Wanneer het schoolfeest voorbij is, loop ik naar buiten, het duister in. Kéziah bood nog aan om mee te lopen maar ik wilde dat niet. Hier is hij dan wel mijn beste vriend maar in de echte wereld niet.

Ik ga even zitten op een bankje en ik kijk naar de sterren. Ik hoor wat takken kraken en ik zie dat Eva bij het bankje staat. 'Mag ik erbij komen zitten?' Vraagt ze en ik knik. Ze gaat rustig zitten maar ze houd wel afstand. 'Wat is er vandaag met je?' Vraagt ze en ik zucht even. 'Het is lastig uit te leggen.' Antwoord ik. 'Heb je thuis problemen dan?' Vraagt ze en ik schut met mijn hoofd. 'Ik hou het liever privé.' Zeg ik en Eva knikt.

'Hoe lang ken je Kéziah al?' Vraag ik en Eva kijkt bedenkelijk. 'Heb ik je dat nooit vertelt? Als sinds onze baby tijd.' Antwoord ze en ik knik. Ik ben benieuwd hoe lang ze elkaar kennen in de echte wereld, mochten ze elkaar kennen.

'Vind je Rick leuk?' Vraagt ze na een lange stilte. 'Ja.' Antwoord ik eerlijk en ze gooit haar wenkbrauwen omhoog. Dan gaat haar telefoon. 'Èèn seconde.' Zegt ze en ze loopt weg. Dan zit ik weer in de stilte.

De straten zijn leeg en ik voel ineens een steek in mijn zij. Gewoon zo'n steek dat ik een drukke avond heb gehad. Ik ben in deze wereld een mens dus de pijn geneest niet. Aan de ene kant vind ik het fijn dat ik weer een mens ben en dat ik hier blijkbaar normaal leef. Ik mis mijn krachten wel omdat ik er gewend aan was geraakt. Dus dit is Rick z'n droom? Leven met z'n vrienden als een normaal mens maar hij kent me niet. Misschien kent hij me wel en schreeuwt hij naar de droom Rick dat ik zijn Cloe ben maar de droom Rick zal het niet horen.

Dan komt Eva terug. 'Sorry. Ik moet gaan. Mijn vader belde.' Zegt ze en ik zeg haar gedag en na een paar seconde was ze weg. Deze avond heb ik Anne en Roy zien zoenen en de rillingen liepen over mijn rug. Roy is niet bepaald lelijk maar in mijn wereld, ken ik hem als een moordenaar en een klootzak.

Kéziah en Gabriel stonden ook te zoenen. Ze waren zelfs voor een half uur weg naar de wc en toen ze terug kwamen lag ik in een deuk omdat hun haren helemaal door de war zaten. Ik moest wel aan Russel denken wand hij bestaat hier niet eens. Als Gabriel met me mee was he.....

Anne.
'Hoe lang blijven ze nog weg denk je?' Vraag ik en Gideon haalt z'n schouders op. 'Dat weet ik niet. Ik weet niet hoe snel Cloe handelt.' Antwoord hij en ik kijk even naar Cloe die levenloos in de leunstoel licht. 'Waar zou ze zijn? Zou ze in gevaar zijn of niet?' Vraag ik fluisterend en ik voel Gabriels handen op mijn armen. 'Het komt goed.' Zegt hij en ik glimlach naar hem. 'Ik ga wel naar ze toe. Het is beter als ik Cloe help.' Zegt Gabriel en Gideon kijkt hem snel aan.

'Dat is geen goed idee!' Roept hij en Kéziah rolt met z'n ogen. 'Laat hem toch! Hij is geen vijf! Cloe heeft hulp nodig.' Zegt Kéziah nijdig. 'Oké. Kom hier Gabriel.' Zeg Gideon en Gabriel loopt op hem af.

......ik sta op van het bankje na een kwartiertje zitten en ik loop terug naar de schooldeur. Ik loop naar mijn kluisje en ik ruik geen ezel lucht wat me verbaast.

Dan beukt er een jongen hard tegen de kluisjes aan omdat hij er hard op af liep. 'Hey Cloe! Daar ben je!' Het is Gabriel die me bij m'n schouders vast pakt. 'Als Kéziah je gestuurd heb, kan je weg gaan wand ik wil alleen zijn.' Antwoord ik en Gabriel fronst.

'Cloe! Ik ben het! De Gabriel uit jou wereld!' Roept hij en ik begin meteen wild met mijn hoofd te schudden. 'Nee, nee, nee! Gabriel je wil hier niet zijn geloof me!' Zeg ik nijdig maar Gabriel schut met z'n hoofd. 'We moeten weg hier. Kun je me een snelle update geven zodat ik mijn rol weet?' Vraagt hij.

'Gideon heeft een relatie met Eva, een goede vriendin van Kéziah. Jij hebt een relatie met Kéziah en Russel bestaat niet in deze wereld. Anne heeft een relatie met Roy en we zijn hier trouwens allemaal mensen.' Zeg ik.

'Russel bestaat niet?' Vraagt hij bezorgd en ik knik. 'Gabriel luister. Ik ga ons hier uit halen maar je moet gewoon doen alsof je een relatie met Kéziah heb. Je moet wel voordat we alles overhoop gooien. Je kan niet over onze krachten praten wand zoals ik al zei, we zijn allemaal mensen.' Antwoord ik.

Gabriel knikt. 'Eva ken ik wel. Ze was inderdaad een vriendin van Kéziah.' Zegt hij en nu knik ik. Dan komt Kéziah aangelopen.

