POV Gabriel.
Ik steek de sleutel van Cloe in het sleutelgat en ik loop naar binnen. Cloe had me een sleutel gegeven voor het geval dat.

Ik veeg mijn voeten en ik hang mijn jas op. Vervolgens loop ik naar de huiskamer en ik schrik me eigen wezenloos.

Cloe licht op de grond met haar ogen dicht en Kéziah zit naast haar in kleermakerszit. Wat doet hij?!

Ik ren naar Kéziah toe en ik schut aan z'n schouders. Eerst reageert hij niet wand hij heeft z'n ogen dicht en er komen roze sparkels van z'n handen af die hij in vuisten tegen elkaar aan heeft geplakt. Alsof hij zit te mediteren.

Hij fluistert zachtjes bepaalde dingen die ik toch niet zal kunnen verstaan.

"Kéziah! Hou op!" Roep ik. Straks doet hij haar pijn. Ik schut nog harden aan z'n schouders en hij doet z'n ogen open. "Hou je erbuiten!" Snauwt hij en hij sluit z'n ogen weer en begint weer te fluisteren.

Dit betekend dat hij iets ongewoons doet. Ik trek aan Kéziah z'n zwarte hes en hij beweegt naar de grond. "Laat los Gabriel!" Roept hij. "Wat doe je met haar?!" Roep ik terug en Kéziah staat snel op.

Daarna pakt hij me bij m'n armen vast en duwt hij me tegen de muur en hijgt hij in m'n gezicht.

"Gabriel ik ben met iets heel belangrijks bezig. Het heeft met Rick te maken dus hou je erbuiten. Het kan alles verstoren en haar vermoorden!" Snauwt hij.

Kéziah is letterlijk twee centimeter van m'n gezicht vandaan maar ik weet dat hij niks gaat doen. Ik kijk ik z'n roze ogen die langzaam blauw worden.

Ineens komt er een oude herinnering terug van toen we nog samen waren.

Kéziah kust me en ik kus hem terug. Hij ademt hevig en als ik met m'n handen door z'n haar ga, voel ik dat hij bezweet is. Ik trek z'n shirt over z'n hoofd heen en we vallen op het bed. "Toch wel fijn hier met mij he?" Vraagt hij en ik grinnik tegen z'n lippen aan. "Ik hou van je." Fluistert hij tegen m'n lippen aan en ik kus hem weer.

Ik begin wat heviger te ademen. "Gaat het?" Vraagt Kéziah terwijl hij m'n armen los laat en weer naar Cloe toe loopt. "Ja.. ja ik geloof het wel." Antwoord ik en hij gaat zitten en doet wat hij deed weer overnieuw.

Waarom moest ik daar aan denken? Ik voel niks meer voor hem... toch? Nee! Hou je kop erbij Gabriel! Het is gewoon omdat hij net terug is uit een dood die er niet eens was en ik moet toegeven dat... ik bang was. Wat als hij echt dood zou zijn?

Ik ben nu gelukkig met Russel en we zijn voorbestemt voor elkaar. Kéziah had alleen maar een slechte.... maar hij is veranderd. De dag dat hij Cloe voor het eerst leerde kennen was ik bang voor hem.

Maar waarom vond ik het fijn dat hij dichtbij me stond? Z'n adem tegen mijn lippen..... nee! Ik moet er niet aan denken.

Ik ga in de stoel zitten en ik kijk toe hoe Kéziah de spreuken over Cloe's lichaam uitspreekt. Zijn zwarte haar zit een beetje warrig door elkaar. Wat zou ik graag met mijn vingers nog èèn keer door z'n haar willen gaan....

-  Ownee Gabriel! Niet vreemdgaan! XD. Tnx voor 60K! -