Nkri's Point of View

Ngumingiti ako pabalik sa mga bumabati sa akin. After that unexpected war, the news spread like a strike of lightning to the entire realm. Usap-usapan pa rin hanggang ngayon kung ano ang nangyari sa araw na 'yon.

Pero si Heshiena . . .

Bumuga ako ng malalim na buntonghininga. Hindi ko alam kung ano ang way niya to cope up all those things. Knowing that the years of her existence was filled with lies. Olympians bestowed their curse upon her to clear Artemis' reputation as a virgin goddess.

Sa dami ng pinagdaanan niya, hangang-hanga ako dahil nakakayanan niya pa ring tumayo.

Kahit feeling niya'y tila walang silbi ang buhay niya sa mundo. I can't imagine how draining and miserable her experiences was, but despite all that, she kept the spirit of hope within her.

She didn't stop hoping for a family. A presence of someone or to feel loved, and that her life is worth it. Now, because she kept the fire of hope, she gained the family she deserved. Us. No one else, but us.

I flashed a smile.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin bumalik ang pagbubukas ng klase. We have two days before it finally opens once again. Kaya sa mga oras na ito ay kapapasok ko lang ng bookstore. Dumiretso ako sa section ng mga thrillers at domestic fictions.

I've been eyeing the book of Harper Lee entitled To Kill A Mockingbird. Since I've done reading the book about the Titans, plano kong ito na naman ang isusunod ko. Huminto ako nang makita ko na ang aking hinahanap.

This novel was praised for its sensitive treatment of a child's awakening to racism and prejudice in the American South. Enormously popular, it was translated into some forty languages and sold more than thirty million copies worldwide.

In 1961, it won a Pulitzer Prize.

Mabilis kong hinawakan ang book, pero napansin kong may isa pang kamay ang nakahawak doon kasabay ko. Inangat ko ang aking paningin. My mouth fell upon the floor in surprise. It was then followed with my furrowed forehead. I squinted my eyes. It's unlikely of him to read books.

"What the hell are you doing here?" I raised my left eyebrow.

Nagpakawala siya ng mababaw na hininga. "Shopping," matipid niyang sagot bago hablutin ang libro. "And I'm taking this one." A sly grin plastered upon his lips.

I gritted my teeth and balled my palms. First and foremost, Dash dislike reading books. At ngayon gusto niya magbasa? Ano'ng pinuputok ng mga bibig ng gagong 'to? Or perhaps, he just wanted to annoy till I shed tears? O gusto niya akong makitang sumuko?

If it is, it's not gonna happen!

"I didn't knew you are into books," I sarcastically responded. "As far as I can remember, hindi ka naman talaga nagbabasa. Are you trying to get into my nerves?" may inis kong saad.

He threw his bored look at me. Dahil dito ay napakuyom ako ng aking mga palad. Umusbong ang pagka-irita ko sa kaniya nang yakapin niya ito nang mahigpit. Instead of giving him my bored look as well, I threw at him my death glares instead. My jaw tightened at the same time.

Nagpakawala ako ng marahas na buntonghininga. I quickly dropped my dead serious expression upon my face. It was then followed by a soft one. Out of the corner of my eyes, I saw his smirk slowly plastered upon his lips.

But he immediately withdrew it by hugging the book tightly.

"No, serious." Hinigpitan niya pa lalo ang pagyakap ng libro. Tila isang batang takot na takot maagawan ng candy. "Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo . . ." he vaingloriously added.

I didn't responded. Sa halip ay tinalikuran ko na lamang siya. Nang makatalikod na ako sa kaniya, sumilay ang malademonyong ngiti sa aking labi. While conjuring a dagger secretly. Humakbang ako ng pangalawang beses. And his playful laugh dominated my ears.

Pagkatapos makahakbang ng pangalawang beses, mabilis akong humarap at itinapon sa kaniya ang dagger. I heard him gasp in surprised and immediately dodge my dagger by simply bending his body on the left side.

"Huh!" Muli na namang sumilay ang nang-iinis niyang ngiti sa labi. "So you're ready to kill someone over a book?" he asked in disbelief.

Nakarinig din ako ng iilang pagsinghap mula sa mga nakasaksi.

But that won't stop me from planning on stealing that book away from his hand. Patuloy ako sa pag-summon ng iba't ibang klaseng sandata. Mas lalo lang akong nainis nang iwasan niya lamang ang mga iyon nang walang kahirap-hirap.

"It was me who got it first!" He shouted.

"Hindi ka naman nagbabasa!" Sigaw ko sa kaniya pabalik. "You are just here to satisfy your moronic pleasure of annoying others!" I shouted again, making my voice echoed inside here in bookstore.

I had enough. Wala namang saysay kung patuloy ko pa siyang tapunan ng mga sandata. Kasi lahat ng 'yon iniiwasan niya lang. Sa halip ay tumakbo ako papalapit sa kaniya habang may dala-dalang spear sa kaliwang kamay ko.

