"Χευυ!". Είπα στον Άγγελο όταν τον είδα... Αφού είχα φτάσει στο παγκάκι που είχαμε δώσει ραντεβού.

"Α, γειά σου Άρια, τι κάνεις; Σε περίμενα". Μου απάντησε χαρούμενα, ενώ σηκωθηκε από το παγκάκι για να με χαιρετίσει.

"Καλά είμαι Άγγελε, εσύ;". Τον ρώτησα με ευγενικο τρόπο, όπως με ρώτησε πριν κι αυτός.

"Καλά είμαι! Πάμε;". Ρώτησε και έδειξε τον δρόμο ευθεία μπροστά του.

Εγώ έγνεψα θετικά και προχώρησα μπροστά... Ενώ αυτός στην συνέχεια ήρθε ακριβώς δίπλα μου.

Αφού πέρασαν λίγα λεπτά και η ατμόσφαιρα είχε βαρύνει...

Κοίταξα να σταματήσω την άβολη αυτή ησυχία που είχε εξαπλωθεί...

Αφού κανένας από τους δύο μας δεν μιλούσε...

"Λοιπόν Άγγελε... Έχεις αδέρφια;". Τον ρώτησα.

Ωραία... Πολύ ωραία!

Πάρα ΠΟΛΎ ωραία.

Αυτό σκέφτηκες;

Αλήθεια;

Έτσι θα σταματήσει να είναι άβολο και το ξέρεις.

Και γιατί δηλαδή;

Τι δεν σου αρέσει στην πρόταση;

Άσε με να σου δώσω να καταλάβεις...

ΌΛΗ η πρόταση!

"Ναι έχω... Μιά μικρότερη αδερφή!". Μου απάντησε.

"Πόσο είναι;". Είπα αφού μου είπε μόνο ότι έχει μια πιο μικρή αδερφή και όχι πόσα χρόνια έχουν διαφορά οι δυό τους.

ΟΚΈΥ!

Πες μου... Όχι... ΠΕΣ ΜΟΥ...

Τι είσαι για να σου δίνει αναφορά;

ΤΙ σε νοιάζει... Μου λες;

Τι με νοιάζει;

Από ενδιαφέρον ρωτάω!

Ναι! Ενδιαφέρον το λέμε τώρα.

"Εννιά". Είπε, ενώ στην αρχή κοίταγε μπροστά και όταν τον ρώτησα γύρισε να με κοιτάξει.

"Εσύ Άρια;". Με ρώτησε και αυτός, προφανώς από ευγένεια.

"Έχω ναι, έναν αδερφό". Λέω και κλοτσάω ένα πετραδάκι που ήταν μπροστά μου.

Μην φανταστείτε...

Δεν πήγε και πολύ μακριά.

"Μεγαλύτερο;". Είπε με ένα ύφος που δεν μπορούσα να προσδιορίσω.

Μπορώ εγώ όμως...

Ναι μόνο που δεν σε ρώτησε κάνεις.

Ναι ναι... Πες ότι θες, αλλά το ύφος του ήταν λίγο: <<κλάνω μέντες, αλλά δεν σου το δείχνω>>.

Για ποιον λόγο να φοβάται αν ο δικός μου αδερφός είναι μεγαλύτερος;

Και στο κάτω κάτω... Που κολλάει αυτός με τον Άρη;

Άμα είχες έστω και λίγο μυαλό...

Πιο εύκολα θα μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί σου.

Τουλάχιστον δεν θα ήταν τόσο δύσκολο!

Δεν φταίω εγώ που ΕΣΎ μιλάς με ανόητους γρίφους!

Βρε άντε από εκεί που πας να βγεις και από πάνω.

Καλά κάνω!

Αφού έχω δίκιο.

"Ναι, έναν χρόνο". Του είπα και αυτός έγνεψε θετικά,.

"Άρα θα χρειαστεί να παίξω ξύλο;". Είπε λίγο σιγανά, σαν να μιλούσε περισσότερο στον εαυτό του, παρά σε εμένα.

Δεν κατάλαβα όμως...

Τι να εννοεί;

Αυτό μας έλειπε τώρα... Να καταλάβαινες.

ΧΑ ΧΑ ΧΑ...

Τι αστείο...

"Εμ... Τι εννοείς;". Τον ρώτησα θέλοντας να δείξω όσο πιο αδιάφορη γίνεται.

Όσο μπορώ αφού το θέμα με αφορά πλήρως... Βασικά αν λέει για εμένα.

"Τίποτα τίποτα, κάτι δικά μου". Απάντησε γρήγορα με έναν περίεργο-ύποπτο τρόπο.

Πολύ ύποπτο.

