POV Kéziah.
Ik sprint naar m'n deur wanneer ik de bel hoor en ik gooi hem snel open. "Hey Kéziah, we zijn zo snel mogelijk gekomen!" Zegt Cloe snel en ik laat haar binnen samen met Russel.

"Waar is Gabriel? Wat heb je met hem gedaan?" Vraagt Russel boos terwijl hij me bij m'n kraag vast grijpt en z'n ogen groen oplichten.

"Russel gedraag jezelf voor èèn keer hier." Zegt Cloe snel en Russel laat me los. Ik breng de twee ongeduldige koters naar m'n slaapkamer waar Gabriel levenloos op m'n bed licht.

Russel z'n ogen worden groot en hij gaat snel naast Gabriel zitten die er niet wakker van word. Cloe trekt me mee naar de deuropening. "Wat is er gebeurd?" Vraagt ze en ik haal mijn schouders op.

"Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Hij kwam me bezoeken in de sportschool met het nieuws dat hij zich niet helemaal oké voelde. Ik nam hem niet echt serieus en het volgende moment lag hij op de grond met z'n handen tegen z'n nek en hij stikte. Hij zij dat Marcel in z'n hoofd zit. Wat doet die jongen met hem?" Vraag ik en Cloe kijkt richting Gabriel.

"Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar het is beter als we Marcel zo snel mogelijk vinden. Nog even en hij maakt ons van binnen kapot. Letterlijk en figuurlijk." Antwoord ze en ik kijk ook richting Gabriel.

"Ik heb geen idee hoe ik hem wakker kan maken. Ik heb alle genezing spreuken opgezocht die ik kon vinden maar niks helpt." Zeg ik met m'n hoofd omlaag en Cloe legt een hand op m'n schouder. "Je hebt alles geprobeerd. Je hebt het goed gedaan. Ik weet dat je nog steeds om hem geeft." Fluistert ze en ik kijk haar aan met mijn roze ogen.

"Altijd." Mompel ik en ze knikt voor twee seconde met haar roze ogen.

Nu lopen we samen naar het bed toe en Russel zit met Gabriels hand tegen z'n gezicht aan. Hij mompelt dingen die zelfs met mijn gehoor slecht te horen zijn. Was Eva maar hier, dan had ik haar gezegd wat er de afgelopen tijd is gebeurd.

"Russel... Kéziah heeft alles geprobeerd om hem wakker te krijgen." Zegt Cloe die Russels schouder aanraakt.

Russel staat op en vervolgens loopt hij naar mij toe. "Je raakt hem met geen vinger aan. Als er nu niks helpt dan is dat zo dus hou afstand Siroop." Snauwt Russel boos in mijn gezicht en ik heb zin om in z'n gezicht te spugen. Ik heb een hekel aan die jongen.

Achter Russel horen we geluiden. Kreunende geluiden van Gabriel maar het is onverstaanbaar wat hij zegt.

Cloe gaat aan de andere kant van het bed staan en ze bekijkt Gabriel die waarschijnlijk bijna dood gaat van de pijn. Met gesloten ogen blijft hij dingen mompelen. Volgens mij is hij nog niet helemaal wakker.

Russel gaat weer naast hem zitten. "Geen zorgen, ik ben bij je." Fluistert hij. Gabriels gemompel word duidelijker.

"K... Kéziah." Mompelt hij zacht en dan komt er niks meer uit en valt hij weer weg. Mijn ogen worden een slag groter en Russel draait zich naar me om. Cloe kijkt ook verbaast maar degene die hier het meest verbaast is ben ik.

Russel staat weer op en vlak daarna geeft hij een stoot tegen mijn schouder met zijn schouder en rent hij bijna het appartement uit met Cloe erachteraan. Ik blijf staan waar ik sta.

-Hey! Heb net wat oude datums bekeken en mijn boek staat al drie maanden op nummer 1 in vampier! Super bedankt! Het enige wat jammer is, is dat als ik stop met dit verhaal wanneer het voltooit is... het weer gaat zakken. Maar ik ben er blij mee!! Ik heb mijn boek opgegeven voor de netties 2017! Als hij genomineerd is laat ik het weten!-