Napaalerto siya nang makita akong papalapit sa kaniya. Before I could thrust, he immediately summoned a replica of Demeter's imperial gold sword to deflect my spear. And he did it successfully. Napahawak ako nang mahigpit sa spear.

Without hesitation, I stepped back on my left leg.

At itarak ang dulo ng sibat paharap na hawak-hawak ko, pinupuntirya ang kanan niyang mata. Paatras din niyang hinakbang ang kaniyang kanang binti. Iniligay niya ang kaniyang kamay sa likod. Muli na naman niyang ginamit ang espada para ilihis ang sibat ko.

But that doesn't makes me discourage. I quickly duck my head, and kicked his knees hard. Sinigurado ko talagang hindi na siya makakatayo pa. I scoff in disbelief when he still able to get up after he fell. Hanggang ngayon, hawak-hawak niya pa rin ang libro.

"You bastard . . ." I chucked devilishly, as if finally I saw my future rival.

Tinignan ko nang masama ang mga demigods na nanonood sa aming dalawa ni Dash. Majority of them instantaneously drifted their gaze to other direction. Kitang-kita ko pa ang iilan sa kanila na lumunok ng laway, basi sa paggalaw ng kanilang lalamunan.

Mabilis akong tumalon paatras nang maramdaman ko ang plant vines na paparating mula sa ilalim ng kinatatayuan ko. The floor cracked when it emerged. Tumakbo ako nang sundan ako nito. The vines grows longer. Dahilan para kung saan-saan ito napupunta.

Books scattered upon the floor. May iilan pang napatilapon.

Napatumba ako nang mahuli ang kanang binti ko. Napadaing pa ako nang bumagsak ang katawan ko paharap ng sahig. Napahawak ako sa dulo ng shelves. Habang nakahawak doon ay pinutol ko ang vines na nakapulupot sa binti ko.

Saktong pagkaputol ko nito ay papatumba na sa akin ang shelves na puno ng libro. May mga vines na nagsisulputan sa kung saan-saan. I gritted my teeth. At mabilis na napabangon upang hindi matumbahan.

Naglabasan ang mga taong narito. Sinamahan pa nila ito ng sigaw.

I balled my palms tightly. Biglang sumulpot si Dash sa harapan ko. He didn't hesitate to punch me hard right directly to my face. But he was also quick to realize what he did when I saw how his eyes grew wider.

He looked at me in the eye. His face softened, but not for me. Sabik pa rin akong agawin ang librong hanggang ngayon hawak-hawak niya pa rin. Napabuga siya ng hangin, kasabay ng paglaki ng kaniyang mata sa gulat nang bigyan ko siya ng malakas na suntok sa tiyan.

Nabitawan niya ang libro. Pagkakataon para agawin ko ito. Ang lumambot niyang mukha kanina ay naglaho. Pinalitan ito nang naiinis at maasim na mukha. He looked at me with his jaw tightened. This time, sumilay ang mapaglarong ngiti sa labi ko.

Nang bumagsak ang libro sa sahig, mabilis ko itong pinulot. Kaso kasabay ko ring sa pagpulot si Dash. Hinawakan ko ang kamay niya, pero mabilis din niya itong iwinakli. That made me scoff in disbelief and scornfully.

"Give me the book, idiot!"

"Hey, I am not an idiot!"

"Yes, you are."

"Hindi nga sabi eh!"

"Akin na! Ako ang nakauna!"

"No!" His voice echoed. "I was the one who hold this beauty first!"

"Hindi ka naman nagbabasa!" giit ko pa. "Kaya akin na 'to!"

Para kaming timang na nag-aagawan ng libro.

Na tila ba'y mga batang nag-aagawan ng laruan. This may be ludicrous to everyone, but this is serious. Handa akong makipagpatayan para lang sa isang libro. Dahil hindi kasi ako napapanatag kapag walang binabasa.

"Akin na 'yan sa―"

Our butt fell upon the floor simultaneously when it was torn in two. My jaw dropped upon the floor as my world stopped. Bigla nandilim ang paningin ko sa nangyari. I was quick to bit my lower lip when tears were threatening my eyes to fall.

"Nkri . . ." pagtawag ni Dash sa pangalan ko.

Mabilis akong napatalikod kay Dash nang hindi ko na napigilan ang luhang rumagasa. Lumunok ako ng laway at tahimik na naglakad palayo sa kaniya. I scoff in disbelief. What a pity of me.

Habang papalabas ng bookstore, hindi nakaligtas ng aking pandinig ang iba't ibang klase ng bulung-bulungan. Hindi ko ito hinayaang makaapekto sa akin. At alam kong may mali rin sa ginawa ko. Ang mas lalong nakaka-disappoint ay hinayaan ko ang sariling lamunin ng galit.

That's unethical and undisciplined of me!