Ναι!

Παιδάκι μου...
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι...

Περισσότερο ύποπτη φαίνεσαι εσύ έτσι όπως τον κοιτάς, πάρα εκείνος που το λέει κατευθείαν.

Να πει τι κατευθείαν;

Συνεχίζεις να μιλάς με γρίφους.

Με αυτά που ακούω... Προτιμώ να μην ξαναμιλήσω καθόλου.

Χάρη θα μου κάνεις ξέρεις.

"Λοιπόν Άρια... Για να σε προετοιμάσω...". Λέει και παίρνει μια βαθιά ανάσα.

Φαίνεται κάπως αγχωμένος ή μου φαίνεται;

"Θέλω να ξέρεις... Ότι να... Κάποιοι στην παρέα είναι λίγο... Πως να στο πω;". Είπε πάλι, με μια μικρή -θα έλεγα- δόση φόβου.

Με δικά σου λόγια!

Ξέρεις βάζεις την γλώσσα σου, το σάλιο σου, τον λαιμό σου, τα χείλια σου, τα δόντια σου και το μυαλό σου -όσο... και αν έχεις-.

Και μιλάς!

Τόσο απλό.

Ξέρεις... Όπως μας έδωσε την δυνατότητα ο Θεός να μιλάμε.

Κατάλαβες;

Πόσο σε βοήθησα από το ένα έως το εκατό;

Μηδ-

Ναι ναι... Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς!

"Πες μου...". Τον προέτρεψα εγώ.

"Να, απλά δεν έχουν όλοι και την καλύτερη συμπεριφορά". Απάντησε άβολα.

Τώρα τι ήταν αυτό;

Εγώ σήκωσα ελάχιστα τα φρύδια μου ως ένδειξη ξαφνιασμού.

"Δεν εννοώ ότι είναι μπλεγμένοι κάπου ή κάτι τέτοιο". Είπε γρήγορα όταν είδε την "φοβισμένη" έκφρασή μου.

"Εντάξει κατάλαβα τι θες να πεις". Του είπα με σκοπό να τον ηρεμήσω.

Έλα τώρα στην πραγματικότητα ξέρουμε ότι δεν κατάλαβες τίποτα.

"Απλά κάποια άτομα στην παρέα φέρονται λίγο σκληρά... Μπορεί και άσχημα... Σε κάποιους... Όχι σε όλους! Και φυσικά όχι και όλοι... Και ναι... Θέλω να σε προετοιμάσω". Απολογήθηκε.

"Εντάξει δεν πειράζει". Του είπα.

Δεν πειράζει;

ΤΙ;

ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ;

Και που ξέρεις που μπορεί να είναι μπλεγμένοι;

Μπορεί να είναι ενταγμένοι στην μαφία, να είναι δολοφόνοι, να είναι έμποροι... Να... Να... Πως να στο πω;

Να είναι οι ΚΑΚΟΊ!

Ε σιγά τώρα κι εσύ... Πως κάνεις έτσι;

Και τι εννοείς με το "έμποροι;".

Άα... Πουλάν πατάτες στη λαϊκή.

Ά ωραία.

Ε είσαι ΠΑΝΤΕΛΏΣ ηλίθια.

Καλά... Δεν πιστεύω να είναι τόσο τραγικό όσο το παρουσιάζει.

Και δεν είπε κάτι για τις συνήθειες τους αλλά μόνο για τον χαρακτήρα τους.

Σε αυτό έχεις ένα δίκιο.

Άντε να δούμε... Τι θα δούμε!

{...}

Αφού συζητήσαμε λίγο ακόμη, φτάνουμε απ' έξω από την καφετέρια που μου είχε πει ο Άγγελος πως θα πάμε.

Εντάξει... Ήταν μια συνηθισμένη καφετέρια όπως όλες οι υπόλοιπες.

Είχε όμως μια ιδιαιτερότητα.

Βέβαια θα την έλεγα περισσότερο καθημερινή.

Αλλά τι λέω και εγώ τώρα;

Ποιος σοβαρός άνθρωπος συγκρίνει καφετέριες;

Φτάνουμε στην πόρτα που ήταν ανοιχτή μιας και είναι ακόμα καλοκαίρι και ο Άγγελος μου κάνει νόημα να περάσω πρώτη μέσα.

Αχ, τι τζέντλεμαν!

Ερε τι ακούω...

Ειλικρινά βαθειά μέσα σου πιστεύεις στ' αλήθεια ότι από ευγένεια σου είπε να περάσεις πρώτη μέσα;

Ε τότε γιατί άλλ-

Ε είσαι πολύ ανώμαλη!

