Cloe.
Ik word wakker. Weer van dezelfde droom. Alleen deze keer weet ik niet of ik om hulp schreeuwde. Mijn lichaam is niet bezweet. Waarschijnlijk omdat ik snel aan dit soort dingen wen. Ik ga recht op zitten en ik klik een lichtje aan. Ik wrijf in mijn ogen en ik kijk de kamer rond.

Rick zit in de kamer stoel in de hoek. Ik deins achteruit. 'Rick! Wat die jij hier?' Vraag ik nijdig maar wel op een fluisterende toon. Ik kan eigenlijk wel praten wand mijn moeder is de hele nacht aan het werk. 'Sorry. Ik wilde je zien slapen.' Antwoord hij en hij staat op uit de stoel.

'Moet jij zelf niet slapen of zo?' Vraag ik en ik bekijk hem even van top tot teen. Hij heeft een spijkerbroek aan net een wit shirt en een zwart leren Jack er overheen. Hij is volledig aangekleed en ik denk dat het midden in de nacht is. 'Ik slaap niet echt veel.' Zegt Rick en hij komt naast me op bed zitten.

'Rick ik word echt bang van je. Waarom bespioneer je me?' Vraag ik.

'Wees niet bang. Alsjeblieft. Ik bedoelde het niet zo. Ik wilde alleen maar...'
'Op mij letten?' Onderbreek ik hem en hij kijkt me aan. 'Nee. Je slaapt leuk.' Zegt Rick en ik frons.

Ik zie dat hij zijn hand langzaam omhoog brengt en hij raakt mijn wang aan. Ik leg mijn hand op zijn hand en ik haal zijn hand weg. 'Je haat me. Of niet?' Vraagt Rick en ik zucht. 'Jou op sommige momenten niet leuk vinden? Ja. Jou haten? Nooit.' Zeg ik met een glimlach. 'Je houd wel iets voor me achter.'

'Wat dan? Wat denk je?' Vraagt Rick.

'Je bent snel.
Je bent sterk.
Je bent gevoelig voor zonlicht.
Je bent stil.' Zeg ik en hij kijkt me bedachtzaam aan.

'Wat ben ik?' Vraagt Rick.
'Vampier.' Antwoord ik met een rillende stem. Rick komt dichterbij en hij kust me op mijn mond snel en rommelig maar met alles wat hij in zich heeft.

Zijn lippen zijn zacht en teder en hij heeft totaal geen moeite met wat ik net tegen hem heb gezegd. Ik voel zijn hand in mijn nek en zelfs nog zachter als zijn lippen. Dan breekt hij af en we kijken naar elkaar in een diepe stilte.

Zo stil en zo lang dat je de honden van een paar huizen verderop kan horen blaffen. Ik heb nooit echt in Rick's ogen gekeken. Ze zijn donker en ze tonen geen emotie ook al doet zijn binnenkant dat wel.

Ik heb nooit echt geweten wat voor kleur ogen hij nou echt heeft. Hij laat een brede glimlach zien en er worden twee grote hoektanden zichtbaar. Ze zijn zo wit als de kleur van je tanden als je ze net gebleekt heb. Ze zien er scherp en gevaarlijk uit maar ik weet dat Rick mijn geen pijn zal doen.

'Ja. Ja, ik ben een vampier.'