misschien zoiezo wel afgemaakt, of ze nou een weerwolf of een mens was.

In de hoek staat een piano. Die had er altijd gestaan, vertelde Rick me. De oude bewoners lieten het achter. Waarom zou je zo iets achter willen laten? Mijn moeder vertelde me dat ik de gave van mijn opa had. Dat ik geen piano noten kon lezen maar dat ik wel kan spelen als ik het maar al te graag wilde. Ik hoef alleen maar te luisteren. Het was me ook eerder gelukt om liedjes te spelen.

Ik sta op en ik ga op de piano kruk zitten. Ik staarde naar de piano alsof ik er nog nooit èèn had gezien. Toen begon ik te spelen. Eerst waren het simpele klanken maar toen begon ik al snel het liedje faded te spelen.

Ik luisterde met mijn oren naar de voetstappen van Rick die binnen kwam lopen. Ik stop met spelen en we keken elkaar even aan. 'Mooi gespeeld.' Zegt hij en hij zet een kommetje soep op de tafel bij de bank waar ik net op had gezeten. Dit is niet de woonkamer maar een soort studie kamen waar Rick z'n vader altijd onderzoek deed voor allerlei dingen. Daarom is hij ook zo slim.

'Bedankt.' Antwoord ik en ik sta op. Vervolgens loop ik terug naar de bank en ik plof erop alsof het een matras is. Rick komt naast me zitten en hij geeft me het kommetje soep. Ik weet dat Rick me weer had ingepakt in verband wand Roy had me pijn gedaan. Ik had het zelf niet in de gaten maar hij had me gekrabd. Ik genas amper. 'Er komt zo iemand die ik ken. Hij is een expert in weerwolven. Hij is wel een beetje vreemd.' Zegt Rick. 'Hoe bedoel je vreemd?' Vraag ik bezorgd. 'Op een goede manier vreemd. Stel gewoon geen vreemde vragen oké?' Vraagt Rick en ik knik voorzichtig.

Dan rinkelt de deurbel en Rick staat op en hij loopt de kamer uit. Een paar minuten later komt hij terug de kamer ingelopen met een jongen die even groot is als Rick. Hij ziet eruit als iemand van zeventien en hij heeft zwart stekelig haar waar glitter doorheen zit. 'Dus dit is onze patiënt?' Zegt de jongen gapend. Rick knikt. 'Cloe dit is Gabriel. Gabriel dit is Cloe.' Zegt Rick en Gabriel wuift zijn zin weg. Hij komt naast me zitten op het tafeltje.

'Weet je echt zo veel van weerwolven?' Vraag ik nieuwsgierig. Gabriel knikt. 'Yup. Mijn vriendje is een weerwolf. Ik mag dan wel een mens zijn maar mijn oma was een vampier. Zij werd vermoord maar voor die tijd leerde ze me allemaal dingen met zwarte magie. Zoiets is gevaarlijk maar ik als mens kon er goed tegen. Best fijn hoor, om geen bovennatuurlijk wezen te zijn. Geen problemen.' Zegt Gabriel met een sarcastische toon in zijn stem.

Fijn, zo'n type dus, dacht ik en ik probeer weg te kijken. Ik moest lachen aan de gedachte toen hij 'vriendje' zij. Aan zijn gehele kleding style kan je al zien dat hij homo is. Ook al is hij nog zo jong.

'Ik snap het.' Is het enige wat ik uit mijn mond kan krijgen. Gabriel tilt mijn shirt een stukje omhoog en hij kijkt naar het verband waar bloed doorheen kwam. De normale Cloe zou hem meteen weg slaan maar Gabriel had een bepaalde grip in zijn handen waardoor het fijn was dat hij zo goed kon omgaan met dit soort dingen.

'Dit ziet er niet zo goed uit Boytoy.' Zegt Gabriel tegen Rick. Rick kijkt vervolgens bezorgd. Zij Gabriel nou Boytoy? 'Wat moet er gebeuren?' Vraagt Rick en Gabriel sluit zijn ogen. Hij verwijderd het verband en hij kijkt even naar de wond waarvan het bloed zwart is geworden.

'Roep de Alpha op. Jij en Anne gaan een kleine rijs maken buiten de stad. Jullie moeten ingrediënten ophalen die ik voor jullie zal uitschrijven. Schiet wel op wand je biscuit kan dood gaan van dit soort verwondingen.' Zegt Gabriel.