'Daar zijn jullie! Ik heb jullie overal gezocht!' Zegt hij opgelucht en hij pakt Gabriel bij z'n middel vast en hij kust hem. Gabriel laat het gelukkig gewoon gebeuren zodat we geen speciale aandacht trekken. 'Sorry Kéziah, Gabriel zocht mij ook.' Geef ik als antwoord en Kéziah laat Gabriel los en vervolgens kijkt hij op z'n telefoon. 'Het is al laat. Misschien moeten we naar de rest gaan. Eva is al naar huis maar we kunnen net zo goed met z'n allen gezellig afsluiten.' Zegt hij en Gabriel en ik knikken tegelijkertijd.

Kéziah lijd ons naar de andere en ze begroeten ons. 'Zo dat duurde lang.' Zegt Roy en ik zie dat Gabriel de nijging heeft om hem in de haren te vliegen. Ik pak hem stiekem bij de achterkant van zijn arm vast zodat niemand het ziet. Hij kijkt me kort aan en ik schut waarschuwend met mijn hoofd dat hij niks opvallends moet doen.

Ik hoor hem een paar keer rustig in en uit ademen. Dan komt Rick naar me toe lopen en hij trekt me mee uit de groep en ik word een beetje nerveus omdat ik Gabriel niet achter wil laten. Hopelijk is hij beter in acteren als dat ik dat ben.

'Hey Cloe. Waar zat je nou?' Vraagt hij en ik kijk even omlaag. 'Heb je een geheime relatie met Gabriel?' Vraagt hij verbaast en mijn ogen worden gigantisch groot. 'Nee! Nee! Helemaal niet! We zijn gewoon vrienden en bovendien is hij homo!' Zeg ik met een verheffende stem maar niemand kan ons horen omdat Rick me naar een andere muur heeft getrokken zodat niemand ons kan horen of zien.

'Oké. Ik geloof je.' Zegt hij en ik zucht opgelucht. 'Zal ik anders met je mee naar huis lopen wand ik wist wel al dat we buren waren. We hadden alleen nooit veel gepraat toen ik nieuw was.' Zegt Rick en ik knik meteen.

We lopen weer naar de groep toe en we zeggen iedereen gedag. Ik zal Gabriel wel moeten achterlaten. Ik pak mijn mobiel even en ik zie dat z'n nummer er in staat.  Ik stuur snel een sms'je.

"Ik loop met Rick mee naar huis. Misschien krijg ik ons vanavond hier nog uit." Stuur ik. En ik hoor Gabriels mobiel op de achtergond af gaan en hij bekijkt het sms'je.

Ik word meegetrokken door Rick mee naar buiten en we beginnen te lopen naar huis. 'Rustig maar Rick. We hebben alle tijd.' Zeg ik en hij kijkt bezorgd. 'Sorry. Ik was gewoon een beetje klaar met vanavond en bovendien heb ik hoofdpijn dus ik wil hier niet meer zijn.' Antwoord hij en we lopen gewoon rustig verder.

Dan staat hij stil en ik kijk hem aan. 'Wat is er?' Vraag ik nieuwsgierig en hij zucht. Ik hoor hem zuchten, dat is zo fijn dat ik hem gewoon als mens kan horen zuchten. 'Heb ik je pijn gedaan?' Vraagt hij en ik schut mijn hoofd. Hij wijst naar mijn arm waar een blauwe plek op zit. 'Ow.' Zeg ik zachtjes. Ik genees hier natuurlijk niet. Dat vergat ik steeds.

'Ik beloof je dat het geen pijn doet. Je wilde gewoon weg. Ik snap het.' Zeg ik en hij schut met z'n hoofd. 'Sorry.' Zegt hij en hij kijkt precies met het zelfde gezicht als dat van Rick naar mij. Zo lief en zo bezorgd. Even wilde ik "mijn Rick" zeggen maar ik weet dat dit gewoon de Rick van deze wereld is ook al liggen we met z'n drieën in de echte wereld te slapen.

Technisch gezien zijn we allemaal op dezelfde plek alleen Rick herinnerd zich niks. Zou hij zich deze avond herinneren? Mij? Z'n vrienden? Ik vraag het me allemaal af en zo heb ik nog wel meer vragen die onbeantwoord blijven.

Rick loopt naar me toe en hij omhelst me. 'Ik bedoelde het niet zo.' Zegt hij en ik omhels hem ook terug. Normaal omhelsde hij me veel harder omdat hij een vampier is. 'Ik weet het. Het maakt echt niet uit.' Zeg ik en we laten elkaar even los.

'Luister Rick. Je bent een geweldige jongen. Je staat voor iedereen klaar en je helpt graag andere mensen en je liet me nooit vallen. Zelfs niet toen je weg was. En zelfs nu je ouders op een andere plek verblijven en mijn moeder dood is, blijven we van elkaar houden en onze kracht helpt ons er doorheen. Ik wilde dit altijd al tegen je zeggen Rick. Ik hou van je.' Zeg ik en ik realiseer me dat ik er best veel heb uitgegooid en dat het misschien niet slim was maar deze avond kan toch al niet raarder.

Hij pakt me bij m'n middel vast en hij kijkt me diep in m'n ogen aan. 'Wat bedoel je?' Vraagt hij en ik kus hem snel zodat ik hem geen uitleg verschuldigd ben. Zijn lippen zijn zacht en ze voelen teder aan en ik hou hem stevig vast. Hij houd mij ook vast en ik merk nu echt dat hij warme handen heeft.

Rick heeft weet een lichaamswarmte en ergens wilde ik nog even in deze wereld blijven maar dat gaat niet. We kunnen hier niet langer blijven wand misschien lopen we het gevaar dat onze krachten verzwakken of dat we ons zelf verliezen in de personen die we nu zijn.

Dan breekt hij de kus af en hij kijkt me glimlachend aan. 'Ik hou ook van jou...... Mijn Cloe.' Zegt hij zacht en alles word zwart.