"Στο είπα και στο ξαναλέω... Την Άρια ΔΕΝ την παίρνω μαζί μου!". Φωνάζει για εκατοστή -απ' ότι πρόσεξα- φορά.

"Μην το πάρεις πάνω σου... Αλλά ούτε εγώ θέλω να έρθω μαζί σου". Του απαντώ πίσω.

Για όσους δεν το κατάλαβαν είχαμε μια μΙκΡή ΔιΑφΩνΊα με τον Άρη.

Πάλι!

Γιατί τι έγινε πάλι;

Αα τίποτα το ιδιαίτερο...

Απλά οι γονείς μου του αΝαΚοΊνΩσΑν ότι θα με πάρει μαζί του στην θάλασσα, που θα πάει με τους φίλους του.

Ξέρετε τώρα... Καλοκαιράκι, θαλασσούλα, καφεδάκι, μπυρίτσες, κορίτσια κού τού λού, κού τού λού...

Αγόρια τι να πεις!

Κοίτα να δεις όμως...
Δεν έχει και άδικο που φωνάζει.

Το ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα ήθελες να ήσουν στην θέση του και θα έκανες το ίδιο.

Εε σιγά μην έκανα σαν τον Άρη!

Μην λες ψέματα γιατί είμαι εσύ και σε ξέρω.

Βασικά τώρα που το λέμε... Θα έκανες χειρότερα από τον Άρη.

Μμμμμμ... ΛεΠτΟμΈρΕιΕς!

Και που λέτε... Έχουμε καθίσει όλοι στον καναπέ του σαλονιού.

Εκτός από τον Άρη που κάθεται σηκωμένος με το μαγιό του και περιμένει να τους πείσει να μην με πάρει μαζί του.

"Δεν ακούω κουβέντα Άρη, πρέπει να πάρεις και την αδερφή σου! Δεν γίνεται να κάθεται συνέχεια μέσα στο σπίτι". Λέει η μαμά μου και ο μπαμπάς μου γνέφει.

Τι ωραία συζήτηση δε βρίσκεται;

Χελόουυ, είμαι κι εγώ μπροστά!

Τι κάνω τώρα που προσπαθούν να με κάνουν να πάω μαζί του;

Πρέπει οπωσδήποτε να βρω κάτι να κάνω... Δεν θέλω να πάω μαζί με τον Άρη.

Αν όμως...

Ακούστε τι σκέφτηκα!

Γιατί όποιος έχει μυαλό, του κόβει πιο εύκολα.

Αυτό τι ήτανε σπόντα δηλαδή;

Μάλλονν, δεν ξέρω!

Και για πες, πια είναι η έΞυΠνΗ ιΔεΆρΑ σου;

Γιατί για ιΔεΆρΑ την κόβω.

Θα πάω μαζί με τον Άρη και όταν θα φτάσουμε θα πάει αυτός στην παρέα του και εγώ αλλού, μόνη μου.

Τέλειο;

Τι να σου πω τώρα, πραγματικά δεν ξέρω και δεν ανακατεύομαι, κάνε ΌΤΙ θες!

"Σταματήστεε λίγο! Άρη έλα να σου πω μισό λεπτό". Τους λέω για να μην συνεχίσουν να φωνάζουν και λέω στον Άρη ότι θέλω να του μιλήσω ιΔιΑιΤέΡωΣ.

Αφού πήγαμε λίγο πιο πέρα, σε σημείο που δεν μπορούσαν να μας ακούσουν οι γονείς μας... Ξεκίνησα να του λέω το υπέροχο σχέδιό μου.

"Νομίζεις ότι θα το πιστέψουν; Αλήθεια τώρα;". Με ρωτάει με υφάκι.

"Ναι αλήθεια! Γιατί πολύ απλά, θα κάνεις ότι έχεις ενδοιασμούς ακόμα και ΜΕΤΆ θα συμφωνήσεις μαζί τους". Του απάντησα στον ίδιο τόνο.

