Cloe, 3 Dagen Later.
Pijn, gloeit door mijn lichaam. Het kernpunt is mijn buik. Ik schrik wakker en ik hap naar adem. Ik zie eerst een grote waas maar wanneer alles duidelijk word, lig ik in een kamer met afgevreten behang. Het bed licht ook niet echt lekker als ik er zo over nadenk. Ik kijk naar beneden en ik zie dat mijn hele lichaam verpakt is in verband.

De hele kamer is zowat zwart en er is èèn raam. Waar ben ik? Ik zie dat er wat bloed door het verband is gelopen en ik weet niet hoe oud het bloed is. Mijn zicht is nu ineens heel scherp. Ik kan elk detail in de kamer zien. De scheur in de vloer en een spin kruipt over het behang. Dan is de pijn weg. Ik wrijf over mijn buik maar er is niks bijzonders.

Ik sta op uit bed en ik kijk de kamer rond. 'Rick?!' Roep ik en ik hoor voetstappen. De deur vliegt open en Rick staat in de deuropening. Hij sluit de deur weer en hij komt op vampier snelheid op me af. 'Cloe! Je bent eindelijk wakker.' Zegt hij en hij houd me bij mijn schouders vast.

'Hoe lang was ik weg?' Vraag ik met een verdraaide stem. 'Drie dagen.' Antwoord hij en mijn ogen worden groter van schrik. Ben ik drie dagen weg geweest? Hoe kan dat? 'Gaat alles goed? Mag ik even onder het verband kijken?' Vraagt hij en ik kijk naar beneden voor een tweede keer. Ik heb wel een shirt aan alleen toen ik lag, zag je het verband beter omdat mijn shirt opgerold was. Ik knik en Rick haalt de onderste laag van het verband weg. 'Hoe erg was de wond toen je hem voor het eerst bekeek?' Vraag ik. 'Cloe...... Je was gebeten.' Zegt Rick en ik word ineens duizelig. 'Cloe gaat het?' Vraagt Rick snel en ik knik maar ik grijp naar mijn hooft. 'De beet is weg.' Zegt Rick en ik kijk naar beneden. 'Betekent dit dat.......?' Vraag ik met een trillende stem. 'Weet ik niet. Mijn vader was arts, hij kan je verder onderzoeken en in je bloed kijken.' Zegt Rick.

'Wat voor werk deed hij dan precies?' Vraag ik en Rick begint te glimlachen. 'Hij was bloedonderzoeker en arts op de EHBO in 1870. Toen was hij nog een mens denk ik.' Zegt Rick.

'Hopelijk ben ik geen weerwolf. Ik heb altijd gehoord dat volgens de mythe, vampiers en weerwolven vijanden zijn.' Zeg ik en Rick z'n glimlach verdwijnt. 'Dat klopt. We zijn vijanden maar ik verzeker je dat we hier uitkomen. Als je een weerwolf bent kunnen we gewoon samen blijven.' Zegt hij en ik zet een stap achteruit. Mijn armen zijn koud omdat zijn handen er niet langer op rusten. 'Wat is er?' Vraagt hij en ik kijk naar beneden. 'Wat als ik je verscheur tijdens de volle maan? Ik wil je niet kwijt. Nooit gedacht dat ik dit ging zeggen maar.... Jij bent de eerste jongen waar ik echt op die manier om gaf. Jij bent anders dan alle andere jongens. Roy is gevaarlijk. Hij mag niet bij me in de buurt komen.' Zeg ik met een duivelse stem.

Rick.
Cloe kijkt naar me met lichtgevende groene ogen. 'Als hij dat niet doet vermoord ik hem.' Zegt ze. Ze heeft de ogen van een beta weerwolf. 'Ik snap je helemaal. Ik ga je helpen. Ik geef ook om jou en ik geef je niet zomaar op.' Zeg ik en ze knippert een paar keer met haar ogen. Haar gloeiende ogen verdwijnen en ik loop op haar af en ik omhels haar. Ze heeft volgens mij niet echt in de gaten wat ze net deed. 'Cloe. Ik zag je ogen. Je bent een beta. Je bent een weerwolf. Het is waar.' Zeg ik en Cloe grijpt me alleen maar steviger vast. Ik hoor haar snikken en ik begraaf mijn hooft in haar mooie haren. Dan kijken we elkaar aan en ik geef haar een kus op haar voorhoofd. 'Het komt goed Cloe. Dat beloof ik.' Fluister ik nog steeds met mijn lippen tegen haar voorhoofd.