POV Cloe.
Kijkend naar een simpele steen in de kou wanneer de duisternis nadert. Het is een week later na Kéziah's dood en ik dacht dat hij zou vergaan in zwarte stof, op naar de onderwereld zonder krachten. Inplaats daarvan verdween hij in stukjes sterren in de kleuren roze en oranje. Het was prachtig om te zien.

'Kéziah Siroop, geliefde vriend en broer.' Staat er op de steen maar de kist die onder de grond zit, hadden we leeg in de grond moeten stoppen. Nupas heeft iedereen vertelt over Kéziah en hem en hun broederband.

De begrafenisondernemer vroeg zich af waarom zulke jonge kinderen een lege kist wilde begraven. Toen hij Kéziah's achternaam hoorde, werd hem alles duidelijk en hielp hij ons dit zo veel mogelijk in het geheim te doen. Zijn zoon was een vampier, maar die heeft jaren geleden zelfmoord gepleegd door in de zon te springen. Sommige vampiers zijn niet sterk genoeg om te hendelen en te accepteren wat ze zijn.

Er gaat haat door mijn lichaam vanwege Marcel en er gaat veel verdriet door mij heen vanwege Kéziah en Rick. Wat als Rick door Marcel moet leiden? Is hij al dood?

Anne verschijnt naast me en ik kan meteen zien dat ze hier als weerwolf naartoe is gekomen wand haar ogen gloeien nog in het donker. Ik zij misschien dat het duister naderde, maar ik sta hier al zo lang, dat ik de tijd vergeten ben.

"Hey, waar bleef je zo lang?" Vraagt ze met een kalmerende stem en ik kijk terug naar Kéziah's graf. "Ik vind het fijn om hier te zijn, bij Kéziah. Ik voel me een stuk minder veilig als hij weg is. De koning van de onderwereld staat aan onze kant, maar dat niet alleen... hij was mijn beste vriend en nu is die bedrieger de nieuwe koning!" Roep ik.

"Je kon het niet weten, hij was gewoon zo aardig en hij verzon smoezen." Zegt Anne om het hier rustig te houden. "Kéziah beschermde je en hij noemde je steeds een stinkhond. Hij had zoiezo een flinke haat aan weerwolven maar dit? Dit had ik niet van Kéziah verwacht." Antwoord ik en Anne kijkt me aan met een glimlach.

"Ik weet wat hij voor je betekend en ik zou graag de tijd terug willen keren naar hoe het was, hem redden en alles normaal maken. Als ik Kéziah aan de kant had geduwd leefde hij nog."
"Maar dan verloor ik mijn beste vriendin die ik al zo lang ken." Praat ik erdoorheen. "Ik kan geen keuze maken tussen jou en Kéziah. Ik kan geen keuze maken tussen niemand van jullie wand in de afgelopen maanden dat we allemaal samen zijn, zijn we een kleine familie van onderwerelders geworden."

Ik kijk in Annes ogen die schuld uitstralen. "Sorry Cloe." Mompelt ze. Anne is altijd slecht in excuus aanbieden maar van binnen heeft ze enorm veel spijt, dat weet ik.

"Laten we maar gewoon terug naar huis gaan. Ik ben klaar met deze dag." Zeg ik waarop Anne knikt.