POV Rick.
"Je werkt me op m'n zenuwen." Zeg ik tegen Marcel die loopt te ijsberen door mijn cel. "Dat komt omdat ik op wacht sta. Ik ga net zo lang wachten totdat ze komen en je proberen te redden. Ik ga ze levend op eten." Kaatst hij terug en ik knijp mijn ogen een beetje dicht.

Deze gozer is gek geworden.

"Dus wat wil je met mij doen? Kéziah is dood, je hebt iedereen bang gemaakt....... ja behalve Anne waarschijnlijk maar daar gaat het niet om. Waar heb je mij voor nodig?" Vraag ik en Marcel stopt met ijsberen.

"Ik ga ervoor zorgen dat Cloe deze keer definitief dood gaat." Snauwt hij en ik trek een wenkbrauw omhoog. "Hoe weet jij nou dat ze dood was voor haar transformatie?" Vraag ik terug op een kalme manier. "Dat gaat je niks aan."

POV Cloe.
"Gaat het een beetje? Je ziet er moe uit." Zegt Jayden en ik kijk hem aan uit mijn dagdroom.

Eigenlijk is het een dagmerrie.

"Er zijn gewoon veel dingen gebeurd de laatste tijd die ik moet verwerken." Antwoord ik en Jayden trekt een gezicht. "Cloe, ik ken je al even en je kent mij. Jij hebt altijd wel wat te verwerken met je meiden problemen. Deze keer wil ik weten wat er aan de hand is. Ik heb een dodelijke ziekte, ik ga toch wel dood dus dan kun je het beter nu zeggen." Zegt Jayden terwijl hij z'n handen in de lucht gooit.

"Kijk dat is nou het hele probleem. Jij neemt niks serieus en je mag niet zomaar zeggen dat je dood gaat wand dat weet je helemaal niet zeker. Bovendien ben je te eigenwijs om die chemo te accepteren." Snauw ik en Jayden kijkt meteen beledigd. Ik kan daar natuurlijk niks over zeggen wand wanneer was de laatste keer dat ik op school was?

"Cloe ik zeg je iets dat jij moet weten en daarna vertel je mij het gene wat ik duidelijk moet weten oké?" Vraagt Jayden en ik aarzel. Wat moet ik tegen die jongen zeggen?

Hey Jayden, ik ben een siroop en dat is een onderwerelder. De afgelopen maanden heb ik opgescheept gezeten met weerwolven, vampieren, hellehonden, beesten, weirdo's en mafkezen.

Klinkt ook zo normaal.

Toch knik ik. Ik kan hem best over Kéziah's dood vertellen. "Oké, hier gaat ie dan." Zegt Jayden en hij trekt de strak getrokken muts van zijn hoofd af. Al zijn mooie blonde haar is weg. Hij is kaal. "Ik heb de chemo geaccepteerd, maar ik was te laat. Ik ben ongeneselijk verklaard en ik kan elke seconde van de dag dood neervallen." Zegt hij en mijn mond valt er van open.

Ik omhels hem en daarna trekt hij z'n muts weer over z'n hoofd heen. Hij knikt mijn kant op als teken dat ik nu moet.

"Een hele goede vriend van mij is overleden. Hij was nog maar zeventien jaar en zijn naam is Kéziah. Kéziah zit hier niet op school maar ik ken hem al een tijd." Zeg ik.

Wat denk je nou? Dat ik ga zeggen dat hij een paar eeuwen oud is?