Erin's Point of View

They say love hurts . . .

Totoo naman, pero kaya masakit kasi nagmahal ka. Nasaktan ka kasi mahal mo siya. Ang pagmamahal parang buhay rin iyan. You are not an exemption to experience carefree life. Everyone goes through pain before they finally get the love they deserve.

Maraming depinisyon ang pagmamahal. May kanya-kanyang paniniwala. Pero isa lang ang ibig sabihin niyan. Nagmahal ka. Ibinigay mo ang iyong buong puso para sa isang tao. You open up yourself to let that one particular person to enter your life.

Sa loob ng cabin na ito, nagliliparan ang mga puso.

With my ability of romantic omniscience, I could always know who a person is actually in love with. And with my arrows of coerced romantic confession, I could force anyone to confess their true romantic feelings. I could also tell if the person is lying or denying the love he felt for that person.

Katulad lamang sa ama kong si Eros.

But I won't use those arrows with these people. It is not my time to enter to the picture. Eros probably will, but I won't. Hahayaan ko silang unti-unting hanapin ang kani-kanilang sarili. And when the time's right, I am sure they will confess to each other.

"Who is your father, Erin?"

Napatingin ako kay Dion nang magtanong siya sa akin. Nandito ako sa living room kasama ang mga baguhan. Nandito rin ang boys, nanonood ng palabas katulad ng palagi nilang ginagawa.

"Eros, the minor god of love and desire." Nakangiti kong sagot. Their forehead furrowed in confusion. Before they could throw another question, sinundan ito ng paliwanag. "I am also a legacy of Hermes, the messenger god. My mom's a daughter of his. Therefore, having an ichor of two deities, it makes me eligible to be part of this class."

Nagulat sila sa sinabi ko.

"You have a two deities? Wow!" humahangang saad ni Dion.

Napatingin ako sa kanya. Pagkatapos ay nakatingin ako sa red thread sa pulusuhan niya. It connects to the person who is sitting next to the daughter of Ares. Tahimik lang ito, nakikinig. Subalit tila'y malalim din ang iniisip nito.

"Ichor." I don't know why, but with Aresa's tone of voice, it gives me chills down my spine. It's as if at any moment she could strangle me to death. "Ano ibig sabihin niyan?"

"It is the golden blood of the gods," I concisely responded.

Napatango-tango silang dalawa. Nahinto lamang kami nang mapansing kananaog lang ni Chry. Out of the corner of my eyes, I saw Mayumi stared at her. Napansin ko ring ganoon din si Chry bago siya pumasok ng kusina.

Tumayo si Ace. Tinakbo niya ang kusina para sundan si Chry.

Muli na namang nabaling ang aming atensyon sa iba. Heshiena and Mavros were having a good time with each other's company. They were laughing. Looking at how Mavros makes her happy, it warms my heart.

Wala rito sina Nkri at Dash. They were training together. Si Zuki naman ay ganoon din. Marahil ay kasama nito ang boyfriend niyang si Xsanter. Blei and Blaze were having a conversation in the corner. May dalawang books sa lamesa nila.

I assume they are talking about books they've read.

Si Fuego naman ay wala rin. Nagpaalam ito na pupunta ng armory. Mayroon daw siyang mga bagay na dapat asikasuhin. Lalo na't paparating na raw ang Big Three Offering. I don't have any idea what it is, but I made a guess.

Marahil ay bibigyan namin ng pugay ang big three na sina Zeus, Poseidon, and Hades. Sabi nila may mga invited ding mga ibang diyos at diyosa. And that the Olympians might be present as well. So as other minor deities.

"Who is she?" biglang tanong ni Aresa. "That pretty boy said she's a goddess. Is it true?" pahabol pa niyang sabi.

Napatingin ako sa kanya. She was looking at Heshiena. Oh, right. We didn't have the chance to introduced ourselves to them last night formally. Kasi kaagad na lumaklak ang iba ng alak na ginawa ni Dion. Nagkatuwaan gano'n.

"She is," pagkukumpirma ko. "A daughter of Artemis and Poseidon."

Nakita kong napakunot ng noo si Dion. "Isn't Artemis a virgin goddess?" Tumango ako sa tanong niya.

Inayos ko ang aking pagkakaupo.

"I don't want to scare the four of you, but," Tinignan ko silang tatlo sa mata, at maging sa katabi kong si Seilo. "May nangyaring digmaan sa academy a month ago . . ." I saw their eyes gradually grew wider, ". . . and it pinpoint everything back to her."

"Oh my god, really?" gulat na gulat na tanong ni Dion. Tinanguhan ko siya. At napaisip nang malalim. "We were really confuse hearing what Ace said yesterday. Wala kasi kaming alam patungkol sa diyosang nagngangalang Heshiena."

"That's because she is new." Muli kong tinapunan ng tingin si Heshiena. "And she became the compensation of her mother's reputation. The Olympians did a horrible thing by bestowing her a curse."

The four of them flinched.

"What . . ." The four of them then looked at Heshiena.

I cleared my throat. "But she's fine now. She is someone that you can trust. That is why the realm called her the patron of demigods . . ."

". . . and the protector of the realm of half-bloods."

