POV Cloe.
"Hoe bedoel je ik werk hier niet aan mee?!" Roep ik naar Gideon en Gabriel staat naast hem met z'n armen over elkaar heen. "Ik ben niet perfect oké?! Ik heb er gewoon geen zin in. Ik wil niet in een nog grotere onderwereld oorlog terecht komen dan dat je had met die Roy waar Gabriel me over vertelde." Zegt hij.

"We moeten Rick vinden! Hij is belangrijk!" Roep ik en Gideon z'n gezicht word roder.

"Denk je dat ik mijn leven en mijn magie voor die vampier op het spel ga zetten?! Dan heb je het mis!" Roept hij terug en ik laat mijn ogen roze oplichten.

Z'n handen worden zwart van de rook en we komen dichterbij elkaar om elkaar aan te vallen. Gabriel en Anne springen er tussen. Anne's ogen zijn groen en Gabriels handen zitten onder de zwarte magie.

"Ho-ho jullie twee. Straks worden jullie nog oorlog." Zegt Gabriel en hij geeft ons een zetje achteruit.

"Bemoei je er niet mee Gabriel. Dit is tussen mij en Cloe." Zegt Gideon boos en hij kijkt z'n broer boos aan. "We moeten kalm blijven en samen werken. Juist op deze momenten. We hebben je hulp nodig." Zegt Gabriel tegen hem en Gideon lijkt er niet bepaald rustig op te blijven.

"Niet voor die vampier. Je kent me Gabriel, ik leef op mezelf. Dat is wat moeder altijd zij." Zegt Gideon met veel teleurstelling in z'n stem.

Mijn ogen zijn nog steeds roze en ik steek een hand uit naar Gideon waardoor hij bevriest. Dit herinner ik me nog, het gebeurde toen ook bij een lid uit Roy z'n groep. Maar die kwam er al snel weer uit.

Ik gooi Gideon tegen de muur aan en hij ontwaakt uit de bevriezing. Gabriel pakt m'n schouders vast. "Cloe Hey! Rustig!" Roept hij en zonder dat ik het in de gaten heb, gooi ik Gabriel richting de tafel met mijn kracht. Ik ken mijn eigen kracht gewoon niet.

Gabriel rolt over de tafel heen waar allemaal kopjes en bordjes op stonden. Alles breekt in duizend stukjes en Gabriel valt van de tafel recht op alle scherven.

"Gabriel!" Roept Gideon snel en hij staat op met een kleine schouder beweging. Shit, nu heb ik ze allebei pijn gedaan. Dit was niet de bedoeling. Ik haat de woedeaanvallen van mijn soort.

Gideon pakt Gabriel vast en Gabriel is volledig buiten westen. "Hij heeft allemaal scherven in z'n rug en hij bloed." Zegt Gideon gestrest en hij trekt Gabriel tegen zich aan. "Gabriel? Word wakker." Mompelt hij en ik loop naar ze toe samen met Anne.

Ik buig over Gabriel neer. "Gideon... het was niet mijn bedoeling." Zeg ik met een kleine snikkende toon in mijn stem. "Maak dat je dooie vriend wijs! Mij tegen een muur smijten is een punt maar mijn broer pijn doen?!" Roept Gideon.

Gabriel word hoestend wakker en hij kijkt z'n broer aan. "Onlangs alle pijn die ik nu voel..... en de scherven in mijn rug.... was dat geweldig." Fluistert Gabriel.

"Hoezo?" Vraagt Anne lachend en Gabriel glimlacht naar ons met z'n ogen gesloten. "Ik heb altijd al eens willen weten hoe het is om te vliegen." Fluistert hij terug en iedereen lacht een beetje.