Nkri's Point of View

Looking at how happy Blaze is, I couldn't stopped myself but be happy for him as well. But at the back of my head, fear remained. Tumingin ako sa taong nagpapasaya ng puso niya. Napapikit ako ng aking mata. And I fear for this woman.

Nagpakawala ako nang marahas na buntonghininga.

Mabilis kong iniling ang aking ulo. Blaze already told me that whatever's going on between them has nothing to do with Poseidon and Athena's rivalry. And he will do everything he can to protect her.

"Naiinggit ka ba sa kanila?"

Mabilis na napagulong ang aking mata dahil sa tanong niya. Naglakad ako papunta sa katabing lamesa. Inayos ko ang mga upuan. At ramdam na ramdam ko ang presensya niyang nakasunod sa akin.

Huminto ako sa paglalakad para harapin sana siya nang idantay niya ang baba niya sa leeg ko. My heart skipped a beat. Pinamulahan kaagad ako ng pisngi. Umikot ang mundo ko nang maramdaman ang mainit niyang hininga malapit sa tenga ko.

Hindi ako nagda-dalawang isip na sikuhin siya.

He silently groaned. Dahilan para ngisihan ko siya nang nakakaloko. But he immediately responded me with a teasing smile. Mabilis na napawi ang ngiti sa labi ko.

"Brutal wisdom." Natatawang komento niya. "But I like it." I immediately gritted my teeth after hearing the next thing he said.

I sarcastically scoffed.

"Don't you ever talked to me like nothing happened, wild plant." Sinundan ko naman ito ng paggulong ng mata. "We're not close."

At doon ko na siya tinalikuran. Naglakad ako sa lamesang hindi pa naayos. Subalit ang pagkairita ko'y mas lalo lang umusbong nang umupo si Dash sa upuang katabi ng lamesa. I let out an annoying sigh.

"Are you talking about the book?" he asked. Pinagpatuloy ko na lamang ang aking ginagawa. Out of the corner of my eyes, his teasing smile gradually plastered upon his lips once again. "Because I certainly paid you with . . ." he paused, and laughed, ". . . a kiss."

My eyes grew wider. Tumingin ako sa paligid. Good thing, malayo sa amin ang mga kasama namin. I grabbed him by his collar. He then raised his both hands as if surrendering. Pinanlilisikan ko siya ng mata.

"I." Nagtagis ang aking bagang. "Am." Sinalubong ko ang mga mata niya. "Not." Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak sa collar niya. Pagkatapos ay padabog ko siyang binitawan pabalik sa inuupuan niya. "Talking about." Nakita ko namang inayos niya ang suot-suot niyang polo. "The book."

Sana naman ay pumasok na sa kukute niya ang sinabi ko.

I am already emphasizing those words.

"Okay, the kiss then," he said.

I looked at him in disbelief. "This bastard is crazy," I commented. Pero ang gago nginitian lang ako.

I aggressively kicked his chair. At padabog na umalis ng chamber. That wild plant is hopeless. I have enough. Diretso lang ang lakad ko palabas ng chamber. At hindi na lamang pinansin ang mga titig ng mga kaibigan ko.

Paglabas ko ng chamber, napahawak ako sa dingding. At maging sa dibdib kong parang baliw na nagrarambulan. Nagpakawala ako ng marahas na buntonghininga. Tila ba'y naubusan ako ng enerhiya.

"Chiron, what's the news?"

Kumunot ang aking noo nang marinig ko ang boses ni Miss Aqua sa pasilyong ito. I composed myself first. Sumilip ako. At tama ngang kausap ni Miss Aqua si Chiron. My forehead furrowed more when I saw their facial expressions.

It's as if they were concerned about something dreadful.

Something that might put the realm in obstacles.

Muli na namang kumunot ang aking noo. Dahil tanging ang pagbulong lamang ni Chiron ang aking narinig.

"The Olympians never responded to any of our invitations, and now you're saying that the Olympus is closed?" Hindi makapaniwalang tanong ni Miss Aqua.

My eyes grew wider in surprise. Say, what? The Olympus is closed? Kaya ba dahil rumored sa buong campus na ang mga Olympians ay marahil daw hindi a-attend sa paparating na annual event?

And why would the Olympians close their home?

Are they isolating themselves?

"The minor deities are in tremendous fear. Maging sila ay natatakot kung ano ang mangyayari. Because this is the first time that happened in millennium of ruling the cosmos ." I could trace the trembling voice of Chiron.

Isang mahabang katahimikan ang nangyari.

"Do you think this might be Kronos?" Tila parang pinagbagsakan ako ng lupa at langit nang marinig ko ang pangalan na 'yan. "Because the parts of him in Tartarus were breathing evil in people's dream."

"Perhaps," Chiron frugally responded. "But . . ." Isang mahabang katahimikan muli ang namayani, ". . . this is more likely connected to Heshiena. Those monsters that attacked the academy, majority of them are working under Hecate."

"Are you saying the Underworld is turning against us?" Medyo tumaas ang boses ni Miss Aqua nang sabihin niya ang mga katagang 'yon.

I heard Chiron's heavy sigh. "But Aqua, Hades might be plotting revenge against the Olympians given what happened twenty five years ago."

