"HOY Precious! Naunsa na man pud nang imong nawong nga pirte manang batia. Di man unta ka in' ana before." arte nga komento sa iyang amiga nga bayot samtang gasunod ang mga mata nga nakatutok sa iya.

"Gusto nimo maibot nang imong piluka?" medyo napikon nga balos ni Precious.

Ang ganinang kataw-onon nga ekspresyon ni Chito nawala pagkahuman madungog ang brutal nga panghadlok ni Precious, "Grabe ha, di man unta ka in' ana before." hunghong ni Chito samtang gagunit sa iyang dughan. Ang iyang matay gapiyongpiyong. Nagpacute.

"Usa pa ka in' ana before, in' ana before. Makusnotan na g'yud tika." ingon ni Precious, pagkahuman kay pabundak nga nilingkod sa iyang tapad ug nidungo.

"Ouch!" exaggerated nga react ni Chito with matching gunit sa dughan with his two hands, "bad mood ang ate ko?"

When she looked up and glared at him, making him gulp.

"Ah-h, hehe?" he unconsciously said, feeling uncomfortable by her deadly stare, then sat next to her. With his two hands making a peace sign near his face, he smiled cutely and batted his lashes.

"Psh!" she said, dayon nibalik ug dungo making him face her smooth hair.

Unknowingly to Precious, her friend Chito is sulking.

Bayot, gigutom nako...

PAGGAWAS ni Precious gikan sa iyang last subject nga klase, which is physics, she then headed to the fourth floor where her best friend’s class is taken.

They were best friends since birth tungod na pud sa ilang mga parents nga daan ng amigo. They know each other too well, nga usahay maalaan na sila'g managsuon because of the way they think. They were each other's sunshine and moon, who supported one another in their own ways, although dili malikayan nga magbugno usa.

Sa pagdako ni Precious, natanom na sa iyang hunahuna to listen to her parents and other people's wants as she also thinks nga para man pud kini sa iyang ikaayo.

It may be unconvincing to know pero sa edad nga dyesiotso daghang mga sitwasyon nga galibog pa siya ug wala pa kahibalo o sigurado kung unsa gayud ang buhaton.

Sama karon samtang padulong siya sa room sa iyang best friend, iyang hunahuna kay galibog sa kadaghang mga pangutana nga wala siya kahibalo kung unsay tubag.

Bisan pa gali ug ikapila na siya nabanggaan sa mga gakiat nga estudyante, she doesn't seem to have any care for.

"Cious!" someone shouted, waking her gikan sa iyang mga gihunahuna.

"Kinsa manang imong gihunahuna para maabot ka sa laing planeta? Ha?" maldita nga pangutana ni Chito kay Precious nga mihunong sa iyang pagbaklay.

"Unsa na man pud imong gusto ha? Aber?" nakataas nga kilay'ng pangutana ni Precious while looking at him, head to toe.

Dili magpalupig, Chito folded his arms ug mibalos nga nagpataas sa iyang baga nga kilay. "Karon? Ako na pud si Aber? Yikes! Ikaw'ng baklaa ka!"

"Are you perhaps...talking to yourself?" Precious scoffed, then ran off, escaping from his scary face.

"PRECIOUS TROMPETA!" Chito shouted from the top of  his lungs, pagkahuman kay gigukod si Precious nga gasige na ug katawa after hearing him apologise sa maestro nga gaklase ug naistorbo sa iyang pagsiyagit.

"Ang maulahi, manglibre!" Precious suddenly exclaimed the moment she stepped on the first floor. Making Chito almost fall from the stairs.

"Hoy! Maro man ka Cious! Tagda ko, bakla!" bagulbol niya, nga gitubag lang ug katawa sa iyang amiga.

KUSOG nga hapak sa balod, bugnaw nga paglapat sa hangin, mga langgam nga nanglupad sa kawanangan, ug maanindot nga pagsalop sa adlaw nga kombinasyon sa kolor purpura, pink ug kahel. Mao kining mga panan-awon ang ganahan ni Precious tan-awon tungod kay makapakalma niya kini ug makapalayo sa iyang nga gikabalakhan ug problema nga ginaatubang sa matag adlaw.

Samtang ga-inusara si Precious galingkod sa daplin sa dagat, mentras gadula sa balas. Wala niya mabantayi nga adunay usa ka tawo nga miduol sa iyaha.