"Δεν βαριέσαι! Ότι είναι να γίνει ας γίνει!". Λέει με πΟιΗτΙκΌ τόνο.

Λίγο "Drama Queen" μας βγήκε και αυτός ή μου φαίνεται.

"Ναι πρόσεχε ρε γόη μην πάθεις τίποτα!". Λέω και προχωράω ξανά προς το σαλόνι αγνοώντας τον.

"Τι έγινε τελικά; Θα πάτε μαζί;". Ρωτάνε οι γονείς μου.

"Ναι-". Πάει να πει ο Άρης.

"ΌΧΙ!". Τον διακόπτω εγώ όσο πιο γρήγορα μπορώ.

"Ο Άρης δεν θέλει να πάμε μαζί, αλλά δεν με πειράζει". Είπα -και καλά- με παράπονο και χρησιμοποίησα λΊγΟ το βλέμμα της αδικίας.

Το θέατρο το έχω στο αίμα μου!

Πάντα πιάνει.

Είμαι πολύ καλλιτεχνικό άτομο γενικά.

ΧΑ! Τι είσαι;

ΚαΛλΙτΕχΝιΚό ΆτΟμΟ!

"Άρια! Θα πάτε μαζί... Δεν ακούω κουβέντα". Λέει η μαμά μου.

Και στην συνέχεια, όπως φυσικά είχαμε συμφωνήσει, ο Άρης πήρε τον λόγο...

"Ξέρετε κάτι; Θα την πάρω μαζί μου! Μια φορά είναι δεν έγινε και κάτι... Όχι για να δείτε τι καλός άνθρωπος που είμαι". Λέει δραματικά ο Άρης λες και τους κάνει την χάρη.

Ακόμα αναρωτιέμαι από ποιον πήρε...

Πραγματικά...
Του δίνω το Όσκαρ!

"Μπράβο παιδί μου! Μπράβο!". Λέει ο μπαμπάς μου αυτή την φορά.

Ο Άρης γυρνάει και με κοιτάει με βλέμμα που φωνάζει: "Δεν στο 'χα! Έκανες και κάτι σωστό μια φορά!".

Γιατί όπως είναι λογικό μΕτΑξΎ αΔεΡφΏν καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον μόνο με ένα βλέμμα.

Μετά κουνάω αργά, αλλά θετικά το κεφάλι μου...
Χωρίς φυσικά να φαίνεται στους γονείς μου... Με σκοπό να του δείξω ότι το ΥΠΈΡΟΧΟ σχέδιό μου σΤέΦθΗκΕ με εΠιΤυΧίΑ.

{...}

"Λοιπόν, εγώ σε αφήνω εδώ... Θα είμαι μερικές ομπρέλες πιο πέρα". Λέει ο Άρης ενώ κατεβαίνω από την μηχανή του. Αποκαλούμενη ως πΟλΥπΌθΗτΗ ΓκΛόΡιΑ.

Ναι παιδιά την έφτιαξε σε συνεργείο πριν κάτι μέρες.

Αφού με ενημέρωσε για την τΟπΟθΕσΊα του, έφυγε.

Λοιπόον... Ας πάω σε μια γωνίτσα, να καθίσω ΜΌΝΗ σαν το ΛΕΜΟΝΙ.

Τι όντως;

Πιστέψατε ότι θα καθόμουν μόνη μου σε μια παραλία, χωρίς κάποιον να είναι μαζί μου;

Δεν γίνονται αυτά στην εποχή που ζούμε.

Ενημερωτικά το λέω!

Μπορείτε ελεύθερα να μαντέψετε σε ποιον είπα να έρθει μαζί μου...

Σας αφήνω να σκεφτείτε...

ΆΝΤΕ... Αρκετά σας άφησα!

Είπα στην Φένια!

Χα! Σε ποιον νομίζατε ότι θα έλεγα;
Δεν ξέρω κανέναν άλλο εδώ πέρα!

Μα ξέρεις-.

