Heshiena's Point of View

Nagising ako na mabigat ang pakiramdam. I don't know why exactly, but perhaps because of what happened yesterday. But the heaviness still lingering in the air. I yawned one last time. At nag-inat-inat. Thereafter I realized, umuulan pa rin hanggang ngayon.

Naglakad ako palapit ng bintana.

I slightly draws back the curtains to take a peek outside of the cabin. The waves of the sea averagely calm. Makulimlim ang kalangitan. Medyo malakas ang hangin sa labas. Lumabas ako ng kwarto't tinungo ang living area.

As usual, nadatnan ko ang karamihan sa mga kasama ko. Blei's stares went straight to the sea. May hawak-hawak pa siyang tasa sa kamay. Nkri and Blaze were reading. Si Ace naman ay may hawak na salamin sa kaliwang kamay niya. Todo tingin naman siya sa sarili roon.

Surprisingly, Erin just got woke up. Kusot-kusot pa nito ang mata, at humikab. This is the first time that she woke up late. Kasi palagi niyang tinutulungan si Fuego sa kusina.

Speaking of Fuego, lumingon ako sa kusina. Mabilis na kumunot ang aking noo nang mapagtantong wala roon si Fuego. Hindi pa nakabukas ang ilaw. Nakakapagtaka man, pero deserve naman niya na magpahinga muna.

Marahil ay nasanay lang siguro ako na sa tuwing gumigising ako, abala na si Fuego sa kusina. Naghahanda ng makakain ng lahat.

Tumingin ako sa paligid. Hindi pa gising ang kambal, maging ang iba pang mga baguhan. Chry is in the corner, sipping a cup of coffee. Habang naka-de-kwatro ito. Base sa ekspresyon nito sa mukha, tila wala ito sa mood.

Hindi ko nahagilap si Mavros. Therefore, I assume he's still sleeping.

"Good morning," ang bati ko sa kanila.

Bigla akong tinablan ng matinding kaba nang tignan lamang nila ako. I know, minsan ng nangyari ito sa akin noon, pero this time, kakaiba ang hatid nito. Tila ba'y hindi nila ako kilala. Hindi namin kilala ang isa't isa.

O baka ako lang ang nag-isip ng ganito.

Pagkatapos nila akong tignan ay bumalik sila sa kaniya-kaniyang ginagawa. Everyone were minding their own business. Walang Ace na kinukulit si Chry, o 'di kaya'y sunod nang sunod. There's no Blaze and Nkri discussing over something.

Walang Mavros, Blaze, Ace, at Dash na nanood ng t.v. Walang Fuego at Erin na masayang nagtutulungan sa kusina. Tila ba'y nagbago ang ihip ng hangin. Or worse, love and desire fades along with what had happened last night.

I was quick to shake my head to shove the thought away.

Naglakad ako papunta sa kusina. Hinanap ko muna ang switch, at saka binuksan ang ilaw. Dumiretso ako sa lagayan ng mga tasa. Napangiti ako ng matamis nang makita ko ang lagayan ng kape na may label na: For Lady Heshiena.

Dahil dito mas lalo kong na-a-appreciate ang dedication ni Fuego sa kusina. Binuksan ko ito't nagsandok gamit ang kutsara. Inamoy ko ito pagkatapos kong magtimpla. The reason why it has a label on it, the coffee powder was mixed with ambrosia.

"Thanks, Fuego," I silently mouthed, it was then followed with a smile.

I've decided to stay in the kitchen. I don't know, maybe, because my guts is telling me to not bother the others. At the back of my head, I know there's something off. Kagabi pa 'to. Habang tahimik na humihigop ng kape, bumalik na naman sa alaala ko ang sinabi sa akin ni Poseidon.

"I must embrace of what's coming . . ." I whispered. Nagpakawala ako ng isang marahas na buntonghininga. "The titaness of oath and hatred is asking for compensation. For keeping my existence as a secret . . ." Muli kong banggit sa mga mismong mga katagang ibinanggit ni Poseidon no'ng huli naming pagkikita.

Nabalik lamang ako sa reyalidad nang maramdaman ko ang mga presensyang papasok ng kusina. Unang pumasok si Fuego. Sumunod naman ang kambal, Dion, Aresa, Seilo, Dash, at ang huling pumasok ay si Mavros.

My forehead once again furrowed in confusion. They never greeted me or each other like they usually do. Ang tanging ginawa lamang nila ay hindi nagpapansinan. This is not them! What the hell is happening?

Umiling na lamang ako at napagdesisyonang pumunta ng veranda. Medyo bothered lang ako sa treatment ng lahat. It's not the same as usual. The cabin is oddly quiet. Kapag nasanay tayo sa isang bagay na palagi nating nakikita araw-araw, hindi talaga natin maiiwasang magtaka kapag bigla na lamang mag-iba ang ihip ng hangin.

