Chaeyoung's P.O.V

Wala akong ibang magawa kundi umiyak, napaka hina ko, hindi ko kaya ang nangyayare ngayon. Sumunod kami ni Momo-Unnie sila Jeongyeon sa hospital, sumakay kami sa van at nakarating sa hospital kong nasaan si Jihyo-unnie.

"D-doc k-kamusta ang anak ko?" Halata ang pag aalala sa mga mata ni Sir Bambam, alam ko ang nararamdaman niya.

"Buti at naitakbo niyo agad siya dito, nakita namin na may bumara sa kaniyang lalamunan,  napaka delikado ng nangyari, kong hindi siya agad na itakbo dito ay kanina pa sana siya namatay."

"Salamay Doc."

"Sige mauuna na ako, pwede niyo na siyang makita pag nailipat na siya sa Room niya."

BM:"Salamat sainyo."

Nginitian lang naman ni Jeongyeon si Sir BamBam habang ako iyak lang ng iyak, sht hindi ako sanay sa ganito.

JY:"Wag ka ng umaiyak Chaeyoung magiging okay din siya, alam mo naman kong gaano kalakas si Jihyo diba?"

Naiintindihan ko siya sinusubukan niyang palakasin ang loob ko, kaya nga napaka gaan ng pakiramdam ko sakaniya dahil para ko na siyang kapatid.

MM:"Buti at nakita mo siyang nahihirapang huminga, tignan mo initigtas mo siya."

CY:"S-sana A-ayos l-lang siya."

Hindi na ako makapag salita ng maayos dahil sa walang tigil na pag iyak ko, ilang minuto pa ay may pumuntang nurse sa direction namin at sinabing nailipat na si Unnie sa kwarto niya.

Pumunta naman kami doon, at pag dating namin ay gising na siya.

BM:"Anak..."

Niyakap lang ni Sir Bambam si Jihyo habang umiiyak.

JH:"D-dad sorry pinag alala kita sorry sorry."

Umiyak na din si Unnie pero pinupunasan naman ni Sir Bambam ang bawat luhang tutulo sa kaniyang mata.

BM:"Wag mo nang isipin yon ok? Be careful next time ano bang nakain mo? Bakit may bumara sa lalamunan mo?"

JH:"Naisubo ko ata ng sabay sabay yong popcorn at sabay sabay ding nahulog sa lalamunan ko at na stock."

Tumango naman si Sir at niyakap ulit si Unnie.

JH:"Thank you Jeongyeon, Chaeyoung at Momo kong hindi dahil sainyo, patay na sana ako ngayon hahaha wala na kayong tatambayan."

Nagawa niya pang mag patawa sa lagay na yan? Bakit?

MM:"Alam mo bang Panic lang ang naitulong ko?"

Tumawa naman si Jihyo at pinalo ang balikat ni Momo, pero proud ako kay sir bambam dahil nagawa niya yong goal niya, na mailigtas sa kapahamakan yong nag iisa niyang anak.

BM:"Jihyo sorry for everything ok?"

JH:"It's ok Dad, wala namang dahilan para manghingi ka ng tawad, naiintindihan kita."

BM:"Im so selfish."

JH:"No dad, alam kong ginawa mo yon dahil ayaw mong mawala ako sayo, alam ko Dad halos araw araw ding iniexplain sakin ni Daniel."

Nag yakapan lang silang dalawa, ang sayang makitang nag kasundo na sila, simula kasi ng mamatay daw yong mama ni Jihyo-unnie halos hindi na kausapin ni Sir Bambam si Jihyo.

Sabi ng doctor kanina pwede na daw siyang umuwe bukas, pero hintayin das muna yong mga gamot para sa lalamunan niya.

*ding!

*1 Unread Message

My Future Wife 💚🐧

Babe? Sinabi sakin ni
Nayeon-unnie na
Nahospital daw si Jihyo-unnie?

yeah, iyak ako kanina ng iyak

Aw don't cry babe,magiging
Okay din siya :)

Thank you babe :*

Sabi din sakin ni Nayeon
-unnie na ikaw daw yong
nakakita sakaniya :' I'm
so proud of you Cub!<3
You're a hero!
#stanheroCub
#Butshe'smine

Hahaha thank you Pengu~
Walang aagaw sayo wag kang
Mag alala hheheheheheheh:*

Weh?

Yep! Papakasalan pa kita!