ΕΊΠΑ ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΚΑΝΈΝΑΝ ΕΔΏ.

Καλά όμως-.

Κουβέντα!

Και που λέτε είπα στην Φένια, γιατί είχαμε πει να κανονίσουμε όταν μπορούμε και τώρα βρήκα ευκαιρία και της είπα.

Μου είχε στείλει που να την βρω μιας και έφτασε πιο πριν...

Αλλά που είναι;

Αα να την!

Άρχισα να προχωράω μέσα στο πλήθος...

Βρε μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφτώ, ότι αν βγάλω το σΕμΝό μου φουστανάκι θα φανεί το ΕκΠλΗκΤιΚό ρΟζΟυΛί ΜαΓιΟυΔάΚι, που ΕΥΤΥΧΏΣ δεν είδε ο Άρης.

Γιατί δεν πρόκειται να με άφηνε να έρθω.

Ακούγονται κάποια σχόλια αλλά ΌΧΙ, δεν θα δώσω σημασία.

"Γειά σου Φένια τι κάνεις; Περίμενες πάραα πολύ;". Την ρωτάω για να μην φανώ, τελείως αγενής.

"Όχι όχι δεν άργησες πολύ!". Μου απαντάει γρήγορα ευγενικά.

"Ωραία!". Λέω και κάθομαι κάτω μαζί της. Αφού βέβαια στρώσω την πετσέτα μου στην ξαπλώστρα, που είχε κρατήσει η Φένια κοντά σε μια από τις καφετέριες.

Καθίσαμε και συζητήσαμε για διάφορα, μπήκαμε στην θάλασσα και ξαναβγήκαμε μετά από λίγο. Λόγω του ότι ήταν υπερβολικά κρύα.

Όμως θα ξαναμπαίναμε πιο μετά, μέχρι να ζεσταθεί.

Εκτός από αυτό βρήκαμε και πολλά ενδιαφέροντα...

"Πραγματικά όμως, έχω ενδοιασμούς για το ποιόν από τους δύο θέλω... Ναι μεν ο Τζέι-Τζέι είναι ΚΟΎΚΛΟΣ, πανέμορφος και όλα τα συναφή. Αλλά μου αρέσει πολύ και ο Ρέιφ! Κι ας είναι ουσιαστικά ένας ψυχοπαθής δολοφόνος... Εε, με ακούς;". Της είπα αφού μιλούσαμε για τις αγαπημένες μας σειρές.

(Όσες κατάλαβαν ποια σειρά εννοώ, τις αγαπάω λίγο παραπάνω<3).

Ενώ όσο μίλαγα φαίνεται να μην με πρόσεχε καθόλου και να κοίταγε κάπου αλλού.

Που από ότι βλέπω ακολουθώντας το βλέμμα της... ΑυΤό ΠοΥ κΟίΤαΓε ΔεΝ ήΤαΝ αΥτΌ, αΛλΆ αΥτΌς!

Για κάτσε...
Γνώριμος είναι!

Κάποιον μου θυμίζει...

Δεν βαριέσαι, όποιος θέλει ας είναι.

"Φένιαα! Που κοιτάς;". Ρώτησα, αν και κάπου είχε πάει το μυαλό μου.

"Αα, εε... Πουθενά! Τι λέγαμε;". Είπε γρήγορα.

"Για σειρές λέγαμε!". Της δίνω μία ιΔέΑ για το που βΡιΣκΌμΑσΤε.

"Αα ναι!". Απαντάει για κάποιο λόγο λίγο αγχωμένη.

"Γειά σας όμορφες!". Είπε κάποιος δίπλα μου, κάτι που με έκανε να γυρίσω και να κοιτάξω.

"Αα γειά σου Αχιλλέα!". Του λέω αφού πρώτα τον κοιτάξω.

Να ποια ήταν η γνώριμη σημαδούρα απέναντι μέσα στην θάλασσα, που είδα πριν και λέω: "Α! Κάπου τον ξέρω αυτόν".