Pagdating ko sa veranda, walang tao. Kaya dumiretso ako sa pinakadulo. Sumipsip muna ako ng kape bago tapunan ng tingin ang paligid. Mabilis na nagtagis ang aking bagang nang maramdaman ko na naman ang bigat sa hangin.

"It's none of your business, Cly!" Napatingin ako sa babaeng sumigaw sa hindi kalayuan ng aming cabin. "You have in no position to blurt that out to everyone!"

Galit itong tumalikod sa babaeng sinigawan niya na tila walang pakialam sa mga sinasabi niya. Pero ilang hakbang ay huminto ito at hinarap ang babae. Napahawak ako nang mahigpit sa baso nang makita ko siyang umiyak. And I noticed that her eyes were filled with sadness.

She sniffed. "I trusted you . . ." ang wika niya habang nanginginig ang boses.

At tuluyan na siyang nawala sa aking paningin. Napatingin ako sa paligid. There are others who are arguing. Anger and sadness are lingering in the air. It's as if love and desire faded. Napalunok ako nang laway. Napaisip ako nang malalim.

"Love . . ." ang banggit ko. Inilapag ko ang aking baso sa lamesa. Hinawakan ko ang aking baba, at kumunot ang aking noo. "The stability of one's family is in great turmoil." I quickly gritted my teeth.

Is this what happened to my friends? To everyone?

There are two Olympians associated with love and family: Aphrodite and Hera. I imagined without them. Kung mawawala sila, ganito ba ang mangyayari? I am not sure, but it is possible! I rush towards the door. I have to tell everyone what I just found out. But before I could open the door, explosions echoed all throughout the realm.

Lumingon ako sa palasyo. Fire scattered in a snap of a finger. From palace, to cabins, and to trees. Dryads are screaming in pain before they dissolve into dust. Nasaktan kaagad ako sa nasaksihan. The faint howling voices of the wild I heard last night becomes louder and louder.

Ringing in the air as if like an ambulance's siren.

Naglabasan ang mga kaibigan ko sa cabin. May iba namang dinaluhan ako rito sa veranda. Fear was quick to took over our systems. Out of the corner of my eyes, the right wing of the palace is on fire. And there are blood of people embracing the ground.

As if women are left unprotected and wisdom replaced by bloodshed.

"Guys!" Ang aking sigaw dahilan para mapatingin sila sa akin. Tila nabalik naman sila sa reyalidad nang mapagtanto kung ano'ng nangyayari. "We have to do something!"

Blei didn't think twice to rush towards the palace. Habang ako naman ay ipinalutang aking sarili. I manipulated a great amount of sea water. Pinaulanan ko ang palasyo. Kahit na umuulan, tila ang bagsik ng apoy. As if a different kind of fire.

Nakita ko ring ginawa ni Blei ang ginawa ko. Ang iba naman ay tinutulungan ang ibang mga estudyanteng nagkakagulo. Ace's ability is very helpful to calm them down. But I know Ace couldn't manage them all. It only drain him more.

Habang nasa ere, napansin kong nagkakagulo sa gubat. There are different kind of sounds from the wild. Pero nanaig sa paligid ang ungol ng mga usa. I could feel that they seek their patron. Nabaling ang aking atensyon nang muli na namang naging agresibo ang alon ng dagat.

Chaos emerges one after another.

With determination and confusion at the same time, I just closed my eyes. Channeling of what I felt right now. Wishing that this is all a dream. That everything is calm. That at least we could sleep tonight and the next few days in peace somehow.

Dahan-dahan akong hinila ng pwersang hindi ko nakikita. Dinala ako nito sa kadiliman. Ang kaninang ingay na namayani sa buong akademya, biglang naglaho. Napalitan ito ng nakakabinging katahimikan.

"She embodies the power of the twelve!"

Napamulat ako ng aking mata dahil sa narinig. She embodies the power of the twelve? Sino? Subalit muli na namang nabaling ang aking atensyon sa iba. Napagtanto kong natahimik ang paligid. I mean, there's still faint voices of the wild. The waves of the sea suspiciously calm. The fire on the right wing of the palace is out.

The blood that embraced the ground stopped from scattering further. The disconcerted people are on the corner of the school ground, stunned. Tila napatulala sa mga nangyayari. My friends were exhausted. Napatingala ako sa kalangitan.

Till now, makulimlim pa rin ang kalangitan. The sun never appeared so as the moon. Umuulan pa rin. Rinig na rinig ko ang kulog at kidlat. Medyo malakas ang hangin. At mabigat ang paligid. I gritted my teeth. And balled my palms into fists. If I keep on asking question, nothing will happen. Ang sagot ay hindi dadating kung nakaupo lang. I have to look for answers.

The first step is seeking the help of Moirai.