"Αχ! Ονειρεμένη ζύμη με τραγανή υφή... Λαχταριστή σάλτσα ντομάτας, πιπεριές και ζαμπόν... Μου έχεις κλέψει την καρδιά, να το ξέρεις".

Και ναι παιδιά, αυτή είμαι εγώ!
Για όσους φυσικά αναρωτήθηκαν τι παίζει εδώ.

Έχεις χαζέψει;

Φυσικά και ναί-
ΌΧΙ.

"Τι είναι αυτά που μου λες; Μας κοιτάει κόσμος! Θα σε μαλώσω!". Ξαναλέω στην πολύ-αγαπημένη μου.

Και ναι παιδιά...
Έχει όντως χαζέψει.

Δεν μιλάω καν σε 'σένα!

Μιλάω στην μια και μοναδική μου αγάπη!

Την πΑνΈμΟρΦη πίτσα μου!

Νόμιζα πως σου αρέσει περισσότερο το πιτόγυρο-.

Σουττ!
Πως τολμάς;

Σε ακούει!

Πληγώνεις τα συναισθήματά της!

Τα ποιά της;

Δεν θα καθίσω να το σχολιάσω γιατί πολύ απλά δεν με συμφέρει.

Όλοι μπορούν να έχουν συναισθήματα!

Ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Ναι! Αυτό.

Πω πω, τι είπες τώρα ρε;
Έγραψες!

Θένκς, μπάτ άϊ νόου ίτ!

Ήταν ειρωνικό, το λέω για να ξέρεις.

"Με ποιόν ακριβώς μιλάς; Με τον φανταστικό σου γκόμενο;". Λέει ο Άρης, αφού μπει στο σαλόνι και πάρει το κουτί της πίτσας ΜΟΥ στο χέρι του.

Αφού άνοιξε το κουτί και βρήκε μόνο ένα μΙκΡοΎλΙκΟ κΟμΜαΤάΚι, γύρισε και με κοίταξε.

Καλά να παθεις ρε κωλόπαιδο!

Τι περίμενες; Να μου φας την πίτσα;

ΧΑ! Νάου άϊ άμ ΔΕ μπίτςς.

"Καλά πόσο έφαγες ρε γουρούνι; Εσύ την χλαπάκιασες όλη την πίτσα μου!". Λέει αυτή την φορά με παράπονο.

"Δεν ήταν καν δικιά σου, οπότε δεν καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίο κάνεις έτσι". Του απαντάω πίσω.

Κοίτα, υπάρχει μια μΙκΡή λεπτομέρεια...

Την πίτσα την παρήγγειλε ο Άρης! ΌΧΙ ΕΣΎ.

Ε και τι έγινε τώρα!
Σιγά!

Δεν σε συμφέρει, ΞΑΝΑΛΈΩ.

Εμμ... Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν μπορούσα να μιλήσω στο τηλέφωνο.

Άρα εγώ έχω δίκιο.

Αυτόν δεν τον νοιάζει όμως.

Να δεις που θα τσακωθείτε και θα έχει και δίκιο.

Μμ, σιγά!

"Αααααα, ΒΑΡΙΈΜΑΙΙ! Θέλω να βγωωωωωω... Εμμ Άριαα; Να βγώ;". Πετάχτηκε ο Άρης, αφού πρώτα είχε απλωθεί σαν αστερίας -λογικά σαν τον Πάτρικ- στον καναπέ και φώναζε.

"Και εμένα τι μου το λες; Βγες! Εκεί είναι η πόρτα!". Του απαντάω στην ερώτησή του, μιας και δεν έχω καταλάβει τον σκοπό της συζήτησης.

Ο Άρης δεν δίνει ΠΟΤΈ αναφορά σε ΚΑΝΈΝΑΝ για το που πάει και τι κάνει.

Και φυσικά δεν ρωτάει...
Ιδιαίτερα εμένα.

Κάτι ύποπτο συμβαίνει που θα το διαπιστώσω πΟλύ ΓρΉγΟρΑ.

"Να εεεεε... Ο μπαμπάς και η μαμά είπαν ότι δεν θα πάω ΠΟΥΘΕΝΆ, αν είσαι μόνη σου στο σπίτι. Και επειδή θα είναι στην δουλειά και δεν θα μπορούν να σε προσέχουν... Κατάλαβες τώρα! ΨιΛόΚαΤάΛαΒεΣ ρε παιδί μου!". Απαντάει με πΑρΑκΛηΤικΌ -θα έλεγα- τόνο, μιας και "κρέμεται" από τα λόγια μου.

