POV ELISE

'Besef je nou eens dat ik zie als er iets met je is.' Fluister ik. 'Ik weet het, maar.. Het is gewoon.. Ik voel me gewoon niet lekker oké?' Vraagt hij me bot. Ik knik.

*volgende dag*

Mijn wekker gaat. Ik maak me meteen klaar om te gaan eten. 'Hey.' Schreeuw ik vrolijk door het huis. 'Heeee.' Krijg ik terug. Ik eet mijn broodje. Als ik goed op de tafel kijk zie ik iets onder de fruitschaal uitsteken. Het is een papiertje. Ik til de fruitschaal op. De jongens kijken me in shock aan. 'Niet doen.' 'Laat liggen.' 'Nee dat zijn niet jouw zaken.' De woorden vullen mijn oren maar ik pak het papiertje.

Skatin' Maloley'

Staat erop. 'Was dat nou zo erg? Jullie hebben gewoon de naam van de vijand opgeschreven.' 'Ja, maar die vijand is ook wel Jake genoemd, de jongen waarbij je altijd terecht kon en zo. Ik weet dat het naaiend is om dat te zeggen, want je mist hem, maar het is de waarheid.' Zucht Max opgelucht. Misschien dacht hij dat ik boos ging worden. Wist je maar meisje. Ze zijn allemaal klaar voor een oorlog. 'Jake heeft iets vreselijks gedaan, maar hij is ook een hele lieve jongen. Ja.. maar ik kan er verder niks aan doen dat jullie ruzie hebben of whatever.' Zucht ik. De jongens knikken begrijpend. 'Maar je hoort nu bij ons. Als er eventueel een soort van ''oorlog'' tussen ons komt, moet je aan onze kant blijven staan. Je kan dan niet opeens overstappen naar Jake, omdat hij nog veel voor je betekend, of voor Melissa, of Wessel.' 'Ik weet het.' Zucht ik. 'Nou ik ga trainen, byee!' Roep ik snel terwijl ik de laatste happen van mijn broodje door mijn keel duw.

Na het trainen gaan we weer naar de schietbaan, nou, na het douchen en die dingen. 'Vandaag ga je leren hoe je op een mens schiet.' Zegt Max. 'Hoe je iemand kan doden met 1 schot, en met welk hand geweer dat is, maar ook hoe je iemand niet kan doden, maar wel heel veel pijn doet.' Ik knik. 'En waar is dat precies voor?' 'Stel dat er wel een keer een oorlog komt tussen ons en een andere groep.' Ik knik. 'Oké daar staat een pop. Om iemand niet te doden, schiet je in de arm of op het been, maar zeker niet op het hoofd, of de buik. Het liefst op de voet, dan kan de tegenstander niet ver komen.' Ik kink en pak het goede pistool. Ik richt op de arm. Ik schiet en ik raak goed. Ook op de benen raak ik goed. 'Heb je weleens op een echt iemand geschoten?' Vraag ik aan Max, terwijl ik nog steeds schiet. 'Ja helaas wel.' Ik knik alweer. 'Nu gaan we kijken hoe je iemand dood kan schieten. Dat hoeft echt bijna nooit. Als je iemand echt wilt vermoorden, schiet je door het hoofd heen vanaf de zijkant. Ook kan je op het hart proberen te richten. Of op de buik. Iemand kan daardoor in een zware coma komen en overlijden. Het is niet zo dat je dit nu leert en het dagelijks moet gaan gebruiken.' Lacht hij. 'Oké daar gaat ie.' Ik schiet, maar mis. Na nog een stuk of 20 keer schieten raak ik precies het hart. (er is een soort stickertje afgeplakt, waar het hart zit.)

Na een hele leuke les schieten lopen ik en Max naar de vrijetijdszaal. 'Morgen ga je trouwens vechtsport leren. Als je weer een keer gevangen word genomen, net als wat wij toen deden, kan je zorgen dat je vrijkomt. Dat is wel handig. Ik heb gehoord van je trainer dat je heel goed bokst.' 'Ik ben dol op vechtsporten. Ook in films kijk ik altijd naar die stukjes. Ja ik ben raar.' Hij grinnikt. Na het avondeten gaan we weer chillen.

