[Hoofdstuk 1]

POV Cloe.
Ik loop samen met Kéziah over de begraafplaats heen om een krans bij het graf van Nupas en Jayden neer te leggen.

Het is koud buiten en de rest wilde wat gaan drinken bij mij thuis om gewoon even lekker te praten. Het is inmiddels twee weken verder en Marcel heeft nog steeds niks van zich laten horen. Gelukkig maar, dacht ik. Vreemd, dacht Rick.

Wanneer we bij het graf zijn kijkt Kéziah even naar de andere kant waar zijn graf licht. Ik was vergeten of dat nou was opgeruimd of niet.

Ik hoop dat Nupas de rest heeft gevonden in de onderwereld. Ik hoop maar dat ze hem een beetje kunnen accepteren want ik heb gehoord dat Will weet wat er gaande is. Ik snap niet hoe hij met mij in contact stond.

Ik leg de krans bij het graf neer. "Het komt goed." Zeg ik en Kéziah geeft geen antwoord. "Ik blijf nog even hier. Ik wil alleen zijn." Antwoord hij uiteindelijk en ik knik.

POV Kéziah.
Cloe loopt weg van de begraafplaats en even later rent ze weg in vampier snelheid. Ik zucht en ik ga zitten voor m'n eigen graf.

Vlak daarna komt Gabriel aangelopen en ik zucht nog een keer. "Ik wil alleen zijn." Zeg ik terwijl hij dichterbij komt.

"Je weet toch dat je nog leeft?" Vraagt hij en ik haal m'n schouders op. "Echt? Leef ik nog?" Vraag ik terug op een sarcastische toon en hij grinnikt een beetje.

"Ga alsjeblieft." Zeg ik en Gabriel gaat naast me zitten. "Wat wil je?" Vraag ik en hij kijkt me een beetje bedroeft aan en ik merk dat hij ergens mee zit.

"Wat is er?" Vraag ik en hij kijkt even naar beneden. Dan kijkt hij me weer aan en begint hij te praten.

"Ik weet het niet. Russel heeft natuurlijk nog steeds z'n baantje bij die water fabriek en hij is er de laatste tijd serieus over. Hij zegt dat hij naar z'n werk gaat terwijl hij die dag niet werkt, ik ken z'n rooster." Zegt hij waarop ik een wenkbrauw op trek.

"Denk je dat Russel iets achter houd voor je?" Vraag ik en Gabriel haalt z'n schouders op. "Ik weet het niet. Hij gedraagt zich meer afstandelijk." Antwoord hij en ik kijk terug naar m'n graf.

"Ik praat anders wel met Russel." Stel ik voor en Gabriel kijkt me in alle paniek aan. "Zeker niet jij. Ik wil niet dat je hem bang maakt." Zegt hij en ik kijk hem met een suf gezicht aan.

"Denk je nou echt dat ik dat zou doen?" Vraag ik op een sarcastische toon en nu kijkt hij me suf aan. "Oké, jij je zin, ik blijf bij hem uit de buurt." Zeg ik en hij knikt.

Ik ga dus echt wel met Russel praten. Ik wil wel weten wat er gaande is met die jongen en of hij echt wat te verbergen heeft. Wie weet wil hij wel tijd voor zichzelf en is het loos alarm.

Kwestie van uitzoeken zonder dat Gabriel erachter komt. Ik wil gewoon niet dat hij gebroken word.

(Hou je vast want Beyond is gelanceerd!! Check it out!)
Cover:

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top