Έε ρε που έχουμε φτάσει... Να μας παρακαλάει ο Άρης!

Και γιατί;
ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΊ!

Εντάξει τώρα, δηλαδή... Ποιά είμαι εγώ να του στερήσω μια ΑΞΈΧΑΣΤΗ βόλτα με τους φίλους του;

Δεν θα έκανα πΟτΈ κάτι τέτοιο!

"Μμ, ΌΧΙ". Λέω στον ΑρΟύΛη...

Μουαχαχαχαχαχαχα...
Τι όντως πιστέψτε ότι θα τον άφηνα έτσι;

"Έλα ρε Ρί! Μια χάρη σου ζήτησα". Ξαναπαρακαλάει για ακόμα μια φορά.

Άντε πάλι αυτό το χαϊδευτικό!

Έτσι με λέει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Δηλαδή ΠΟΛΎΥΥΥΥ πριν το νηπιαγωγείο.

Βέβαια ξέρει ότι δεν μου αρέσει... Αλλά αρέσει σε αυτόν, γιαυτό συνεχίζει να με αποκαλεί έτσι.

"Η απάντηση παραμένει όχι". Λέω, ενώ έχω ήδη σηκωθεί με προορισμό το δωμάτιο μου, αφού ο Άρης συνεχίζει να με παρακαλάει.

ΧΑ! Σιγά μην δώσω σημασία στις υποσχέσεις του, για να βγει αυτός έξω βόλτα.

Που μόνο βόλτα δεν θα είναι!

Όχι ρε παιδιά! Ελάτε στην θέση μου!

Θα πάει πάλι σε κάνα μπάρ, θα πιεί την Άρτα, τα Γιάννενα και την Πρέβεζα. ΑΝ ΜΠΟΡΕΊ. Μετά θα έρθει σπίτι στις 4-5 το βράδυ και θα ξερνάει σαν το γατί.

Και το καλύτερο είναι μετά...
Που μου λέει για τα ερωτικά του!

Την προηγούμενη φορά μου έλεγε για τις πΟλΛέΣ του κατακτήσεις και ότι δεν του έκατσε η μπάρα.

Ναι, αυτό που καταλάβατε! Η ΜΠΆΡΑ!

Την οποία -απ' ότι θυμάμαι-, την αποκαλούσε: "δΊμΕτΡη ΓκΌμΕνΑ", που δεν γύρισε ούτε να τον κοιτάξει.

Και εγώ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ δεν ήξερα τι να του απαντήσω τότε.

Το ότι έκλαιγε για χάρη ενός μπάρ... Αυτό με ξεπερνούσε!

Τώρα να μου πεις, ο καθένας ότι μπορεί κάνει.

Που λέει ο λόγος ρε παιδί μου!

Πάντως... ΔΕΝ πρόκειται να τον αφήσω να πάει... Γιατί εντάξει τώρα! Είναι απόγευμα... Τι θα κάνω μόνη μου.

{...}

Αχχ... Ένα από τα χειρότερα συναισθήματα! Να τελειώνεις μια σειρά που σου άρεσε πολύ.

Η και ένα βιβλίο.

Τράτζικ!

Αλλά ξέρετε τι κάνω για να το ξεπεράσω;

Τίποτα. Απλά την ξαναβλέπω!

Μμ, ας μπω λίγο στο ίνστα για να ξεχαστώ λίγο, γιατί έχω συγχυστεί.

Ας δω τίποτα να περάσει η ώρα...
Ωώωωωωωππ!

Αίτημα φιλίας και ένα μήνυμα από τον ΆΓΓΕΛΟ.

ΝΑΙ! Και δεν μου λες;
Το αποδέχθηκες;

Φυσικά και το αποδέχθηκα.

Αυτό έλειπε.

Έχει και μια πρόσφατη φωτογραφία!

Έλα! Δεν το πιστεύω!

Η φωτογραφία τον δείχνει ηΜίΓυΜνΟ με μια φΟρΜοΎλΑ σε ένα μπαλκόνι πίνοντας κόκκινο κρασί.

Αχχχχχχχχχχ...
Εγώ μανάβης, ΕΣΎ μ' ανάβεις.

Αυτή η φώτο έχει πολλά λάικς! Πάρα ΠΟΛΛΆ λάικς.