We zitten met zijn allen een beetje lui op de bank. Ik scroll weer wat door mijn telefoon heen. Ik kijk door mijn galerij, maar klik die al snel weg. Ik klik de app toch weer aan. Langzaam ga ik door de selfies die ik heb gemaakt met Wessel, Melissa en Jake. Dan ga ik weer terug naar Facebook. Ik kom een foto van Wessel en zijn ''nieuwe'' vriendin tegen. Ze geven elkaar een kus. 'Vieze, klootzakkerige, softe pinda.' Mompel ik zacht. Dan voel ik me heel aangestaard. Ik kijk op en alle jongens kijken me aan. 'Wat?' vraag ik. 'Wat zei je nou net?' Vraagt Michiel. 'Je verstond me wel pinda.' Grijns ik. 'Over wie had je het?' Vraagt Justin met een grijns. 'Oh. Wessel. Hij heeft een foto met zijn nieuwe vriendin gepost, die overigens erg lelijk is. Ik bedoel, kom op. Kijk naar haar.' Ik houd mijn telefoon omhoog en alle jongens kijken ernaar. 'Maar ja. Dat is vast het enige dat hij kan krijgen hè. Zo een lelijk wijf. Kijk, hij weet niet wat hij mist.' Zeg ik, wijzend naar mijn lichaam. De jongens kijken me heel serieus aan, maar nog geen 3 seconden later barsten we allemaal in lachen uit. 'Ohmijngod zeg dat nooit meer.' Zegt Chris. 'Oh dat zul je nog heel vaak horen, babe.' Grijns ik. 'OOOOOH SHOTS FIRED!!!!' Gilt Max. iedereen barst weer in lachen uit. Ik voel me hier echt wel thuis.

Die avond lig ik in bed als ik opeens gegrinnik hoor in de kamer naast me. Ik zal even uitleggen hoe het zit. Het is een enorm huis. Beneden slapen we, en boven is de woonkamer. Erg leuk. Ik lig aan het einde van de gang. Tegenover me slaapt Max, Max naast Bren, daarnaast Chris en daarnaast Michiel. Naast mij ligt Justin en daarnaast ligt Mike. Daarnaast weer ligt Wesley. (Als het zo een beetje duidelijk is.) je hebt dus 2 rijen.

Max - Bren - Chris - Michiel

Elise - Justin - Mike - Wesley

Ik sta op en loop naar de kamer van Justin. Zonder te kloppen loop ik naar binnen. Ik zie dat hij aan de telefoon is. Ik blijf staan, maar dan pas ziet Justin me. 'Ik eh ik moet gaan.. Er loopt net iemand naar binnen.' 'Ja ik jou ook. Doei.' Hij hangt snel op. 'WAT DOE JIJ HIER?' Vraagt hij verschrikt. 'Nou.. ik hoorde je grinniken.' Zeg ik grijnzend. 'Met wie belde je?' 'Gewoon. Een vriend.' 'En die heet?' 'Ehm.. Klaus.' 'Kijk je vampire diarites ofzo? Je was sowieso met een meisje aan het bellen.' 'Hoe weet je dat?' Hij spert zijn ogen wijd open, alsof hij nu pas beseft wat hij net heeft gezegd. 'Je zei. Ik jou ook. Dat betekend dus dat iemand zei ''Ik mis je.'' Of zo iets, maar kom op. Vertel.' 'Oké. Nou ze heet Emily Waanders. Maar niemand mag het weten, want ik wil niet dat ze betrokken raakt bij mijn gebeuren en bij die drugs en zo. Snel dat onze vijand een oorlog begint, dan is zij de klos, dus niemand kan het weten.' Fluistert hij. Emily Waanders.. komt me bekend voor. 'Wacht. Emily Waanders? Dé Emily Waanders? Nee dat meen je niet..' 'Wat?!' 'Zij zat bij me in de klas. Ze was een goede vriendin van me, maar toen ging ik hier wonen en verliet ik school.' 'Nee! Dat meen je niet. Ze zei dat er een meisje uit haar klas weg was en dat niemand wist waar ze was. Zelfs Jake niet.' Fluistert hij uit ongeloof. 'Godver. Je kan het haar niet vertellen hè?' 'Nee natuurlijk niet!'

'Zolang je goed voor Emily bent. Ze kan wel een keer langs komen, als er niemand thuis is. En dat gebeurt regelmatig. Ik neem aan dat ze weet dat je met een paar maten woont?' Hij knikt. 'Morgen is iedereen weg. Ik ga ook naar Melissa trouwens. Nodig haar uit. NU!' Zeg ik een beetje dreigend. 'Waarom nu?' 'Dan weet ze dat je aan haar denkt voor het slapen gaan. Je moet zeggen, hey prinses of hey schoonheid, hey babygirl. Dat vinden meisjes leuk om te horen.' Hij kijkt me raar aan. 'Ja wat?' Vraag ik hem. 'Ik noem haar altijd baby, maar babygirl. Kom ik dan niet als softie over?' 'Dat ben je al, aangezien je moeilijk doet over een hele simpele SMS.' Hij grinnikt. Hij pakt zijn mobiel, tikt iets in en laat het zien. Wat er staat is, hey babygirl. Ik wou vragen of je morgen langs wilt komen. Het is morgen zaterdag en geen een van me maten is thuis. Ik denk aan je en ik mis je. Ik hoop dat je morgen komt. Dit is het adres. *Adres.* ik hou van je. xx.