Δεν ντρέπεσαι λίγο;

Όχι... Αν το καλοσκεφτείς, όλοι ίδιοι είναι!

ΆΝΤΡΕΣ ΛΙΓΟΎΡΙΑ,ΜΙΚΡΆ ΚΑΛΙΚΑΤΖΟΎΡΙΑ...

Αχ... Μόνη μου το έβγαλα.

Αυτό ακούγεται γελοίο... Τέτοια "ποιηματάκια" βγάζαμε μόνο στο δημοτικό.

Προχωρήσαμε προς στα μέσα και ο Άγγελος χαιρέτισε προς ένα τραπέζι που-

ΌΠΑ...κάτι μου θυμίζουν!

Αα... Τώρα θυμήθηκα!

Είναι αυτοί που ήταν μαζί με τον Αχιλλέα έξω από εκείνο το σπίτι.

Όμως ενώ εγώ νόμιζα ότι ο Άγγελος θα σταματήσει σε αυτούς και πως ανήκει στην παρέα του Αχιλλέα...

Ο Άγγελος τους προσπερνάει με εμένα πίσω του και κατευθύνεται σε ένα τραπέζι λίγο παραδίπλα.

Παρεμπιπτόντως, όταν πέρασα από δίπλα δεν είδα τον Αχιλλέα.

Και που λέτε... Πηγαίνουμε προς το διπλανό τραπέζι στο οποίο κάθονται δύο κορίτσια και ένα αγόρι.

Το αγόρι είναι μελαχρινό και κάπου στην ηλικία μου...

Και τα κορίτσια είναι, η μία ξανθιά και η άλλη φαίνεται να έχει βάψει το μαλλί της σε μια γκρι απόχρωση.

Μμμμμ... Δεν τρελάθηκα κιόλας!

ΣΤΑΜΆΤΑ... Μην γίνεσαι κακιά.

"Γειά σας παίδες". Είπε ο Άγγελος.

"Γειάαα". Είπα εγώ σε όλους ευγενικά και η ξανθιά κοπέλα με κοίταξε με μισό μάτι και γύρισε να πει κάτι στο αυτί της άλλης, ψιθυριστά...

Δεν ξέρω γιατί αλλά νιώθω κάπως.

"Παιδιά από 'δω η Άρια... Άρια από εδώ τα παιδιά". Λέει και σταματάει για λίγο.

"Ο Πέτρος". Λέει και δείχνει το αγόρι που κάθονταν στο κινητό του μέχρι να μας συστήσει ο Άγγελος.

"Η Στέλλα... και η Άννα". Συνεχίζει δείχνοντας πρώτα την ξανθιά και μετά την γκριζομαλλα.

"Χάρηκα". Λέω πιο πολύ στον Πέτρο, αφού ήταν ο μόνος που μου έδωσε το χέρι του για χειραψία. Ενώ οι άλλες όταν πήγα να κάνω εγώ χειραψία απλά με κοίταξαν με ένα ειρωνικό -θα έλεγα- ύφος.

"Εγώ να δεις...". Λέει ο Πέτρος κοιτώντας με.

"Ξέρεις Άρια, το πρώτο που παρατήρησα πάνω σου... Είναι κάτι που σου λείπει". Μου λέει... Κάτι που με ξαφνιάζει...

"Τι;". Τον ρώτησα κι εγώ ανήσυχα.

"Το τηλέφωνό μου". Απαντάει χυδαία αλλά ταυτόχρονα και περήφανα με τον εαυτό του.

"ΧΑ, εμμ πάω μισό λεπτό στο μπάνιο". Είπα για να ξεφύγω έστω και για λίγο.

Φεύγοντας άκουσα την Άννα να λέει: "Για ποιον λόγο είπες σε αυτή την ηλίθια να έρθει;". Λογικά αυτό θα προορίζονταν για τον Άγγελο.

Τέλος πάντων...

Θα κάνω ότι άκουσα λάθος.

Καλά το πάμε... Ακόμα δεν άρχισε η βΌλΤα.

Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς τα έξω για να πάρω λίγο αέρα...

Φυσικά και δεν ήθελα να πάω στο μπάνιο...

Εκεί που πάω να περάσω από την πόρτα για να βγω έξω... Παραλίγο να πέσω πάνω σε κάποιον...

"Πρόσεχε που πας". Είπε με αγενές τρόπο... Και ΟΥΑΟΥ!

Αθηαξδημδλφξδμκφξ...

ΤΙ ΜΑΝΆΡΙ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;

ΤΙ ΜΑΝΆΡΙ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;

ΚΑΙ ΞΑΝΆ ΛΈΩ... ΤΙ ΜΑΝΆΡΙ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;

Ένας ξανθοκαστανός με γαλαζοπράσινα ματιά στέκεται μπροστά μου έτοιμος να με βρίσει.