Ούπσι, μου ήρθε μήνυμα!
Μαντέψτε από ποιον... ΑΠΌ ΤΟΝ ΆΓΓΕΛΟ.

Να το ανοίξω;

ΘΑ ΤΟ ΑΝΟΊΞΩ.

Μου λέει να βγούμε! ΤΙ να του απαντήσω;

Κοίτα! Δεν χρειάζεται να απαντήσεις γρήγορα.

Του απάντησα ναι!

Αχ, δεν μπορώ!

Και δεν μου λες; Στον Άρη τι θα πεις;
Που τον κράτησες μέσα και τώρα θες να βγεις εσύ;

Δεν θα του πω τίποτα.

Ναι! Αυτό είναι!

{...}

Έβαλα ένα μαύρο γΥαΛιΣτΕρΌ φΟρΕμΑτΆκΙ, μιας και το δΕίΠνΟ θα είναι ΕΠΊΣΗΜΟ...

Και κατέβηκα αΘόΡυΒα τις σκάλες, ενώ ο Άρης κάθονταν στον καναπέ.

Προχώρησα μέχρι την πόρτα όμως-...

Αα τίποτα! Αφήστε το!
Ο Άρης ήταν που ροχαλίζει χωρίς σταματημό.

Είχα το πεδίο ελεύθερο, οπότε βγήκα από το σπίτι, μπήκα στο ταξί που είχα εΙδΟπΟιΉσΕι και αφού του είπα τον προορισμό μου ξεκίνησε το αμάξι.

{...}

"Και που λες παιδί μου... Ήταν με άλλον στο κρεβάτι ΜΑΣ! Στο κρεβάτι του γάμου ΜΑΣ!". Λέει για άλλη μια φορά ο ταξιτζής, άκα Κυρ. Μήτσος.

Ναι παιδιά... Σε όλη την διαδρομή λύνω τα ερωτικά του ταξιτζή με την μπυροκοιλιά και το μπιφτέκι στο κεφάλι... Που τον απάτησε η κυρά Λίτσα, άκα γΥνΑίΚα ΤηΣ ζΩήΣ τΟυ.

"Κύριε ΜήτσΕΕ! Νομίζω πως φτάσαμε!". Του λέω και αφού του δώσω πρώτα τα χρήματα, βγαίνω γρήγορα από το ταξί.

Ουφφ, γλύτωσα!

"Έϊ Άρια, εδώ!". Μου κάνει νόημα ο Άγγελος, ο οποίος ήταν λίγο πιο πέρα.

Αχχ! Μπορείς να με ακουμπήσεις, έτσι λίγο στο χέρι... Για να μπορώ να πω στους φίλους μου ότι με άγγιξε ένας άγγελος;

Δεν έχεις φίλους ΑρΙαΔνΟύΛα.

Ναι σωστά αλλιώς θα μπορούσα να το κάνω... *τΡαΓιΚοΜεΛωΔρΑμΑτΙκΉ εΙρΩνΕίΑ*.

"Καλησπέρα Άγγελε". Του λέω όσο πιο τΥπΙκΆ γίνεται, κΡαΤώΝτΑς τα σάλια μου.

Φοράει ένα μαύρο τζίν και ένα άσπρο πουκάμισο.

"Γειά σου Άρια, πως είσαι;". Λέει αφού πρώτα με κοιτάξει από κάτω μέχρι πάνω.

"Μια χαρά εσύ;". Ρωτάω, γνέφει και μου κάνει νόημα προς το εστιατόριο.

Λέει το όνομα του, που λογικά με αυτό έκανε την κράτηση...

Πετρίδης...

ΆρΙα ΠεΤρΊδΟυ... Δεν ακούγεται τέλειο;

Όχι.

Δεν δίνω σημασία.

Ουυυυυυυυυ... Μας κατευθύνει σε ένα τραπέζι πολύ ρΟμΑνΤιΚοΎλΙ, σχεδόν στην μέση του εστιατορίου.

"Άγγελε; Μήπως είναι ΠΟΛΎ ακριβά εδώ;". Εξέφρασα την απορία που έχω εδώ και λίγη ώρα.

"Άφησέ το πάνω μου. Είναι κανονισμένο". Μου απαντάει με ύΦοΣ.

Κοίταξε να δεις... Όχι ότι θέλω να σε προσγειώσω και να σε κάνω να έρθεις στον ρΕαΛιΣτΙκΌ κΌσΜο ΤηΣ πΡαΓμΑτΙκΌτΗτΑς... Αλλά το εστιατόριο, αν... Λέω εγώ τώρα... Αν το πρόσεξες λέγονταν: "Expensive Rose".

