Peace

Ang kulit talaga nitong si Hannah. I already warn her last night pero heto at binigyan pa niya ako ng misyon.

It's about the guy who intrudes my special party. He really a distroyer. Perfect na, dumating pa siya.

Isa pa yang model na pinuntahan talaga niya. Talagang hindi ko palalagpasin sa pagpapahiya nila sa party ko. I'll make sure they suffer enough like what I feel last night because of shame.

Nandito ako ngayon sa Tondo para i-monitor ang intruder. Samuel Laguna. Yun ang nasa info na ipinasa sa akin ni Hannah.

Buti nalang at tintd ang glass ng kotse ko na nakapark sa kanto na hindi kalayuan sa eskinitang daana patungo sa bahay niya.

Napansin ko naman na nakalabas na siya at naglakad ito patungo sa sakayan ng jeep.

Okay, mukha na talaga akong stalker nito at sinusundan ang nagkasala sa akin. Great! Just great.

Gumising pa ako ng maaga para lang makilala agad ang lalaki pero heto at naghintay lang naman ako ng ilang minuto bago pa ito naklabas sa lungga niya.

Huminto naman ang jeep sa may palengke at bumaba na siya doon. Pumasok naman siya sa palengke.

Pss! Kailangan ko pa talagang bumaba para lang sundan siya. Ang hirap naman kasi sa isang taong hindi masyadong kilala sa lipunan at hindi man lang ma-identify agad ng computer.

Buti nalang at nakasneakers ako ngayon at colored shirts and shorts kundi para talaga akong baliw kung nakaheels ako ngayon na nakatapak sa wet market.

Nakita ko namang pumwesto siya sa isang tindahan na nagtitinda ng mga gulay at prutas. So, his a fruit and veggie vendor.

Paano nakapasok ang isang kagaya niya sa party ko? At bakit may girlfriend siyang model kagabi? Di kaya nagkamali ng info si Hannah? Pero hindi pa pumapalpak yun sa panghahack ng computer sofware.

"Ah, miss. Bibilhin mo ba yan?"

Napalingon naman ako sa tindera. Napantingin na rin ako sa hawak ko.

"Um, sorry"

Agad din akong lumayo doon. Napatingin lang ako sa tindahan ni Samuel. Napahigpit naman ang hawak ko sa sling ng bag ko. It's now or never.

Tinungo ko naman ang tindahan niya. Tinignan ko muna siya saka tumingin-tingin sa mga prutas.

"Anong sayo, magandang binibini?"

Napabaling naman ako sa tumabi sa akin. Napataas lang ako ng kilay.

"Excuse me?"

"Hay naku. Bakit lahat nalang ng magagandang babae eh tinataasan lang ako ng kilay? Eh pogi rin naman ako ha"

Mas lalong napataas ang kilay ko. Nagdidiliryo siguro ang lalaking ito at masyadong gwapong-gwapo sa sarili. O baka naman nahanginan ito.

"Pwede ba Benjie, wag mong takutin ang customer natin"

Napatingin naman ako kay Samuel. Nakangiti na ito pwera kanina na parang wala sa sarili. May hang-over pa siguro kaya wala sa mood kanina.

"Ilang piraso ang bibilhin mo?"

"H-ha?"

Hala! Bakit ako nauutal? Gosh! The famous designer, Peace Santos ay nauutal sa harap ng isang ordinaryong lalaki. What the h?!

"Miss? May problema ba?" tanong nito.

"Ayan na nga ang sinasabi ko. May na-charm ka na namang babae kaya natulala naman sayo" komento nung feeling gwapo.

"Benj.." he warns.

"Um, give me ten of these apples. Isang pineapple. Ten rin sa oranges then one watermelon"

"Um, by kilo po ang pagbabayad rito" nahihiyang tugon nito habang napakamot pa ng batok.

"Then, i-kilo mo. Basta, yun lang ang sinabi ko yun lang ang kukunin ko" mataray kong sagot.

"Ay! Ang taray te?" biro nung Benjie.

I glare at him. Sumasagot pa eh hindi naman siya ang kausap ko. Tumikhim naman ako.

"Matagal na ba kayo dito?" Good thing I didn't stutter.

"Matagal-tagal ba rin ho. Kayo ho? Bago kayo dito no? Ngayon lang kasi kita napansin. Mukha ka pa namang mayaman" komento ni Samuel habang nagtitimbang.

Nataasan ko naman siya ng kilay. Eh ano naman ngayon kung mayaman ako.

"Naku po, wag niyong mamasamain ang nasabi ko. Eh sa kutis niyo kasi na makinis at sa pananamit niyo mukhang hindi kayo taga-rito" paliwanag niya.

"Ayun! Nagpapa-cute lang pala siya" komento naman ng pakialamero.

Tinignan naman ito ng masama ni Samuel. Buti nga sa kanya.

"Hindi nga ako taga-rito. May pinuntahan lang ako kaya napadpad ako rito. And this fruits is for my friends. Concious ang mga yun sa katawan nila eh" defensive kong paliwanag.

"Ahh. Ganun po ba? Kayo din naman po. Para nga kayong modelo eh. Ito ho" he gave me the plastic bag na may fruits. "Bali, tig-56 pesos po ang apple at orange. One and 3/4 po kasi ang timbang nila. Ang watermelon naman po ay 75 pesos nalang dahil dalawa't kalahati at itong pinya ay 69 pesos dahil one and 3/4 ang timbang. Ang total ay.." kinompute naman niya ito gamit ang calculator. "256 pesos po lahat"

Agad naman akong kumuha ng pera sa wallet ko at binigyan ko sila ng 500 peso bill na sinuklian naman ng pakialamerong lalaki.

"Heto po ang sukli niyo. Balik po kayo ulit" iniabot naman niya ito.

I just smile fakely saka umalis na doon. Nang makasakay na ako ng kotse ay agad ko namang pinasibad ito.

Tsk! Kainis! Ano bang nagyari sa akin doon? I should be fierce dahil galit aki sa kanyang ginawa sa party ko pero anong ginawa ko?

"Argh! You're such a loser, Peace" galit kong sumbat sa sarili ko.

Later. Right. Sisiguraduhin kong magbabayad siya mamaya. I surely get even tonight. Makikita niya.