Cloe.
Ik wacht al de hele dag bij de deur op Rick. Het is slecht weer aan het worden dus hopelijk zal het niet lang duren voordat hij komt. Ik zit op de deurmat. Mijn moeder is zelfs al een paar keer langs gekomen met eten en het advies om van deze vieze mat af te gaan maar ik luister daar niet naar. Ik heb het eten zelfs niet aangenomen. De deurbel is al eens eerder afgegaan maar toen was ik opgesprongen en bijna gestruikeld voor enkel een postbode.

Ik zucht even en dan sta ik op. Ik loop richting de huiskamer deur en dan hoor ik in eens een bel. Ik draai me met een ruk om en ik loop terug naar de voordeur. Ik doe hem open en Rick staat op het stoepje. Hij heeft een zwarte lange jas aan en zijn haar lijkt wel iets meer kleur te hebben. Hij is nog steeds heel bleek maar daar kan niks iets aan veranderen. Twee donkere ogen staren me bezorgd aan en het enige wat ik kan doen is naar buiten rennen en hem omhelzen.

Ik voel dat hij me stevig vast houd. zijn jas is zacht. Het enige waar ik de kriebels van krijg is dat ik geen hardslag hoor als ik dichtbij hem sta of hem aanraak.

'Ik heb je gemist.' Is waar Rick het gesprek mee begint. We hebben nooit een echte relatie gehad maar het voelde gewoon zo. En als diegene weg is, mis je hem of haar. 'Ik jou ook.' Zeg ik tegen zijn schouder omdat ik hem niet los kan laten.

Dan laat ik hem uiteindelijk los. 'Kom maar even binnen. Mijn moeder komt over een uur thuis.' Zeg ik. Dat was ook zo. Niet heel lang geleden ging mijn moeder even weg om meer eten voor me te halen. Het kan zijn dat ze langer duurt omdat ze mij en Rick alleen wil laten.

Rick komt met me mee naar binnen en ik sluit de voordeur achter me. Ik lijd hem naar de huiskamer en we gaan samen op de bank zitten en ik zie dat hij een hap lucht neemt ook al heeft hij dat niet nodig omdat hij ondood is.

'Cloe. Ben je oké? Ik moet eerst weten of Roy je geen pijn heeft gedaan.' Zegt Rick en ik zucht even. 'Nee, hij heeft me niks gedaan. Mijn armen zijn nog niet blauw als je wilt weten waar hij me heeft vastgepakt.' Antwoord ik en Rick kijkt ineens verward. Alsof hij zijn geheugen verloren is.

'Wat hij jou vertelt heeft is niet waar. Roy heeft nooit een zusje gehad. Zijn familie is gestorven toen hij jong was. Hij was degene die doordraaiden. Toen ik hem bij mij in huis nam werd hij krankzinnig.'

Rick kijkt met een geloofwaardig gezicht naar mij. Ik ken die blik. Hij spreekt de waarheid. Hij gebruikt alleen die blik als hij de waarheid spreekt. Daarom wist ik dat hij loog toen hij zij dat er niks mis met hem was. Maar toen hij vertelde dat hij een vampier was, en het kon bewijzen, leerde ik als eerst die blik kennen.

'Ik geloof je Rick. Echt waar.' Antwoord ik en ik leg mijn linkerhand op zijn trillende handen die op zijn schoot liggen. Hij heeft duidelijk moeite met dit gesprek. 'Bedankt. We hebben alleen wel een probleem.' Zegt Rick en mijn gezicht word ineens heel serieus. 'Wat voor probleem?' Vraag ik en ik weet dat ik dat niet had moeten vragen. Ik heb al zo veel problemen gehad en dan moet dit er ook nog eens bij. 'Een paar dagen geleden zijn er wolven gezien. Weerwolven.' Zegt Rick.

'Maar jij zij dat weerwolven niet bestaan.' Antwoord ik en ik word een beetje verbaast als het gaat om zijn gezicht. 'Dat doen ze dus wel. Ik wist het ook niet maar toen ik langs een paar mensen ging die van ons af wisten zijden ze dat de legende waar is. Ik heb geen idee wat ze van ons willen Cloe maar dit is gevaarlijk.' Zegt Rick en hij kijkt weet bezorgd. Ik kijk even naar mijn schoenen en dan zucht ik weer. 'Wat moeten we doen?' Vraag ik en ik kijk weer naar Rick.

'We hebben hulp nodig van een detective.' Zegt Rick en ik kijk weer verbaast. 'We kunnen moeilijk naar de politie gaan.' Antwoord ik en het is even stil. Zo stil dat je de huiskamer klok kan horen tikken in je oren. Al hoorde ik die niet, ik weet zeker dat Rick hem wel had kunnen horen. 'We hebben geen hulp nodig van een echte detective.' Zegt Rick. 'Van wie dan wel?' Vraag ik op een bezorgde toon.

'We hebben hulp nodig van iemand die als een detective denkt. Iemand zoals Anne.' Zegt Rick.