Εε και;

Από κάτω δεξιά, έγραφε Πετρίδου στα αγγλικά.

Δεν πάει το μυαλό σου;

"Τι θες να παραγγείλουμε;". Με ρωτάει ο Άγγελος διακόπτοντας τις σκέψεις μου.

"Δεν ξέρω ότι θες εσύ-". Ξεκινάω να του πω αλλά κάποιος... Η μάλλον κάποια, με σταματάει.

"Αχχ! Τι σύμπτωση! Για σου Άγγελεε". Λέει, μαντέψτε ποιά.

Η Άννα!
Η φίλη της Στέλλας.

"Γειά σου κι εσένα Άννα μου". Απαντάει ο Άγγελος στην Άννα ΤΟΥ.

Εμένα γιατί δεν με λέει Άρια τουυυυυ;

Να μην μπορεί να του σηκωθεί για ένα μήνα!

Έλααααααααααα!
Μην γίνεσαι κακία.

"Άρια δεν σε πρόσεξα! Τι κάνεις; Πως κι από 'δω;". Με ρωτάει για να το παίξει καλή και πριν καν της απαντήσω με ξαναδιακόπτει.

"Καλά ο Άγγελος είναι λογικό να έρχεται σε αυτά τα μέρη, μιας και το εστιατόριο είναι του θείου του... Εσύ πως και ήρθες εδώ πέρα;". Λέει πάλι με ειρωνεία.

"Ήρθαμε μαζί Άννα". Της απαντάει ο Άγγελος με ήρεμο τρόπο και πάει να σηκωθεί.

Έλα όμως που δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πάει καλά η βραδιά από την στιγμή που είδαμε την Άννα...

Και που λέτε...

Όταν πήγε να σηκωθεί ο Άγγελος, περνούσε από δίπλα του κΆπΟιΟς με φορά...

Με αποτέλεσμα να ρίξει το ΚΌΚΚΙΝΟ κρασί του πάνω στο ΆΣΠΡΟ πουκάμισο του Άγγελου. Αλλά να λερωθεί κι ο ίδιος στο δικό του μαύρο πουκάμισο.

"Καλά είσαι μαλάκας αγοράκι μου; Δεν βλέπεις που πας;". Λέει ο Άλεξ.

ΑαΑν ΘυΜάΜαΙ καλά, έτσι τον λένε!

Ναι δεν θυμάσαι τώρα!

Σκάσε λίγο.

Το σκόρ για την ώρα είναι 1-0 (Άλεξ-Άγγελος).

Όποτε βούλωνε.

"Εσύ δεν βλέπεις που πας!". Του φωνάζει ο Άγγελος, όπως του φώναξε κι εκείνος.

Το σκόρ σου μόλις χάλασε... 1-1

"Χμ... Από μικρός το έπαιζες θαρραλέος, αλλά πάντα το σκατό έφτανε μέχρι την κάλτσα...". Ο Άλεξ στην αρχή γελάει και μετά του απαντά με ειρωνικό ύφος.

Τώρα 2-1!

"Και εσύ παραμένεις αχώνευτος". Του λέει αυτή την φορά ο Άγγελος.

Για να μάθεις 2-2!

"Αυτό να το πεις σε όλες τις γκόμενές σου, που παρακάλαγαν να πάνε μαζί μου... Ιδιαίτερα, εκείνη". Του απαντάει με πΟλΎ θΡάΣοΣ και ο Άγγελος δεν ξέρει τι να του πει.

Μάλιστα παρατηρώ μια σκοτεινιά στα μάτια του.

Τι έχει γίνει;

10.000.000-2!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!

Δεν δίνω βάση στα σκόρ σου... Δεν έχουν σημασία.

"Εσύ λαγουδάκι τι κάνεις εδώ;". Λέει σε- ΌΠΑΑ... Αυτό νομίζω ότι πρέπει να το λέει σε εμένα.

Αφού η ατμόσφαιρα δεν μπορούσε να γίνει ακόμα πιο άβολη...

Μιας και ο Άλεξ, αντί να προσπεράσει την συζήτηση με κοίταξε με πονηρό ύφος. Κάνοντας το χειρότερο, γιατί άρχισα να ΠΑΝΤΖΑΡΙΆΖΩ.

"Εσύ δεν ήσουν που στην Μύκονο-". Πάει να πει αλλά τον σταματάω.

