{Hoofdstuk 13}
{Controle.}
Cloe.
En dan wachten we. We wachten tot er iets gaat gebeuren. Russel en Gabriel zitten op de bank. Gabriel heeft z'n hand op Russel's rug terwijl hij zit te trillen en zit te duimen. Hij draait ze in snelle rondjes om elkaar heen dat het wel vier duimen lijken. Kéziah zit in de leunstoel onderuitgezakt en Rick en ik zitten aan de keukentafel.
'Het begint waarschijnlijk zo. We moeten je vast maken.' Zegt Gabriel en Russel knikt zenuwachtig. 'Ik snap het.' Antwoord hij en Kéziah staat op met de kettingen. Aan de muur hebben Rick en ik stevige haken vastgemaakt zodat de kettingen daar tussen kunnen.
Kéziah maakt ze vast aan de muur en vervolgens bind hij Russel er mee vast en hij gaat daarna zitten tegen de muur terwijl de kettingen een beetje rinkelen. 'Denk aan de drie dingen die niet lang verborgen kunnen blijven. Denk aan je vrienden, heb je een anker?' Vraagt Kéziah en Russel schud z'n hoofd. 'Welke dingen kunnen niet lang verborgen blijven?'
'De zon, de maan en de waarheid.' Antwoord Kéziah. 'Je zult een anker moeten vinden. Iemand waar je aan kunt denken om rustig te blijven.'
Russel knikt en Kéziah gaat weer zitten in de leunstoel. Rick legt z'n handen op de mijne en ik glimlach een beetje. Ik draai me om en ik trek het gordijn open. 'De volle maan.' Fluister ik en ik kijk naar Russel terwijl ik het gordijn dicht doe.
Zijn ogen lichten op en hij begint zwaar te ademen en te schreeuwen als een jongen die in nood is. Gabriel rent van de bank en hij legt z'n handen om Russel's gezicht heen. Russel blijft zwaar ademen maar hij blijft in Gabriels ogen kijken. 'Niet doen.' Zegt Russel hijgend en Gabriel schut z'n hooft. 'Blijf bij me.' Zegt hij en Russel word wilder. Hij knijpt zijn ogen dicht en hij schreeuwt en nu zijn z'n weerwolven tanden er.
Hij kijkt Gabriel weer aan met zo veel woede en hij brult. Dan trekt Kéziah hem weg van Russel. Gabriel slaat z'n handen voor z'n mond als Russel in een soort aanval op de grond licht te trillen en te schreeuwen. Russel's botten breken langzaam en Gabriel probeert zich los te rukken uit Kéziah's greep maar hij heeft Gabe te stevig vast.
'Laat me los!' Roept Gabriel maar ik schut met m'n hoofd. 'Hou hem vast!' Roep ik naar Kéziah die knikt en Gabriel op de leunstoel neerzet en hem met magie aan de leunstoel vast zet. Rick en ik staan op en ik loop langzaam naar Russel.
Hij word sterker en sterker en hij begint de haken van de muur te trekken. 'Kéziah help!' Roep ik en ik laat een roze gloed verschijnen net zoals hij. Onze ogen lichten beide op en we proberen met magie de haken aan de muur te houden en Russel begint weerwolf brullen uit te schreeuwen en hij probeert zich los te rukken. Hij weet totaal niet meer wie we zijn.
Dan rukt Russel zich los en alles word zwart voor m'n ogen.
(Tnx voor 7K!)
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top