POV Kéziah.
Ik zwaai met mijn zwaard over Henry heen die net op tijd bukt en opzij springt. Hij staat op en steekt zijn zwaard vooruit maar ik vlieg er langs en grijp hem van achteren vast en hou mijn zwaard tegen zijn keel waardoor hij de zijne laat vallen.

"Hou je benen goed wijd en probeer de tegenslagen binnen enkele seconde in te schatten." Zeg ik en ik hoor dat hij buiten adem is.

"Zoals dit?" Vraagt Henry en hij pakt me vast bij m'n jas en gooit me over hem heen waardoor ik vol op met mijn rug op de grond beland. Met een Kick-Up kom ik omhoog en ik draai me om naar hem.

"Je word steeds beter." Zeg ik en hij knikt. Met mijn magie roep ik m'n zwaard op en hij doet hetzelfde en wanneer de zwaarden elkaar raken, zie je vonken en magie. Henry raakt afgeleid door het mooie licht waardoor ik mijn kans kan grijpen.

Ik sla het zwaard uit z'n handen waardoor het licht verdwijnt en het zwaard op de grond valt. Ik sla hem recht in z'n gezicht waardoor hij op de grond neer valt en kreunt met handen tegen z'n gezicht.

"Les nummer twee... raak nooit afgeleid." Zeg ik buiten adem en hij staat lachend op. "Genoteerd." Zegt hij kreunend en het kleine bloedende stukje op z'n wang geneest.

De afgelopen dagen heb ik een zwaard voor Henry gemaakt. Ik had mijn zwaard al, ik kon het makkelijk uit de grond vandaan halen aangezien het het konings zwaard is. Henry's zwaard moest nog gemaakt worden en het moet passen bij zijn soort.

Ik train hem veel zodat hij voorbereid kan worden op de strijd. Onze vrienden op aarde zouden eens moeten zien wat we hier doen... waar we in kunnen veranderen. Het is waar, deze wereld veranderd je in een warrior.

Ik ben Henry's enige kans op overleven en daarom is het belangrijk dat hij de dingen leert. Het zijn van een onderwerelder gaat niet alleen maar om het gebruiken van je krachten, soms moet je ook wel eens normaal kunnen vechten.

"Waarom doen we dit eigenlijk?" Vraagt hij en ik trek mijn jas uit omdat ik het warm heb. "Wij zijn machtige wezens, dat is toe te geven... maar als we leren vertrouwen op onze krachten houden we geen zelfvertrouwen meer over en dat is iets wat je in leven houd." Zeg ik en hij lacht.

"Ohw kom op! Raak me dan een keer met je..." begint hij maar ik laat een gloed uit m'n handen komen wat een enorme druk uit stoot en Henry schiet de lucht in, meters achteruit.

Hij kijkt kreunend weer op en hij kijkt me aan. "Oké... zwaarden zijn goed." Zegt hij een beetje piepend waardoor ik lach.

"Hey maken jullie elkaar niet af?" Vraagt Will die aan komt lopen. Henry staat op en hij is in vampier snelheid bij ons. "Nou als je bedoeld je rug gebroken denk ik dat Kéziah dat al gedaan heeft." Zegt Henry.

"Kleuters." Mompelt Will en ik lach. "Hey jij vroeg erom!" Roep ik lachend en Henry glimlacht terwijl hij z'n hoofd een beetje draait. Ik hoor z'n botten knakken omdat ze genezen.

- net weer over de grens van Nederland! Was een top week in Berlijn! Was ook heftig omdat ik in kamp Ravensbruck verbleef en dat was een voormalig concentratie kamp. Mochten jullie vragen hebben over de reis, zijn altijd welkom. Ik heb wel een vraag voor jullie! Denken jullie dat de onderwereld oorlog zich moet afspelen in de onderwereld of op aarde? -