Dash's Point of View

"What the hell did you do?"

Ito ang bungad sa 'kin ni Zuki kahapon nang makauwi ako pagkatapos sa nangyari sa mall. Umuwi kaagad ako sa dorm pagkatapos kong bayaran lahat ng damages. At hanggang ngayon, hindi pa rin maalis sa isipan ko ang nangyari kahapon.

Since yesterday, hindi lumalabas ng kwarto si Nkri. Dahil dito ay kinain ako ng konsensya. I did want to read that book. And I planned to give it to her. Pero ang kagaguhan ko ay umiral. And in the name of fertility, I made her cry!

Nang marinig ko ang sinabi ng aurai sa akin kahapon pagkatapos makaalis ni Nkri ay nagpadagdag ng konsensyang nararamdaman ko.

"Master Dash . . ." an aurai approached me.

I immediately explained it to her. Ang mas nakakagulat ay bigla siyang humagalpak ng tawa. It made her stopped when she realized I was looking at her dead serious and confused at the same time.

"Sir, hindi niyo naman po kailangang umabot sa ganoon. May marami naman po kaming stock," she said.

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig matapos marinig ang sinabi niya. What the fuck? Bakit hindi ko naisipang magtanong?

"Kaya siguro isa na lang ang natira diyan ay ubos na. Ngayong araw ko lang ito inilagay sa shelves eh. Hindi ko aakalaing mauubos siya," pagkwento niya. Habang ang isipan ko ay kung saan-saan na napadpad. "May plano naman po akong lagyan ulit ang shelves kaso nasa stockroom ako when I heard na merong gulo," she added.

Humingin naman ako ng paumanhin sa gulong dinulot ko. Bumili ako ng dalawang libro para sa aming dalawa ni Nkri. At binayaran ko na rin ang damages. I want to make it up to her.

Nagpakawala ako ng malalim na buntonghininga at lumunok ng laway. Panay ayos pa nga ako ng damit ko dahil nasa labas ako ng pintuan ng kwarto ni Nkri. Kumatok ako sa pintuan nang mapagdesisyonan ko.

Subalit ilang ulit na akong kumatok walang Nkri na nagbukas ng pintuan.

"Good morning, Nkri." Bati ko sa kaniya habang nasa harap ng pintuan ng kwarto niya. Inilapag ko ang libro sa sahig. "I left something in front of your door. You can check it out," huli kong sabi bago umalis.

Pagkatapos ko'y dumiretso na ako sa kusina para mag-agahan. Nadatnan ko silang lahat na nandito. Nagkasalubong ang mata namin ni Heshiena. Sa hindi malamang dahilan, napalunok ako ng laway dahil sa kaba.

It's as if she knows what's happening. Tanging pagyuko ng aking ulo lamang ang nagawa bilang pagrespeto. She flashed a smile, and gracefully nodded before turning her attention back to the food in front of her.

"Dash." Napaayos ako ng tayo nang tawagin ako ni Chry sa seryosong boses.

Naglakad ako sa upuang nasa tabi ni Blaze. "Yeah?" sagot ko nang makaupo ako.

"What did you do?" she asked. Hindi niya ako tinitignan dahil ang mata niya'y nasa kaniyang plato. "It's the first time I saw Nkri upset over something," she added.

Nagpakawala ako ng marahas na hininga. Mukhang narinig nila nang maramdaman ko ang mga matang nakatingin sa akin. Deafening silence took over. I was about to response when Nkri entered the kitchen gloomily.

She threw me her emotionless gaze straight to my eyes. Inilabas niya ang libro't walang pag-alinlangang itinapon ito sa basurahan. I heard Blaze teasingly whistled beside me. Habang ako naman ay napakurot sa hita ko.

"Wait, Nkri!" Mabilis akong napatayo sa pagkakaupo nang talikuran niya kami.

She was about to climb the stairs when I stopped her by grabbing her left hand. Mabilis niya itong iwinakli. Muli na namang sumalubong sa akin ang walang kaemosyon niyang mata.

"What do you want?" I could trace an anger in her voice. But not that strong. Mukhang may mas iba pang emosyon siyang nararamdaman maliban sa galit. "You win, right? You could've keep that book if you really want it. It only reminds me how undisciplined I was yesterday," she said disappointingly.

Napamura ako sa isipan ko.

"I'm sorry." I whispered and pulled her. She stiffened when I suddenly hugged her tight. "I'm really sorry. Nasasaktan―" Lumunok muna ako ng laway bago ipagpapatuloy ang gusto kong sasabihin, "din ako kapag nakikita kang ganito."

"What the fuck are you sa―"

I immediately cut her words by locking her lips unto mine. Nagsilakihan ang mata ko kung gaano kalambot ito. At the back of my head, there's an angel telling me that I should treasure a woman like Nkri. Pareho kaming napabitaw sa isa't isa na gulat na gulat.

What the hell did I just do?