"Ha?" nakuyawan nga reak ni Precious tungod kay naay nikalit ug tapad sa iya.

"Ah, h-hi?" pagtagad ni Jm kay Precious nga nakatutok sa iya with a questioning look.

Precious then averted her gaze and just stared at the sea before replying. "H-hello."

Seeing her looking uninterested and busy in her calming world, wala na nitingog pag-usab si Jm.

Being conscious of different things on how the world works and what kind of people are out there at an early age taught him a lot. Usa na niana ang dili pagpugos sa kaugalingon kung ang usa ka tawo kay dili ganahan sa imong presensya.

Forcing yourself on someone isn't his thing as he grew up in a world kung asa mailhan raka sa tanan kung ipugos nimo imong kaugalingon ug engage sa uban.

Moments of silence, Jm suddenly remembered kung unsa ang giingon sa iyang mama nga ipaingon sa iya if he stumbled to Precious.

Nakulbaan kay taodtaod na siyang galingkod pero nalimot sa gisugo sa iyang mama, he cleared his throat and then spoke in a low voice enough for her to hear him. "P-precious, right? Gitawag diay ka sa imong mama.”

Tungod sa giingon ni Jm napatindog ug kalit si Precious. Hapit pa siya matumba kung wala lang sa iyang tapad si Jm nga nisuporta sa pamaagi sa paggunit sa iyahang siko.

"Ngano daw? Oh shit! Ang akong nilung-ag! Nganong karon ra man nimo giingon?" nakuyawan nga pangutana ni Precious kay Jm nga medyo duol sa iya tungod sa ilang pwesto. Wait lang....

Noticing their position, nilayo si Precious kay Jm nga napalayo sab, eyes perplexed.

"Bahala na nga!" ingon nalang ni Precious after receiving nothing gikan kay Jm.

Sa sobrang kakusog sa hangin milupad ang buhok ni Precious nga iya rang gitarong. Pagkahuman niya mapugngan ang iyahang buhok gipagpag ni Precious ang iyang short ug milakaw, gibiyaan si Jm nga naglingkod na pag-usab.

"Precious, 'nak?" pagtawag ni Zielle sa iyang anak nga naagian niyang mosuloday na sa iyang kwarto.

Hearing her mother's soothing voice, nilingi si Precious sa iyang mama ug miingon, "Ma? A-ah, sorry diay ma. Nawala sa akong hunahuna ang gitak-ang. Sorry gyud ma...”

“Okay ra, ’nak. The time nga nakit-an man pud tika nga padulong sa dagat kahibalo nako’ng makalimtan to nimo maong gibantayan nalang pud nako. Liwat gud ka sa imong amahan.” Zielle replied in an understanding manner while giggling a bit because of a memory, then added. “Basta anak kung naa kay gusto nga iistorya, duola lang ko ug ang imong papa. Naa ra me perme para nimo.”

Teary-eyed, midool si Precious sa iyang mama ug migakos. “Thank you, mama. Thank you ninyong duha ni daddy.” sunod ako na pud ang mobalos ninyo...

“By the way, how's Jm? Nagkasinabot ra ba mong duha?” Zielle asks after a long silence. Seeing her child's hesitant face on what to answer, she then added, "Be good to each other, okay? They're going through a rough time. Unta kamong duha will be good friends. He may seem distant, but I'm pretty sure he noticed that on you too. Pero, I'm sure nga magkasinabot ramong duha, as time goes by."

Seeing her mother's bothered and sad eyes, nga usahay ra niya makita unless something really happened. Nitando nalang siya ug ni-smile ug balik to ease her worry.

Dili man halata pero she has so many questions about him. He seemed to be a different person than those boys she knew. He looks so indifferent and unapproachable that it makes her wonder sometimes kung unsa iyang gihunahuna.

And those deep black eyes.

It seems to have many stories to tell, but it also feels forbidden to be known outside the world.

Pagkahuman mananghid ni Precious sa iyang ginikanan na matulog na siya. Misulod siya sa iyang kwarto ug gipangtarong ang mga paperwork nga nakabutang sa iyang study table gikan sa iyang pagtuon ganina.

Pagkahuman matarong sa iyang mga gamit, she changes her clothes into her pajamas and then lays on the bed.

While staring at her sunset ceiling, an unknown feeling fills her heart as she remembers something.

Then a sudden thought crossed her mind that night that she never knew would be answered one day.

Will I be able to meet someone whom I just need to be me?

01/15/25