ΤΙ ΚΌΛΛΗΜΑ ΚΙ ΑΥΤΌΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΎΚΟΝΟ;

"Όχι δεν ήμουν εγώ! Μήπως να φεύγατε;". Λέω και αυτός κρυφογελάει.

Φεύγει πρώτα αυτός και μετά η Άννα και ο Άγγελος με ρωτάει αυτό που δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να ρωτήσει...

"Που ξέρεις τον Άλεξ;". Ρωτάει εΛαΦρΏς αδιάκριτα.

ΧΑ!
Εδώ είμαστε!

ΝΑΙ... Εδώ είμαστε δεν λες τίποτα!

{...}

Χευυ!

Τι κάνετε;

Πως είστε;

Ουάουυ ανέβηκε κεφάλαιο.

Δεν το περιμένατε έτσι;

Μαντέψτε ποιά είπε θα ανεβάσει νωρίτερα και δεν το έκανε...
Εγώ!

Τι να κάνω ρε παιδιά δεν προλαβαίνω τίποτα.

Τεστ, διαγώνισμα, τεστ, διαγώνισμα, τεστ... Έτσι είμαι τις τελευταίες εβδομάδες.

Ούτε τα Σαββατοκύριακα δεν προλαβαίνω!

Θέλω τόσο πολύ να έρθουν τα Χριστούγεννα.

Θα ανέβαζα χτες, αλλά έπρεπε να επιλέξω... Πέντε σελίδες έκθεση ή καινούργιο κεφάλαιο στο Wattpad;

Βρείτε τι επέλεξα.

Θέλω να πω ακόμα ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ, γιατί το βιβλίο έφτασε 1,29 προβολές και 200 κάτι αστεράκια...

Τώρα να μου πεις... Δεν είναι πολλά, αλλά ΟΥΆΟΥ.

Ο ενθουσιασμός μου δεν λέγεται!

Επίσης έχω ιδέα για καινούργιο βιβλίο... Αλλά εδώ δεν προλαβαίνω να γράψω σε αυτό... Θα γράψω και σε άλλο;

Θέλω γνώμες!

Να το αρχίσω στα drafts για να μην ξεχάσω την ιδέα;

Για όσους ενδιαφέρονται πάντως... Θα διαφέρει πολύ από αυτό...

Παράδειγμα σκέφτομαι να μην έχει υποσυνείδητο.
Δεν ξέρω σίγουρα, θα δω!

Πάμε στο θέμα που με απασχολεί...
Σας άρεσε το κεφάλαιο;

Εντάξει δεν έχει ακόμα δράση, σασπένς, περιπέτεια, ρομαντισμό, έρωτα, ΞΎΛΟ και τέτοια...

Νομίζω πως στην συνέχεια θα έχει.
*ΜοΥαΧαΧά*.

Επίσης, όσοι διαβάζουν το βιβλίο για πρώτη φορά... Παιδιά πρέπει να δείτε την υποσημείωση για τα κεφάλαια...
Οι μισοί τα διαβάζετε ανάποδα.

Btw, πρέπει να σκεφτώ κάτι ωραίο να γράψω στον πίνακα ανακοινώσεων μου.

Θα ακολουθήσω και κάποια άτομα στην συνέχεια που με ακολουθούν...
Δεν είμαι σνόμπ, απλά θέλω να κΡαΤήΣω τους πΙσΤοΎς αναγνώστες μου και όχι μόνο, *Lol*.
Μην με δείρετε... Δεν το εννοώ όπως κάποιοι το καταλάβατε ... Ily<3.

Λοιπόν...

Τι λέτε να απαντήσει η Άρια στην αδιάκριτη ερώτηση του Άγγελου;

Ο Άλεξ γιατί λέει συνέχεια το ίδιο πράγμα για την Μύκονο όταν βλέπει την Άρια;

Τι πιστεύετε ότι θα γίνει στην συνέχεια του βιβλίου;

Για να δούμε!

Για το επόμενο κεφάλαιο...

Spoiler alert: Απανωτές ερωτήσεις στην πΟλΥαΓαΠηΜέΝη πρωταγωνίστρια (Or not).

Αυτά.

Ελπίζω να είσαστε καλά.

Μην ξεχνάτε...
Αφήστε αστεράκι και σχόλιο.

Μείνετε συντονισμένοι.

Δημοσιεύθηκε: (28/11/2021)

CeruleanEmerald