"Wil je morgenavond met me mee naar een fund raising?" vroeg ik aan Ramon die nog bij me langs kwam en Thaise noodles had meegenomen.

"Zo, zo," zei hij op een plagerige manier. "Je gaat naar een fund raising,".

Ik lachte en zette de televisie wat zachter. We zaten samen op de bank en ik keek hem even aan.

"Ik zou het leuk vinden als je mee zou gaan. Het is van de mensen bij wie ik schoonmaak.Ik vind het best spannend," zei ik en zag hem denken.

"Ik ben niet zo van de feestjes," zei hij en at een hap van zijn noodles.

"Ja, je zit de hele dag in je avond mensen te bespieden," zei ik en hij moest lachen.

"Dat is mijn werk," zei hij.

"Daarom moet je af en toe wat leuks doen. Kom op. Doe het voor mij," zei ik en we keken elkaar aan. Er was een bepaalde spanning, maar die kon ik even niet goed plaatsen. Ik hoopte gewoon dat hij 'ja' zou zeggen.

"Hoe kan ik geen ja zeggen tegen jou," zei hij met een zucht en ik was enorm blij met zijn antwoord.

"Dank je wel!" zei ik en hij knipoogde maar me.

"Je moet wel in een net pak komen," zei ik toen snel en Ramon fronste met zijn wenkbrauwen.

De volgende dag was een zaterdag. De hele ochtend en middag ruimde ik mijn woning op en besloot ik mijn benen alvast te scheren voor vanavond.
Ramon kwam rond etenstijd en ik had een simpele pasta gemaakt. Hij droeg een mooi pak en even voelde ik een kriebel in mijn buik toen ik ook zag dat hij echt moeite had gedaan.
Toen hij me in mijn zilveren jurk zag, zag ik dat hij even stil was.
"Je... ziet er... prachtig uit," zei hij en ik glimlachte.

Ik waardeerde Ramon enorm. Hij zorgde voor me en ik voelde ook dat hij oprecht om me gaf. Al had ik door dat Ramon niet veel vrienden had waarmee hij leuke dingen deed. Hij was veel aan het werk.
Hij vertelde me weleens wat verhalen, maar nooit om wie het ging. Beroepsgeheim natuurlijk.
Maar ik zag dat het werk hem plezier deed en om eerlijk te zijn voelde het goed om de aanwezigheid van een detective om me heen te hebben.

"Zullen we gaan? Jij hebt het adres toch?" vroeg hij en ik knikte.
We stapten in zijn auto en reden naar het adres.

"De Zilveren Zwaan. Wat gaan we te eten krijgen?" maakte Ramon als grap.
We liepen het hotel binnen en werden ontvangen door een receptioniste die ons naar de zaal leidde waar we toe werden gelaten.

Het was een enorme zaal en er waren erg veel mensen. Er stonden hoge tafels waar overduidelijk invloedrijke mensen aan stonden met hun glazen vol champagne.

Velen keken op toen ik binnenkwam met Ramon. Een serveerster bood ons meteen een glas champagne aan die wij allebei aannamen.

"Wat ik allemaal wel niet voor je doe," fluisterde Ramon zacht in mijn oor.

Voorin de zaal stond een groot presentatiescherm waar een beamer op scheen.

"Project Nore 3XW," las ik de titel voor mezelf voor.

"Heeft jouw baas gewoon zijn eigen ruimteproject?" vroeg Ramon vol ongeloof. Ik knikte.

"Hij heeft een zonnestelsel ontdekt en is bezig met het bouwen van een ruimteschip," legde ik zacht uit en gingen bij een hoge tafel staan.
Er kwam weer een serveerster langs met een schaal vol hapjes.
Ramon pakte een komkommerhapje. Hij bekeek het en at het op.

"Lekker?" vroeg ik lachend en hij knikte.

"Heather!" hoorde ik en zag Lexi op me afkomen. Ze droeg een lichtroze jurk, veel sieraden en hoge hakken.
"Wat fijn dat je er bent! En dit is?" vroeg ze en keek Ramon aan. Hij stelde zichzelf voor.
Lexi keek vreemd uit haar ogen, maar ik voelde dat ze waarschijnlijk niet verwachtte dat ik met een type als Ramon zou op komen dagen.

"Je vriend" vroeg ze toen.

"Nee, nee," zei ik snel. "We zijn vrienden,".

"Ja, we zijn gewoon vrienden," bevestigde Ramon het en nam een slok van zijn champagne.

Lexi glimlachte en terwijl ze wat vragen stelde aan Ramon keek ik rond.
Toen zag ik hem staan. Nicholas. Hij stond met een paar mannen te praten. Af en toe zag ik hem lachen. Zijn mooie rechte tanden waren te mooi om naar te kijken.
Plots kruisten onze blikken en bleven aan elkaar haken. De spanning steeg, ook al was hij ver weg.
Mijn hart begon sneller te bonken en ik keek toen weg. Mijn wangen voelden warm aan en ik wist dat ik begon te blozen.