☽ ♆ ☾

Inayos ko muna ang mga mangkok na dadalhin ko sa armory. Hindi umuwi si Fuego para kumain ng tanghalian. Pero ang lalaki iniwanan kami ng makakain, at nag-iwan pa nga ng notes na kailangan muna namin itong initin.

"Are you sure you don't want me to come with you?" nag-aalalang tanong sa akin ni Blei.

Tumango ako bilang pagtugon. I heard her sighed before nodding at me.

"Pwede naman akong magtanong-tanong ng mga ibang estudyante kung nasaan ang armory." Binigyan ko siya ng matamis na ngiti para pawiin ang pag-aalala niya. "You don't have to worry." Hinaplos ko ang kanyang balikat.

When everything's ready, nagpaalam na ako sa kanya. Tinahak ko na ang hallway na palaging napupuno ng mga demigods. As usual, the students never hesitated to greet me. Kung sino man ang makikita nila na kabilang sa Anostatos, ganito palagi ang kanilang ginagawa.

Tila ba'y naging kultura na ito sa loob ng akademya.

Nang makalagpas na ako'y tumambad sa akin ang napakalaking school ground. Nagtanong na ako kanina sa isang estudyante kung saan ko matatagpuan ang armory. Sabi niya nasa loob daw ito ng kakahuyan.

A forest located at the back of the academy. Mabilis ko itong naalala kung saan, dahil sabi ng iba ay ito raw ang favorite training place ni Chry. Sa likuran kasi ng academy may malaking space na pwedeng gawing training ground.

And beyond the school's backyard, may mga kakahuyan. May sabi-sabi na wala ni isang naglakas ng loob na pumasok dahil sa mga forest nymphs. Tanging si Fuego lang ang nakakapasok, at mga iilang satyrs na piniling mag-trabaho sa armory kaysa sa maging searchers.

Time went fast, nasa harap na ako ng bukana ng kakahuyan.

Nagulat na lamang ako nang biglang gumalaw ang kahoy. May lumbas na babaeng sobrang ganda. She had a green hair and eyes, skin that are brown, and nails like a roots of a tree. A smile that is comparable to a nature gradually plastered upon her lips.

"What can I do for you, daughter of Eros?" she asked.

I smiled back. "The armory. I want to see Fuego." Itinaas ko ang aking dala-dala.

Tila nabunutan ako ng tinik nang tumango siya. I flinched a little when the roots of this enormous trees started moving. Then I realized they were making a way for me. My mouth gradually fell open when those tress move like an escalator.

Sinenyasan naman ako ng mga nymphs na sumampa. Which I did. Hangang-hanga ako nang dalhin ako nito sa aking pupuntahan. Dumating ako sa armory nang mabilis sa tulong ng mga tree nymphs. I mouthed them a thanks.

Literal na nasa gitna ng kakahuyan ang armory. Tatlong pabilog na istraktura ang nasa aking harapan. The middle is bigger than the two. The walls are made out of bricks. From the outside, I could hear metals clashing each other.

May lumabas na satyr sa malaking armory.

"Excuse me . . ." ang pagtawag ko sa kanya. Nang tumingin sa akin, ito'y nagulat at mabilis na iniyuko ang kanyang ulo. "Nandiyan ba si Fuego?"

He nodded as a response. Napansin ko pang may dinampot siyang lata ng isang soda, at kinain ito. Sinunod niya naman ang mga iba pang bagay na gawa sa aluminum. First time kong makitang kumain ang isang satyr.

At heto ako inaakalang kumakain sila ng mga pagkaing kinain namin.

The satyr led the way. Nang makapasok ako sa armory, tumambad sa akin ang mga satyrs na abala sa kanilang ginagawa. To my surprise, there are few cyclops that caught my eye. They were busy forging something.

Ramdam na ramdam ko ang init sa lugar na ito. May mga kagamitan pang nagkakakalat sa sahig. At may mga grimes na nasasayang.

Sa gitna ng armory may malaking makina. Hindi ko alam kung para saan ito, pero may hula kong sa defenses ito ng academy. Sa hindi kalayuan, nakita kong may kausap na satyr si Fuego. He was holding a blueprint.

Nakalugay ang mataas niyang buhok, at wala siyang suot-suot na damit sa top niya. Causing him to expose his muscles, and some portion of his chest. Tanging pantakip lamang nito ay ang suot-suot niya ay ang blacksmith's leather apron. Uminit bigla ang aking mukha sa hitsura niya.

I awkwardly waved my hand when he saw me.

Pagkatapos niya sa pakikipag-usap sa satyr ay mabilis siyang nagpaalam. Naglakad siya palapit sa akin. And everything around me started to move in slow motion. Parang tanga namang kabog nang kabog ang dibdib ko.

"Hi," bati niya sa akin nang makalapit siya. "Hindi ka na sana nag-aba―" Hindi natapos ang gusto niya sanang sabihin nang biglang may sumabog.

May mga bagay pang mga nagliparan. Fuego never hesitated to shield me. A rushing satyr accidentally bumped into him, causing him to fall into me. Before we could fall upon the floor, his mind-blowing reflexes activated. He hugged me so tight to protect me.

Sa halip na ako ang babagsak sa sahig, nasa ibabaw na ako ni Fuego. Both of our eyes grew wider when we realized that . . .

. . . our lips met unconsciously as the fire slowly engulfed the vicinity.