Will.
'Kéziah!' Schreeuw ik als hij op de grond licht tegenover een hoop as. 'Is hij dood?' Vraagt Eva bezorgd terwijl ze een hand voor haar mond slaat. We knielen naast hem neer en ik zoek naar een hardslag.

Er is geen hardslag te vinden en ik kijk naar Eva die begint te schreeuwen en te huilen. 'Eva, rustig. Straks maak je demonen.....' fluister ik en dan springen Kéziah's ogen open. Hij gaat snel zitten en hij kijkt ons met vurige ogen aan. Dan verdwijnt het en ik raak z'n arm aan. Hij slaat m'n arm weg en ik kijk naar Eva.

'En wat doen jullie hier?' Vraagt hij ongeïnteresseerd. 'Kéziah? Wat is er gebeurd?' Vraagt Eva en Kéziah kijkt naar haar met een gezicht zonder gevoel. 'Gaat jullie niks aan.' Snauwt hij als hij opstaat en weg wil lopen.

'Hij heeft z'n gevoelens uitgezet.' Zegt Eva snel en ik loop naar Kéziah toe. Ik grijp hem bij z'n arm en hij draait zich om. Er verschijnt een vurige flits met roze en hij gooit me ineens twintig meter verder. 'Kéziah wat mankeert jou?!' Roept Eva terwijl ze naar me toe rent. 'Dan had hij maar niet in mijn weg moeten staan.' Antwoord hij gevoelloos. Ik sta op en ik loop weer naar hem toe. 'Zet je gevoelens aan, nu!' Roep ik en hij schut met z'n hoofd.

'Ik ben nu de koning van de onderwereld. Ik red mezelf wel en ik maak mijn eigen keuzes. Jullie zijn net zoals die hellehond. Een hoopje as.' Zegt Kéziah met een donkere stem en hij draait zich om.

Dan komt de rest van alle hoeken en gaten aan gerend en ze kijken ons aan. 'Kéziah, wat was die flits?' Vraagt Cloe snel en hij kijkt haar aan alsof hij Cloe niet eens kent. 'Bemoei je er niet mee.' Snauwt hij en hij beukt Cloe bijna opzij. 'Hij heeft z'n gevoelens uitgezet!' Roept Eva door de groep en Anne en Rick bekijken Kéziah die stokstijf stilstaat.

Cloe.
'Kéziah? Je moet met ons mee naar huis. We moeten Gideon vinden.' Zeg ik en hij draait zich om naar mij. 'Ik heb de hellehond gedood, ik ben nu de koning, ik maak uit met wie ik mee ga. Ik blijf in mijn thuiswereld.' Snauwt Kéziah weer en ik kijk hem diep in de ogen aan.

'Dus je wil het zo spelen? De ruige manier? Zet je gevoelens nu aan of ik zal zwaardere maatregelen moeten nemen.' Zeg ik en Kéziah lacht gemeen maar zonder gevoel.

'Ach wat lief prinsesje. Ik haat iedereen en je kan er niks meer aan doen. Jij kan er niet voor zorgen dat mijn gevoelens weer aan gaan wand dat bepaal ik voor mezelf.' Zegt hij en hij wil weer weglopen.

Dan zie ik de enige kans. Eerst voel ik veel spijt maar dan weet ik zeker wat ik ga doen. Ik heb Gabriel gevraagd me te vertrouwen en dat doet hij ook. Ik kijk stiekem naar zijn ring die er nog zit en dan kijk ik naar Kéziah.

'Hey Kéziah!' Roep ik. 'Wat!?' Roept hij boos terug en hij draait zich om en ik loop naar Gabriel toe. Mijn roze ogen verschijnen en ik duw Gabriel zo op de grond dat hij met z'n knieën op de grond zit. Ik pak hem vast bij z'n hoofd en dan breek ik z'n nek.

Mijn ogen verdwijnen en Gabriel valt dood neer op de grond. 'Wat heb je gedaan!!!!' Schreeuwt Russel terwijl hij begint te huilen en naast Gabriel neer knielt.