POV Cloe.
Ik word langzaam wakker en de pijn die ik voel schiet weg wanneer ik overeind kom. Overal liggen mensen die langzaam overeind komen.

Alle demonen zijn weg en ik zie verderop dat Henderson's lichaam ook is verdwenen. Ik zie Jade ook nergens. Ricks ouders zie ik ook helemaal niet meer.

Ik ren snel naar Kéziah toe die naast zijn zwaard en naast Henry licht. Ik schud hem heen en weer en hij word ook langzaam wakker.

"Cloe." Mompelt hij en ik knik. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij en ik kijk om me heen. Ik zie Anne en Rick en de rest wakker worden.

"We leven nog! We leven allemaal nog!" Roep ik blij en hij lacht naar me. Ik omhels hem wanneer hij op staat. "Waar is Marcel?" Vraagt hij en we kijken beide om ons heen.

Paarse glitters draaien om Henry heen terwijl hij op staat en hij kijkt ons aan. "Marcel is dood... wat betekend dat zijn geest helemaal van mij is." Zegt Henry en ik lach en kijk naar Rick die naar me toe komt lopen.

Ik ren op hem af en omhels hem. "Het is jullie gelukt!" Roept hij blij en iedereen komt bij elkaar staan. Gabriel, Gideon, Anne en het roedel en de rest van de overlevers.

"We hebben zo veel doorgemaakt en nu is het ons gelukt. We zijn er weer samen doorheen gekomen net zoals altijd." Zeg ik blij en iedereen lacht.

"Misschien is het tijd om allemaal weer naar huis te gaan." Zegt Rick vervolgens en Kéziah stapt naar voren.

"Het spijt me iedereen... maar ik blijf in de onderwereld en ik ga de poort voor altijd sluiten zodat demonen geen mensen kunnen lastig vallen en er geen indringers meer kunnen binnenkomen." Zegt Kéziah en ik stap naar voren.

"Best... dan blijven we allemaal hier." Zeg ik brutaal en hij lacht en raakt mijn wang aan.

"Lieve dappere Cloe. Breng de mensen naar huis van wie je houd." Antwoord hij en hij kijkt om zich heen.

"Ik blijf hier met Gideon. We vervormen onze krachten om hier te blijven en we blijven bij de rest. Anne en Rick zullen met je mee gaan." Zegt Gabriel en ik kijk verbaast.

"En ik beveel mijn roedel ook hier in de thuis wereld te blijven zodat jullie beveiligd zijn door de koning. Ik geef mijn leiderschap op." Zegt Anne en ik kijk nu verbaast naar haar.

"Maar Kéziah... als je de poort sluit zullen we elkaar nooit meer zien. Rick, Anne en ik zullen dan niemand van jullie ooit meer zien." Antwoord ik en de overlevers knikken met een treurig gezicht.

"Het spijt me Cloe... maar ik wil dat je weer gelukkig word met een normaal leven met Rick en je beste vriendin." Zegt Kéziah en ik schut met mijn hoofd.

"Nee! We horen allemaal bij elkaar en ik geef dat niet op! We zijn allemaal onderwerelders en een normaal leven zit er niet meer in. Ik hou van jullie allemaal en we hebben te veel meegemaakt om gescheiden te worden!" Roep ik gestrest en Kéziah omhelst me weer.

"Ga naar huis Cloe... doe het voor ons. Leg bloemen onder onze namen bij het graf van je familie en Jayden neer en leef je leven." Mompelt hij in mijn oor en ik knik zachtjes.

"Ik ga jullie zo missen." Mompel ik snikkend en hij knikt in mijn schouder. "Ik zal goed voor iedereen zorgen en we zullen je nooit meer vergeten." Zegt Kéziah en ik kijk hem aan.

Ik kus hem op z'n mond. Niet in een vorm van liefde maar in een vorm van hechte vriendschap. Vervolgens kijkt hij me glimlachend aan en schiet hij een flits van magie naar de zijkant waardoor er een portaal ontstaat.

"Het was fijn jullie gekend te hebben! Ik zal jullie nooit meer vergeten!" Roep ik blij en ik pak de handen van Rick en Anne vast en we gaan voor het portaal staan.

We zien iedereen zwaaien en ik lach. "Tot ziens mijn vrienden." Fluister ik en ik zie een flits van licht...