ΑΧ τι ωραία...

Εγώ έμεινα να τον κοιτάω κάπως και αυτός απλά με κοίταξε υποτιμητικά.

Αχχ... Θέλω τόσο ΠΟΛΎ να τον χτυπήσω!

Αυτός με προσπέρασε και μπήκε μέσα, ενώ εγώ απλά συνέχισα να στέκομαι εκεί...

Στην συνέχεια βγήκα για λίγο απ' έξω και μετά γύρισα και έκατσα στο τραπέζι με τους υπόλοιπους.

Κι εκεί που δεν ξέρω κάτι λέγανε μεταξύ τους και ήθελα να συμμετάσχω κάπως...

Γιαυτό και είπα την γνώμη μου πάνω στο θέμα.

Η Στέλλα πετάχτηκε και είπε...

"Ποιος σε κάλεσε είπαμε; Δεν ήξερα ότι θα μιλάς κιόλας!". Είπε ειρωνικά και μετά γέλασε μαζί με την φίλη της.

ΜΕ ΠΡΟΣΈΒΑΛΕ!

Και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο.

"Πρώτον με κάλεσε ο Άγγελος και δεύτερον μπορείς να μιλάς πιο ευγενικά; Ή έτσι σε έχουν μάθει;". Της είπα κι εγώ με νεύρα.

1-1! Τι νόμιζες;

"ΧΑ! Κοίτα να δεις που θα μας βγάλει και γλώσσα... Αν δεν σου αρέσουμε το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία... Και ξαναλέω... ΔΕΝ ΉΞΕΡΑ ΌΤΙ ΜΙΛΆΣ ΚΙΌΛΑΣ". Είπε φωναχτά πάλι.

1-2. ΓΑΜΏΤΟ... ΚΕΡΔΊΖΕΙ.

Τώρα θέλω να κλάψω...

Όχι γιαυτά που λέει, αλλά γιατί όταν μου φωνάζουν το παθαίνω συνέχεια.

Επίσης με νευρίασε ο Άγγελος, ο οποίος δεν έχει επέμβει καθόλου...

Όχι ότι είναι αναγκασμένος αλλά θα μπορούσε να της πει κάτι, αφού βλέπει πως μου μιλάει.

"Τουλάχιστον εγώ το στόμα μου το αφήνω "ανοιχτό", ΜΌΝΟ όταν μιλάω". Της λέω κι εγώ με τον ίδιο τόνο και αφού πάρω την τσάντα μου σηκώνομαι και φεύγω αφήνοντας χρήματα πάνω στο τραπέζι...

Μην έχω και υποχρέωση...

Έτσι χωρίς να μιλήσω σε κανέναν!

100-2! ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ!

Περιττό να σας πω ότι όλοι μας κοίταγαν.

Ακούστηκαν και κάποια σχόλια όπως:

<<ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ... ΤΙ ΣΟΥ 'ΠΕ!>>,

<<Πω μαλάκα, σε τάπωσε>>.

Και άλλα διάφορα τέτοια... Αλλά δεν πολύ-έδωσα σημασία.

Βέβαια... Δεν θα πω ψέματα... ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΘΗΚΑ!

Καλά να πάθει η ξινή!

Όταν βγήκα απ' έξω με το ύφος του νικητή ξέρεται τι σκέφτηκα;

Εκείνο το μυστήριο αλλά και ελκυστικό αγόρι που παραλίγο να πέσω πάνω.

Λέτε να είδε και αυτός τον τσακωμό;

{...}

Χευυ!

Τι κάνετε;

Είχα λίγο καιρό να ανεβάσω.

Γιαυτό λοιπόν...

Πείτε μου...

Σας άρεσε;

Πως σας φάνηκε η αντίδραση της Άριας;

Έπρεπε να κάνει κάτι άλλο ή της άξιζε της Στέλλας;

Ο Άγγελος; Τι έπρεπε να κάνει;

Τι πιστεύετε ότι θα γίνει;

Και το σημαντικότερο... Ποιο λέτε να ήταν το αΓεΝέΣ, αΛλΆ εΛκΥσΤιΚό αΓόΡι;

Για να δούμε!

Για το επόμενο κεφάλαιο...

Spoiler alert: Επανόρθωση και ραντεβουδάκι; Η μήπως όχι;

Αυτά.

Ελπίζω να είσαστε καλά.

Μην ξεχνάτε...
Αφήστε αστεράκι και σχόλιο.

Μείνετε συντονισμένοι.

Δημοσιεύθηκε: (28/8/2021)

CeruleanEmerald