P.O.V. Julia

Zuchtend stop ik de laatste dingen die in mijn kamer liggen in de verhuisdoos. Ik sluit de doos goed af, zoals mijn vader mij dat geleerd heeft vorige week.
Als ik een stap buiten mijn kamer zet, met de doos in mijn handen, kom ik Milan, mijn oudere broer, tegen.
"Hey kleine!"
"Hey Milan" antwoord ik als we samen naar beneden lopen, met allebei een doos in onze handen.
We zetten allebei onze dozen bij de deur en gaan naast elkaar op de grond zitten, aangezien de bank en alle stoelen al in de verhuiswagen liggen.
"Ik wil hier niet weg" mompel ik tegen mijn oudere broer terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder leg.
"Weet ik prinses, maar het komt goed."
Ik zucht nogmaals en sluit mijn ogen.

Als alle dozen in de verhuiswagen staat rijdt deze alvast weg.
Helemaal naar Assen, ons nieuwe huis.
Ik heb hier veel moeilijke tijden gehad, maar ook zeker veel leuke, die ik voor geen goud zou willen ruilen.
Mijn vader haalt me uit mijn gedachten door even te toeteren.
"Juul, kom je ook!?" Roept hij vanuit de auto.
Ik werp nog een laatste blik op ons huis en loop dan met gebogen hoofd naar de auto.
Met een zucht ga ik naast Milan zitten en doe mijn gordel om.
"Kom op zusje, we gaan er het beste van maken!" Probeert Milan mij op te vrolijken. Ik zucht alleen nog een keer en leg mijn hoofd tegen het raam.
Langzaam val ik in een diepe slaap.

"Juul, wakker worden, we zijn er!" Word ik veel te enthousiast wakker gemaakt door mijn moeder.
Als ik mijn ogen open zie ik het enorme huis, waar wij in moeten gaan wonen.
"Ik heb geregeld dat jij de grootste slaapkamer krijgt, aangezien je in Amsterdam de kleinste kamer had. Naar boven en dan de eerste deur rechts" verteld mijn moeder me als we samen naar binnen lopen.
Met een klein glimlachje knik ik naar mijn moeder en wandel ik langzaam de trap op.
Eerste deur rechts, herhaal ik in mijn hoofd, terwijl ik de trap op loop.
Als ik boven ben, ga ik natuurlijk de eerste deur aan de rechterkant naar binnen.
Het is, zoals mijn moeder al zei, een redelijk grote kamer.
Mijn nieuwe bed staat al midden in de kamer, opgedekt en al, maar mijn kledingkast zit nog niet in elkaar.
Ik laat me op mijn bed vallen en begraaf mijn hoofd in één van de sierkussens die op het bed ligt.

Ik ben erg blij voor mijn ouders, dat ze hier een betere baan kunnen krijgen, maar waarom zit er geen kantoor in Amsterdam?
Dan hadden we gewoon bij al onze vrienden en familie kunnen blijven.
Als ik denk aan al de familie en alle vrienden die ik moet gaan missen, lopen de tranen weer over mijn wangen. Ik wou helemaal niet weg uit Amsterdam.
Er wordt op de deur van mijn kamer geklopt en ik probeer zo snel mogelijk de tranen weg te vegen.
"Binnen" mompel ik net hard genoeg.
"Hey Juul, kom je even help- Hey wat is er?"
Milan komt snel naar me toe en gaat naast me op bed zitten. Hij knuffelt me, waardoor er weer tranen beginnen te lopen.
"Ik wou dat we nog in Amsterdam waren" snik ik en ik voel Milans grip verstevigen.
"Ik ook Juul, maar het komt allemaal goed. Hier ga je ook echt wel vrienden vinden, daar vertrouw ik op" stelt hij mij gerust en wiegt me een beetje heen en weer.
"Kom je zo even helpen dan? We kunnen je hulp goed gebruiken."
"Ja is goed, ik kom zo" glimlach ik terwijl ik de laatste tranen van mijn wangen veeg.
Samen lopen we richting de verhuiswagen, waar onze moeder ons allebei een doos aangeeft.
Boven op staat er 'Keuken' geschreven, met een slordig handschrift, dus breng ik de doos naar de keuken, waar er al meer staan.

Na een hele middag dozen naar binnen tillen, heeft mijn vader pizza besteld.
Met mijn pizza doos ga ik naast Milan zitten, die al bijna een stuk naar binnen heeft gewerkt.
Zelf begin ik ook aan mijn pizza en al snel heb ik hem op.
Ik gooi de pizzadoos bij het andere afval wat er al lag en ga ik weer naar boven, waar ik mezelf meteen op bed laat vallen.
Mijn spullen haal ik morgen wel uit de dozen.
Ik zoek alleen snel naar mijn pyjama en trek deze aan.
Als ik mijn lenzen heb opgeborgen, mijn make-up eraf heb gehaald en mijn tanden heb gepoetst, wandel ik weer terug naar mijn kamer.
Ik ga onder de warme dekens liggen en sluit mijn ogen.

Al snel val ik in een diepe slaap.