'Ahaaaaaaw. Versturen! Nu!' 'Ja ja!' Zegt hij quasi-geïrriteerd. Meteen krijgt hij een berichtje terug. Hij leest het eerst zelf en krijgt een grote glimlach op zijn gezicht. Hij laat het aan me zien.

Hey! Ik denk ook aan jou.. ik kan morgen! Ik ben er om 11 uur. Ik mis jou ook en ik hou ook van jou. xx.

Ik kan het niet laten en glimlach. Na nog een tijdje gepraat te hebben, ga ik weer naar mijn eigen kamer. Morgen ga ik dus naar Melissa, maar zonder Jake. Ook blijf ik in haar huis avondeten.
De volgende ochtend word ik wakker en maak ik me meteen klaar. Het is half 10, wat betekend dat ik over een uur weg moet. Ik doe wat makeup op en kleed me aan. Ik doe een simpele legging aan, waar ik er ondertussen heel veel van heb, want ik moet dat altijd aan met trainen. Daar bij doe ik een croptop aan waar op staat 'lol i don't like you.' Ik loop naar de eetzaal en tot mijn verbazing is iedereen al weg. Iedereen is weg, wat betekend dat ik nog even rustig met Justin kan praten. Ik loop weer naar zijn kamer en klop aan. Helemaal "opgetut" zit hij al klaar. Het is 10 uur. 'Okay! Gaat het allemaal lukken?' 'Ja.' Hij haalt zenuwachtig zijn neus op. 'Mooi.' Ik wens hem nog succes en voor ik het weet sta ik voor de deur bij Melissa. Ik bel aan en al snel doet ze open me een grote glimlach. 'Hey! Lang niet gezien!' 'Jaaa!' Zeg ik terug. Ik volg haar naar binnen.
'Dus hoe gaat het nu tussen jou en Jake?' 'Ja het gaat goed. We zien elkaar bijna dagelijks.' 'Mooizo.' 'Hij mist je echt.' 'Ik heb ook, maar het moet zo.' Tegen de middag maken we pizza. Die we hebben gekocht bij de winkel. Na het eten rent Melissa opeens naar de wc. Melissa is aan het overgeven. Geruststellend aai ik over haar rug. 'Bel Jake. Dan ga ik naar huis.' De afspraak die Justin heeft met Emily helemaal vergeten wandel ik naar huis. Ik open de deur. Ik loop naar de vrijetijdszaal. Er zitten twee mensen op de bank. 'Hey Justin.' Roep ik.
Ze is dus helemaal vergeten dat Emily komt en roept dus alleen naar Justin, maar let er niet op dat er nog iemand zit. 'Elise?' Hoor ik een vragend stemmetje. Ik draai me om en zie Emily staan. 'KUT HELEMAAL VERGETEN!' Roep ik uit. Ik kijk Justin aan. Ik zit nu echt in de problemen. 'Wat doe jij hier Elise? Ik heb je zo gemist. Waar heb je al die tijd gezeten? Waarom heb je niks laten horen?' Ratelt ze. 'Jus..' 'Elise. Ga zitten en leg het Emily is uit.' Zegt hij. Hij weet hoe moeilijk dit is. 'Oké umm.. Ik heb jou ook gemist, maar. Mijn ouders waren net overleden en ik moest dus uit huis. Toen kwam ik Jake tegen, ja uit onze klas en die kende Max.' Ik kijk even naar Justin. 'Max had hier nog plek vrij en toen ben ik hier dus bij de jongens ingetrokken.' 'En waarom kwam je niet naar school?' 'Ik heb veel te verwerken.' 'En je woont dus helemaal alleen met 7 jongens?' Ik knik. 'Niemand in het speciaal?' Ze kijkt naar Justin terwijl ze dat zegt en hij glimlacht. 'UhUhm nou.. niet echt.. ehm. Er zit wel een leuke bij?' Vraag ik 'WAT WAAROM HEB JE DAT NIET GEZEGD?' Vraagt Justin beledigend. 'Omdat ik dan dit krijg.' 'En wie vind je dan opzich wel leuk?' 'Nou kijk.. Ik ben niet verliefd, maar..-' Ik kijk Justin aan. '-niet doorlullen. Ik vind max wel leuk.' Stamel ik.

-------------------
Okay. Ik heb een probleempje. Ik weet niet of ik zondag kan updaten. :(
-------------------