Een groot gevoel van vreugde gierde door mijn lijf heen. Alles wat Ramon zei was niet relevant meer. Zie je wel dat Nicholas mij echt zag staan! Hij zag me niet als de gewone schoonmaakster. Hij wilde me. Nu hij dit had gezegd had ik meer hoop. Hoop op toch een goede toekomst.

Ik ging weer naar hun huis, want Lexi wilde dat alles spik en span was voor het bal wat ze organiseerden. Ik wist niet eens waarvoor dit bal was, maar nu ik geproefd had van hun leven bleek dat er altijd wel een feestje was.
Met de vrolijkste muziek op maakte ik de laatste logeerkamers schoon. Morgen was het bal en Nicholas zat in Berlijn. Hij zou voor het bal terug zijn.

"What you know about love. I got what you need," zong ik mee, terwijl ik mijn oortjes in had die op de hoogste volume stonden

Toen ik me omdraaide schrok ik enorm. Lexi stond ineens in de deuropening en keek me aan.
Snel trok ik mijn oortjes uit en wachtte af tot ze iets ging zeggen.

"Is alles klaar?" vroeg ze en ik knikte.

"Dit is de laatste kamer," antwoordde ik.

"Oke," zei ze en ze klonk kortaf. "Ik wil dat je de keuken nog één keer doet en dan kan je gaan,".

"Oke, zal ik doen," zei ik.

"Ik vroeg je niet om toestemming," blafte ze naar me en ging toen weg. "Ik verwacht dat het gedaan is voor 5 uur,".

Wat was haar probleem? Ik wist dat ze wel een felle tante was, maar zo deed ze nooit tegen mij. Ze gedroeg zich vreemd. Zou ze iets door hebben? Nee toch? Nicholas zou het me wel zeggen als hij het had verteld.
Ik voelde me ineens heel erg oncomfortabel en besloot nog snel een doekje over vensterbank te halen en door te gaan naar de keuken.

Toen ik in de keuken was hoorde ik Lexi bellen in de woonkamer. Ze belde met een andere vrouw.

"Ja, het gaat goed. Hij is in Berlijn en morgen is hij weer hier," hoorde ik haar bellen.

Ik keek onopvallend naar waar ze precies stond en zag dat haar rug naar me was toegekeerd. Mooi, ik wilde haar aandacht niet trekken.

"Ja, dat vind ik ook. Acht jaar betekent niet niks. Ja... ja, klopt. Hoe gaat het met jou en Brandon? Hij zal het waarderen als hij komt... ja, precies. Ik weet zeker dat hij zijn broer naast zijn zijde wilt. Misschien gaan ze dan toch wel samenwerken. Dat komt wel goed uit voor ons he," lachte Lexi overdreven hard aan de telefoon.

Dus Nicholas had een broer, genaamd Brandon. Waarom zou hij nooit iets over zijn broer gezegd hebben.
Nicholas en ik belden vaak 's avonds en kletsten over van alles en nog wat.
Hij vertelde me niks over zijn broer. Damn, wat was deze man gesloten. Ook al dacht ik dat hij zich goed openstelde.
Ramons woorden kregen weer toegang tot mijn gedachtes. Zag ik er dan makkelijk uit?
Ik voelde me enorm k*t en toen ik ook zag dag de keuken super schoon was besloot ik maar snel weg te gaan.

Thuis stortte ik weer in en begon sigaretten te roken. Ook ging ik langs de avondwinkel en haalde een paar flessen wijn en een grote fles vodka.
"Wilde plannen?" vroeg de winkelier lachend toen ik afrekende.
Ik keek hem met een pokerface aan en hij wist me meteen dat ik nu geen zin had in grapjes.
Snel gaf ik hem geld en ging zo snel als ik kon weer naar huis.

Ik leek wel een alcoholist met die tas vol drank, sigaretten en een grote zak bolognese chips, want dat was sinds kort mijn favoriet.