Hades is plotting a revenge against Olympians given of what happened twenty five years ago? What the fuck happened exactly? Now that they've mentioned it, naalala kong nagbanggit din si Miss Aqua patungkol sa isang demigod na katulad ni Erin.

Hindi ako nagkakamali sa alaala ko. Sabi niya, unang nagkaroon ng kagayang demigod ni Erin twenty five years ago as well. And her name is Melis. But! Hindi nga lang natapos ang paliwanag niya nang biglang kumulog at kumidlat. When that happened, fear was all over her face.

It's as if Zeus prohibited them to open up that certain topic. Whatever it is, one thing is for sure, the academy has secrets that are kept hidden all this time.

☽ ♆ ☾

Buong araw akong tahimik hanggang sa pag-uwi namin. Mukhang napansin naman nina Blaze, Blei, Dash, Ace, at Chry dahil hindi nila ako kinulit. And it's a good thing because my mind is preoccupied. Pabalik-balik sa isipan ko ang mga narinig ko kanina.

"What did you do?" rinig kong tanong ni Blaze kay Dash.

Habang ako naman ay dire-diretso lang sa aking kuwarto. Padabog kong binagsak ang sarili sa kama. Nakipagtitigan sa kisame. The academy recovered just recently. Nawalan kami ng kaibigan. At heto na naman, may panibago?!

Dahil sa malalim na pag-iisip, hindi ko namamalayang unti-unti akong hinihila ng antok.

Nagising na lamang ako sa sunod-sunod na katok. Tumingin muna ako sa wall clock. And realized, it's already passed eight. Hindi pa ako nakapagpalit ng damit. Bumangon ako kaagad nang marinig ko na naman ang katok.

Kinusot-kusot ko ang aking matang naglakad papalapit ng pintuan. Pinihit ko ang seraduhan at bumulaga sa akin ang hitsura ni Dash. Umatras bigla ang antok ko. He is formally dressed. His hair is perfectly comb backwards.

"Nkr—" Mabilis kong naisara ang pintuan.

Bakit ba gano'n ayos ng gagong 'yon?

Hinawakan ko ang aking dibdib. And why my heart skipped a beat?! Kagigising ko lang tapos ito kaagad bungad sa akin. Kinalma ko ang aking sarili sa pamamagitan ng pagbuntonghininga. Pero napatalon ako sa gulat nang muli siyang kumatok.

"Parang tanga naman," ang bulong ko.

Pinagbuksan ko siya ulit ng pintuan. He awkwardly smiled. And scratch the back of his head. He is wearing a green suit. Sa loob ng blazer niya, isang puting shirt. He averted his gaze, and then handed me a bouquet of flowers.

My face flashed in red. He, on the other hand, I noticed how red his ears are. Tinanggap ko naman ito. Sa pagkakataong 'to, tinignan na niya ako sa mata.

"Hungry?" he formally asked. Tinignan ko siya ng nakakunot-noo. "I've prepared foods," he proudly said.

I snorted. "Are you now?"

He chuckled, "for you." Sinundan niya naman ito ng paghalik sa hangin. At pikit-pikit pa ang kaniyang mata habang ginagawa 'yon.

I shake my head thrice in disbelief, and try my very best to stay cool in front of him. He then gestured his hands to the stairs. Sinubukan kong magpaalam sa kaniya na manghilamos muna ako bago bumaba.

Pero ang gago mabilis niyang kinuha ang kamay ko't nagsimulang maglakad. I couldn't complain immediately when I got distracted of how smooth his palms are. At nakatingin lang ako sa kamay naming magkahawak.

Surprisingly, wala ang lahat sa baba.

I scoffed secretly. While I was sleeping, they are already conspiring against me. At talagang sinuportahan pa nila ang lalaking 'to. Dinala niya naman ako sa veranda. Nagulat ako kung gaano siya ka-effort.

The veranda were filled with different kind of plants. Sa gitna may lamesa't dalawang upuan. Sa lamesa, may mga pagkain at kandila. Sa kalangitan, tirik na tirik ang bilog na buwan. And the sky is embraced with tons of glistening stars.

A cold night breeze brushed against my skin.

Sa tanawin pa lang, pinapakalma na nito ang nararamdaman ko. Dash looked at me with a sweet smile plastered upon his lips. And this man is the opposite of the ambiance. He had the ability to make me lose myself even for a minute.

Damn, even for a second.

Dash put his one arm behind, and handed me the other one. Tila ba'y inanyayahan niya akong makipag-sayaw sa kaniya. He never did but I am glad. Inalalayan niya lang ako papunta sa lamesa. And pulled the chair for me.

Thereafter, siya naman ang umupo sa isang upuan. Nailang ako nang bigla niya akong titigan. And I hate it how my heart deprived me from breathing normally.

"You are as dazzling as ever, my . . ." he teased me. Napalunok ako ng laway, ". . . brutal wisdom." I flinched, and my face flashed in red.

Wow, good timing! This is not cool. This is not good. Bakit ang laki ng epekto niya sa akin? Ito namang puso ko na parang tangang kabog nang kabog. And my world just keep on spinning. I've told Blaze earlier that he's in danger. And look where I am now.

"Damn you, wild plant," ang bulong ko.

I am in big trouble.