"Λοιπόν Αχιλλέα... Από 'δω η Φένια, είναι φίλη μου... Φένια από εδώ ο Αχιλλέας". Τους σύστησα εγώ για να σταματήσει να είναι άβολη η ατμόσφαιρα... Μιας και δεν μίλαγε κανείς.

"Χ-Χάρηκα!". Λέει περίεργα η Φένια στον Αχιλλέα και αυτός έγνεψε θετικά σαν να λέει το ίδιο αφού πρώτα σΦίΞοΥν τα χέρια τους.

"Λοιπόν... Πώς και κάθεστε μόνες σας; Θέλετε να έρθετε στην παρέα με τα παιδιά;". Μας προτείνει ο Αχιλλέας.

"Δεν είμαστε μόνες μας... Όπως βλέπεις έχουμε η μία την άλλη. Επίσης δεν ξέρω... Αν θέλει και η Φένια, μπορεί να έρθουμε πιο μετά". Του απαντάω, γιατί ούτε θέλω να τους φορτωθώ, ούτε να φέρω σε δύσκολη θέση την Φένια.

Βασικά άλλος ένας λόγος είναι γιατί θέλω να το παίξω αναιξάρτητη και θαρραλέα.

Ιδιαίτερα στον Αχιλλέα που είναι στην ίδια παρέα με τον Άλ-, Εεεεεε... Με τον Άρη ήθελα να πω!

"Εντάξει... Άμα θέλετε πάντως, ξέρεις που θα με βρεις". Λέει και εγώ γνέφω θετικά, πριν μας χαιρετίσει και φύγει.

Όμως έχω ένα ερώτημα!

Που θα ξέρω που να τον βρω;

Πω ρε που έχω μπλέξει!
Μήπως, λέω ΜΉΠΩΣ να τον πάρεις τηλέφωνο;

Λες να εννοούσε αυτό;

ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!

Καλά ντέ μην βαράς!

"Λοιπόν που είχαμε μείνει;". Γυρνάω και κοιτάω την Φένια, μιας και έχω ξεχάσει ήδη για τι μιλάγαμε πριν.

"Λέγαμε για-". Πάει να πει, αλλά μου φαίνεται ότι αυτή η συζήτηση δεν θα τελειώσει ποτέ.

"Άρια; Κι εσύ εδώ;". Λέει μια γνώριμη φωνή πίσω μου.

Ποιος μπορεί να είναι πάλι, έχω βαρεθεί να γυρνάω πίσω.

Δεν μπορώ άλλο!

"Άγγελε; Πως κι από εδώ;". Ρωτάω, επειδή ήταν λίγο περίεργο να τον δω μπροστά μου μετά από αρκετές -θα έλεγα- ημέρες.

"Εμμ, ξέρεις τώρα... Ζέστη! Ήρθα πριν λίγες ώρες με τα παιδιά". Μου λέει λίγο διστακτικά την τελευταία πρόταση.

Μπορώ εύκολα να καταλάβω γιατί.

"Αα, γειά σου Φένια, δεν δε είδα πριν". Λέει ενώ της ρίχνει μια απλή ματιά και αυτή απλά γνέφει.

"Άρια; Μπορώ να σου μιλήσω μισό λεπτό, ιδιαιτέρως;". Ρωτάει και εγώ απλά γυρίζω να κοιτάξω την Φένια... Που μου κάνει νόημα ότι δεν την πειράζει.

Πηγαίνουμε πιο πέρα, αλλά ο Άγγελος δεν λέει τίποτα, κάτι που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ με νευριάζει και πάω να φύγω.

Αυτός όμως, με πιάνει από τον καρπό και με γυρνάει προς το μέρος του.

"Δεν βρίσκω τα λόγια για να σου μιλήσω τώρα. Αλλά ειλικρινά συγνώμη, δεν ήθελα να καταλήξει έτσι η βόλτα την προηγούμενη φορά". Λέει, αλλά ενδιάμεσα κάνει κάποιες παύσεις για να πάρει ανάσα.