Can't wait hehe

Me too babe :+

Sigurado naman na ako sakaniya eh, mahal ko siya at sakaniya lang ako pwedeng ikasal.

MM:"Let's Go home cub, hindi pwede mag tagal ang mga bata dito."

CY:"Yah!! I'm an adult!"

MM:"Oh? I thought you're still in kindergarten hahahah!"

Naiirita ako when they call me a baby or KINDERGARTEN, gosh! Hindi ba nila nakikitang matanda na ako? Kaya ko nang tumayo mag isa!

Tumayo nalang ako at pumunta sa parking lot para hanapin yong Van ni momo, nong nahanap ko na pumasok na ako agad.

JY:"Arghhhh may pasok na bukas anong plano mo Chaeyoungie?"

CY:"Plano kong mag aral."

JY:"Yun na yon?"

CY:"What? Anong gusto mong gawin ko? Kumain lang at maghanap ng paraan para tumanggkad? Unnie pumasok ako para mag aral promise."

Tumawa naman siya at tumingin sakin, ang tagal naman ni Momo.

JY:"HighBlood ang bata hahaha."

Eto nanaman natawag nanaman akong bata -_-

MM:"ets go!"

Nag drive na si Jeongyeon, inihatid niya naman ako sa bahay namin.

Pag pasok ko nakita ko si Eomma, problemado nanaman ba siya? Haysss. Palagi nalang simula nang malugi yong business niya.

"Chaeyoung....." Aakyat na sana ako ng kwarto ko ng tawagin niya ako, wala nang mas sasakit pa pag nakita mo yong nanay mo na umiiyak.

"Yes Eomma?" Tanong ko sakaniya.

"May gusto akong sabihin sayo, sana maintindihan mo." Tumigin siya ng diretso sa mga mata ko at hinawakan ang dalawang kamay ko, alam kong may sasabihin siyang ikalulungkot ko kaya kailangan kong iready ang sarili ko.

"Chaeyoung, noong mga panahong napaka taas ng kita ng company namin ng Appa mo, may nakilala kaming isang pamilya, hindi sila ganon kayaman, pero hindi din naman sila ganon kahirap, pumasok bilang katulong saamin si Mrs.Yoo, may dalawa siyang anak, dalawang babae...." Mrs.Yoo? Yong mama ni Jeongyeon?

"Yong panganay niya, sakitin kaya halos mag hirap sila dahil sa kalagayan ng panganay nila, habang yong anak naman nilang bunso, malusog, pero natatakot silang magaya siya sa panganay nila na hindi nila maipapagamot pag nag kasakit, kaya naisipan nilang, ibenta sakin yong bunso nila..." Sinong mga magulang  ang gagawa ng ganong bagay?

"Dahil sa hindi ko kayang mag kaanak, tinanggap namin ang alok ni Mrs.Yoo at Mr.Yoo." natigil naman siya sa pag sasalita, eh bakit hindi ko siya nakikita?

"Eomma? Nag kasakit din ba siya? Kaya namatay?" Alam ni Eomma na kaibigan ko si Jeongyeon, pero bakit ngayon nya lang to sinasabi?

"No Anak, May pangalan na yong baby noong inampon nanamin siya, si Jeongyeon yong panganay nila, at yong bunso nila..... Chaeyoung."

A-ano? Ibinenta nila ako?

"A-ako?" Tumango si Eomma nag simula namang tumulo ang mga luha ko, bakit? Paano nila nagawa yon? Mas gugustuhin ko pang mag kasakit kaysa ipag benta ako!

"Ganon na ba ako kawalang kwenta kaya binenta nila ako?!" Napatayo at napasigaw ako dahil sa galit na nararamdaman ko.

"H-hindi Chaeyoung, kapos sila noon sana intindihin mo sila..." Kapos? Sa pag kakaalam ko isa ang pamilyang Yoo sa pinaka mayaman sa Korea? Pero bakit?

"Bullsh*t! Isa sila sa pinaka mayamang pamilya ngayon sa Korea! Bakit parang wala lang ako sakanila?! Ibig sabihin Yoo ako?! Hindi ko matatanggap ang apilyedong iyon! Mga mukhang pera!"

Hindi ko na kaya.... So I'm Jeongyeon's sister huh? Bullsh t! I wish i didn't hear anything, Hindi ko tanggap na binenta nila ako! Ayaw kong tawaging mga magulang ang mga taong binenta lang ako!

.|End of Chapter 23|.

~~~~~~

:(