Ik plofte voor de televisie en besloot een serie te kijken. Met een groot glas wijn en de zak op de bank naast me probeerde ik alles te vergeten. Ik mocht even niet denken aan Ramons woorden, Nicholas' zwijgplicht en Lexi's kattige gedrag.
Misschien moest ik toch maar een andere baan zoeken. Dan kon ik ook zien of Nicholas wel echt met me was.
Toen werd er ineens aangeklopt en ik keek meteen naar de voordeur. Ik zette de serie op pauze, stond op en liep langzaam naar de deur.
Ik had een kijkgat en zag dat er een onbekende vrouw voor de deur stond. Wacht, ik herkende haar. Zij woonde een paar appartmenten naast me, als ik het me goed herinnerde.

Ik opende de deur en zag haar glimlachende gezicht.

"Sorry dat ik stoor. Maar ik had een vraagje," vroeg ze. "Er staat al de hele dag een auto geparkeerd waar je niet mag staan en ik wilde weten of die auto van jou was en om te vragen of je hem dan weg wilde halen,".

Ik kwam mijn huis uit en hing over balustrade heen om te zien over welke auto ze het had.

"Ik zie hem niet. Wat voor een auto bedoel je?" vroeg ik.

"Een grijze. Volgens mij een Honda, maar dat weet ik niet meer zeker. Hij stond er de hele dag. De buurman op de hoek klaagde tegen me. Hij heet Pedro. De oude Mexicaanse man die altijd wat moet zeggen. Hij kwam naar me toe en begon te klagen over een auto die naar hem zat te kijken," vertelde de vrouw lachend. Ik moest ook lachen.

"Gelukkig is de auto nu weg," zei ik.

"Inderdaad. Jij woont er al een tijdje nu, toch?" vroeg ze toen en stak toen haar hand naar me uit.

"Kenzi," stelde ze zich voor.

"Heather," reageerde ik en we schudden elkaar de hand.

"Leuk om kennis te maken," lachte ze en ik kon haar waarderen. Misschien konden we vriendinnen worden? Ik had geen vrouwelijke vrienden. Alleen Ramon, maar hij was kwaad en wilde niks van meer van me weten.

"Heb je zin om een drankje te doen?" vroeg ik toen. "Ik heb wijn en vodka,".

"Vodka? Ik vind het een top plan," zei ze en voor ik het wist zaten we gezellig samen op de bank. Ik mocht Kenzi graag.
Ze was open, heel sociaal, zorgzaam en hield van feesten.

"Ik wil geen man," begon ze toen.

"Niet?" vroeg ik.

"Nee," zei ze aangeschoten van de vodka. "Een man is een bijzaak. Als vrouw heb je geen man nodig. Wist je dat een vrouw zwanger kan worden van haarzelf?"

"Wat?" vroeg ik vol ongeloof en begon te lachen.

"Ja. Ik las een artikel over cellen uit het merg van een bot," hikte ze en sloeg haar laatste slok achterover. "Een vrouw heeft geen man nodig,".

"Maar het is wel fijn om een man te hebben die om je geeft," zei ik. "Een kind van jezelf krijgen is toch best gek? Het idee van kinderen is toch juist dat je jezelf en je partner in het kind ziet,".

"Je bent zo dromerig, Heather. Welke man heeft je hart veroverd?" vroeg Kenzi en ik begon te lachen.

"Ja! Ik zie het. Er is een man in je leven," begon ze. "Een sexy man,".

Ik schaterde het uit en ik schonk nog wat wijn in voor mezelf.

"Misschien," zei ik grijnzend.

"Oeh! Heather!" floot Kenzi en we lachten hard.

"En misschien is er morgen een bal waar hij ook aanwezig zal zijn," zei ik.

"Dat meen je niet! Ik wil ook mee. Mag dat?" vroeg ze toen.
Ik dacht even na. Dit was mijn kans op het hebben van een leuke gezellige vriendin.

"Zorg voor een mooie jurk en je moet hier zijn om zeven uur," zei ik en Kenzi omhelsde me.

"Gezellig! Je bent een leuke meid, Heather," complimenteerde ze me.