[Hoofdstuk 23]

POV Kéziah.
Ik sla mijn zwaard tegen dat van Marcel en hij weert het af. "Geef op!" Roept hij en ik sla nog een keer. "Nooit van m'n leven!" Roep ik terug en ik zie zwarte kringen onder Henry's ogen wanneer hij ertussen springt en in gevecht gaat met Marcel.

Het is net alsof hij veranderd. Henry's huid word helemaal zwart behalve zijn ogen maar hij veranderd niet in een compleet beest.

POV Cloe.
"Henderson kijk uit!" Roep ik en hij duikt opzij van een demon die mij nu aanvalt maar ik vermoord hem door mijn tanden in zijn nek te zetten.

De demon gilt en verdwijnt en ik trek Henderson overeind. "Dit gaan we niet winnen Cloe... dat weet jij ook." Zegt hij en ik schut met m'n hoofd. "Ik geef niet op." Antwoord ik en ik zie een zwarte klauw door Henderson's borstkast komen van achteren.

Mijn handen sla ik voor mijn mond om het gillen tegen te houden en de klauw word verwijderd.

Henderson valt met een wit gezicht en flikkerende groene ogen, die uiteindelijk uitvallen, op de grond... dood.

Ik elektrocuteer de demon en hij gilt en verdwijnt. Ik heb geen keuze... ik moet doorgaan. Er werd me verteld wat de risico's waren.

Ik kijk naar Kéziah en hij neemt afstand van Marcel. Hij zit onder het bloed en hij steekt z'n zwaard in de lucht waardoor er een bliksemschicht naar boven word geschoten.

Ik weet al wat hij wil doen! Hij wil zichzelf verbinden met Marcel om hem te vermoorden met de bliksemschicht. Maar dat zal hem ook doden.

De bliksemschicht land op Marcel en hij probeert het tegen te houden. Iedereen stopt met vechten en kijkt naar deze ondergang.

Henry steekt z'n zwaard in de lucht waardoor er een paarse schicht bij komt maar dat is nog steeds niet genoeg. Marcel is heel erg sterk en zijn wil om koning te worden is zo sterk.

Ik ren in vampier snelheid naar ze toe en ik leg mijn handen op hun schouders waardoor onze krachten verbonden worden.

Ik voel de sterke druk in mijn lichaam en het is zo onmogelijk zwaar. Iedere hulp van een siroop helpt. Kéziah en Henry zijn ook deels siroop en we kunnen onze krachten bundelen en hem verslaan.

Wie weet wie het overleeft, dat is ook een risico.

"Will! Nupas!" Roep ik met moeite en ze komen in vampier snelheid aangerend. Ze leggen beide handen op mijn schouders in ik zie ook de zware druk in hun ogen.

Onze ogen lichten zo fel op dat het zelfs zonlicht kan overtreffen. De enorme hoeveelheid licht is niet te beschrijven en Marcel is nog steeds druk bezig zichzelf te verzetten.

De weerwolven beginnen naar de lucht te huilen en de vampiers beginnen te blazen.

Vervolgens word het licht zo fel en zo sterk dat er bijna niks meer te zien is. Ik voel heel veel druk en daarna voel ik niks meer behalve nog dat ik achteruit word geschoten en met een harde klap op de grond beland.

Niet wetend of ik of mijn vrienden nog leven...

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top