"Απλά δώσε μου την ευκαιρία να σε βγάλω έξω αύριο, ή μεθαύριο, ή όποτε θέλεις... Θέλω να σου εξηγήσω". Λέει με απολογητικό βλέμμα κοιτώντας με στα μάτια.

Πως να του πεις τώρα όχι;

"Εντάξει αλλά-". Πάω να πω όμως με διακόπτει.

"Ωραία! Δες το σαν ραντεβού. Βάλε κάτι καλό, θα σου στείλω μήνυμα!". Μου απαντάει και φεύγει χωρίς να με ακούσει.

Είναι καλό που χάρηκα τώρα;

Γύρισα πίσω και αφού μιλήσαμε λίγο ακόμα με την Φένια.

Μου είπε επίσης ότι ξέρει τον Άγγελο από το σχολείο...

Αν και φαίνονταν στα μάτια της ότι και κάτι άλλο τρέχει.

Σαν να μην τον συμπαθεί.
Δεν έχω ιδέα γιατί.

Και αφού μιλήσαμε λίγο ακόμα, πήρα τηλέφωνο τον Άρη να έρθει να με πάει σπίτι, μιας και η Φένια είχε ήδη φύγει από την παραλία.

{...}

Χευυ!

Τι κάνετε;

Καταρχήν θα ήθελα να πω...

Χρόνια Πολλά και ελεύθερα σε όλους μας με υγεία και ευτυχία... Και φυσικά Χρόνια Πολλά στην αγαπημένη Ελλαδάρα μας.

Το κεφάλαιο ήταν να το ανεβάσω χθες.

Αλλά είχα ξεχάσει να κάνω τις απαραίτητες διορθώσεις και μετά δεν προλάβαινα.

Σόρι αν άργησα πολύ.
Ελπίζω να άξιζε η αναμονή τουλάχιστον.

Λοιπόν, πάμε στο θέμα μας...
Σας άρεσε το κεφάλαιο;

Αν δεν φτάσει 100-150 σχόλια, δεν ξανά-ανεβάζω.

Μην με κοιτάτε έτσι! (Κανένας δεν με κοιτάει αλλά χού κέρς;).

Και άλλοι το κάνουν! Χα!

Γιατί πιστεύεται η Φένια δεν συμπαθεί τον Άγγελο;

Και τι παίζει με τον Αχιλλέα και την Φένια;

Επίσης... Τι γίνεται με την Άρια και τον Άγγελο;

Τι πιστεύετε ότι θα γίνει στην συνέχεια του βιβλίου;

Για να δούμε!

Για το επόμενο κεφάλαιο...

Spoiler alert: Ραντεβού με τον Άγγελο και μια τυχαία συνάντηση με κΆπΟιΟν ΆλΛο.

Επίσης...
Το φέρι μπότ των δύο!
Ξέρετε τι είναι να προλαβαίνεις το φέρι μπότ των δύο;
Σαν το φέρι μπότ των δύο δεν υπάρχει!

Greek Tik Tok Join The Chat.

Άλλη μια άχρηστη πληροφορία της ημέρας...
Πρέπει να βρω έναν άντρα που να είναι ΑΚΡΙΒΏΣ αυτό που ζητάω εξωτερικά και εσωτερικά (πολλά ζητάω;). Αλλά θέλω να ξέρει ΚΑΙ μαθηματικά. Αλλιώς θα κλαίω και εγώ και τα παιδιά μου στο τραπέζι της κουζίνας.

Κάντε κάτι ξέρω 'γώ.

Btw, δεν προλαβαίνω τίποτα με το σχολείο.

Εσείς;
Εγώ δεν έχω να πω κάτι άλλο...
Οπότε...

Αυτά.

Ελπίζω να είσαστε καλά.

Μην ξεχνάτε...
Αφήστε αστεράκι και σχόλιο.

Μείνετε συντονισμένοι.

Δημοσιεύθηκε: (29/10/2021)

CeruleanEmerald