"Excuses. Ik moet even naar de wc," zei ik toen en verliet Lexi en Ramon.

In de toiletten was ik alleen en keek ik in de spiegel.
Ik had mijn kleine handtas bij me en pakte mijn lipgloss. Ik waste mijn handen zodat mijn polsen even konden afkoelen.
Ik kon echt niet verliefd worden op mijn baas. Ik was zijn schoonmaakster. Schoonmaakster!

Toen hoorde ik de microfoon aangaan en ik wist dat het ging beginnen.

Snel ging ik de zaal weer in en zocht Ramon op.

"Welkom allemaal," begon Nicholas zijn speech en keek de zaal rond. Lexi stond naast het podium en keek naar hem op.

"Dank jullie wel voor jullie komst," ging Nicholas verder.

"Dit is project Nore 3XW. Het project dat de toekomst van onze mensheid volledig zal veranderen. Met ons ruimteschip genaamd Lightstar 8000 AEY-X die de beste motoren bevat om lichtjaren in maanden te kunnen afleggen," vertelde hij vloeiend.

Na de fund raising van Nicholas zijn bedrijf werd er gefeest. Iedereen dronk, praatte met elkaar en lachte.

Ramon stopte met drinken na één glas champagne, want hij moest nog rijden.

Ik had daarentegen wel een paar glazen gedronken en was erg aangeschoten. Ik zocht naar de toiletten, maar ik besefte me ineens dat ik de weg was kwijt geraakt. Het hotel was enorm en er waren meerdere uitgangen.

Ik trok een deur open en kwam in een steeg terecht. Hier was ook de achterdeur van de keuken en stonden  alle vuilnisbakken.
Toen zag ik Nicholas staan. Hij rookte een sigaret en probeerde deze snel achter zijn hand te houden. Hij zag dat ik het was en rookte toen rustig door.

"Niet tegen Lexi zeggen," zei hij en ik knikte.

"Natuurlijk," zei ik met mijn aangeschoten stem. "Ik zou niet durven,".

Nicholas bekeek me toen ik bij hem kwam staan.

"Heb je er ook eentje voor mij?" vroeg ik. Wist ik wel wat ik vroeg?

"Rook jij?" vroeg hij toen verbaasd.

"Nu wel even," zei ik. "Dank je wel," en nam een sigaret van hem aan
"Neem anders het hele pakje maar. Ik wil niet dat dit gaat rondslingeren," en hij gaf me het pakje.

"Dank je wel," zei ik weer en stak de sigaret aan.

"Waarom ben je gaan roken?" vroeg ik toen.

"Waarom ben jij gaan roken?" kaatste hij terug en keek me diep en lang aan. Het was weer die doninante blik.

"Stress," zei ik. "Na een sigaret hoor je je beter te voelen,".

"Hoort dat, ja?"

"Ja en natuurlijk ook andere dingen,"

"Zoals?"

"Ehm... hobby's?"

Nicholas lachte en toen realiseerde ik me wat hij bedoelde. Althans, wat ik dacht dat hij bedoelde.

"Wacht, bedoelde je..?" vroeg ik.

"Wat bedoelde ik?" stelde hij weer een vraag op mijn vraag. Damn, hij was hier goed in.

"Ik eh...," probeerde ik uit mijn woorden te komen en op dat moment kwam Nicholas dichterbij.
Hij stond vlak voor me en ik keek hem aan. Zijn blik landde op me neer en ik kon bijna zijn adem voelen.

Ik voelde zijn hand naar de mijne gaan. Mijn hart bonkte hard in mijn borst en het leek alsof de wereld even stilstond.

Hij was zo dichtbij en zijn energie beantwoordde mij op de één of andere manier.

Hij boog zijn hoofd naar me toe en met zijn andere hand duwde hij mijn kin omhoog. Zijn lippen raakten de mijne en ik reageerde op zijn tong.
Zijn handen grepen mijn lichaam vast en ik legde mijn armen in zijn nek.
Zijn handen gleden over mijn satijnen jurk en één van de twee gleed onder mijn jurkje en greep mijn bil vast. Hij greep me stevig en hij begon heviger te zoenen.
De spanning steeg alleen maar en toen hoorde ik mijn telefoon gaan.

"Shit," zei ik en opende mijn tasje. Nicholas keek toe hoe ik mijn telefoon pakte.

"Ramon," zei ik en nam op.

"Waar ben je?" vroeg Ramon nieuwsgierig.

"Ik kom er aan. Ik ben even plassen," loog ik en toen zag ik Nicholas naar binnen gaan.

"Oke, top. Dan wacht ik buiten op je, goed?" zei Ramon aan de telefoon. Ik was verbijsterd dat Nicholas ineens weg was gegaan.

"Heather? Zie ik je zo buiten?" hoorde ik Ramon in mijn oor praten.

"Ja.. ja," zei ik en hing op. Nog steeds vol verbazing keek ik naar de deur.
Deed ik iets verkeerd?