Ik wist dat er veel te regelen was. Alles was nu veranderd.
Ik moest Charlotte, mijn baas, informeren dat ik stopte bij het huis van de Smiths.
Lang duurde het voor ik een goed argument had om vraagtekens te voorkomen.
Ramon zei me dat ik ook een andere baan kon nemen, maar ik vond het lastig. Hij begreep dat ik niet veel te kiezen had.

Het was een dag nadat Lexi me had gechanteerd en toen ik wakker werd rond 1 uur 's middags besefte ik dat ik Charlotte moest laten weten waarom de Smiths geen geld meer zouden geven. Als ik het voor me zou houden, zou ze er toch achterkomen.
Ik haatte confrontaties.

Ramon belde me en vroeg of hij langs mocht komen. Ik vond het prima, want ik had toch niks te doen.
Hij vroeg me of hij ontbijt voor me mocht maken, omdat hij hoorde dat ik net wakker was.
Ik vond het erg lief van hem en had er eigenlijk ook wel behoefte aan.

Toen ik ophing nam ik een snelle douche en trok mijn lichtblauwe trainingspak aan. Ik ruimde de troep van vannacht op, zoals de volle asbak vol opgerookte peuken.

Toen werd er aangeklopt en ik keek door het kijkgat in de deur wie het was.

"Kenzi," zei ik toen ik de deur open deed.

"Hey, ik kwam kijken hoe het met je ging?" zei ze lief en toen zag ik dat ze een bakje met muffins vast had.

"Ik heb mijn versie van een Strawberry Cheesecake muffin gemaakt voor je. Kom ik trouwens gelegen uit?" vroeg ze en toen hield ik het niet meer.
Ik barstte in tranen uit en Kenzi keek me bezorgd aan.

"Heather! Oh, nee! Lieverd," zei ze troostend en ze omhelsde me me. "Wat is er gebeurd?"

"Te veel," zei ik en ik liet haar binnen.
We gingen op de bank zitten en ze keek me zorgelijk aan.

"Ze weet het," zei ik toen en Kenzi schrok.

"Niet?" reageerde ze en ik vertelde haar alles.
Maar niet alleen over Nicholas. Ik vertelde haar over Michael. Hoe hij me mishandelde en vernederde. Hoe Ramon me in zijn auto had toegelaten en hoe ik nu hier was terecht gekomen.
Kenzi kon mijn woorden niet geloven en zei dat ze geen woorden had, omdat ze het zo erg vond.

"Ik ben er voor je," zei ze toen ik waardeerde dat. "Maar ik denk wel dat je de politie moet inschakelen,".

"Ze zochten Michael maar konden hem niet vinden. Ze hebben de zaak laten gaan," zei ik.

"Pfff... ik vind het zo erg. Soms zie ik op Facebook van die anonieme verhalen voorbij komen. Vaak doet de politie niks. Dus ik snap ook dat je die hoop hebt opgegeven," reageerde ze.

"En Nicholas," zei ik en Kenzi knikte.

"En Nicholas," zei ze zacht. "Heeft hij iets laten weten?"

Ik schudde mijn hoofd. "Ik zag dat ik was geblokkeerd gisteravond op WhatsApp. Hij heeft niks gezegd,".

"Dat is raar," merkte Kenzi op.

"Lexi had gezegd dat ze alles aan hem zou vertellen. Dat heeft ze dus blijkbaar gedaan en blijkbaar is wat hij en ik hadden ook niks waard. Waarom gaat hij niet bij haar weg als hij mij zo graag wilde? Nu weet ze het toch," zei ik en voelde me boos worden. Nicholas was dus niet echt. Het was te mooi om waar te zijn.
Dacht ik nou echt dat ik zo'n indrukwekkende man kon krijgen? Kijk naar Michael. Dat zei genoeg. Dat zei genoeg over wat voor mensen ik aantrok.

"I was just the pretty blonde," zei ik toen.

"Als Nicholas dat denkt dan is hij de grootste klootzak die er is. Jij bent hartstikke sterk. Kijk naar jezelf. De meeste mensen die de dingen meemaken die jij hebt meegemaakt zouden nu een junkie zijn! Je bent aan het werk. Hebt je eigen plekje," zei Kenzi.

"Met lekkende leidingen en muizen," reageerde ik.

"Dan nog. Junkies slapen in een tunnel of op straat. Kijk naar wat je wel hebt! Don't let him ruin your future! Hij wilt naar andere planeten. Dan gaat ie toch lekker met Lexi een aliën ontmoeten en een trio mee hebben," zei Kenzi en ik begon te lachen.
Ze maakte de sfeer wat milder.

"Ja toch?" zei ze met een lach. "Als hij dat wilt dan is de wereld weer een klootzak minder. Je verdient beter,".

"Dank je wel," zei ik en er werd op de deur geklopt.

"O. M. G! Wat als dat hem is? Speaking of the devil. Ik neem het terug als hij met een bos bloemen en een ring nu voor de deur staat," zei Lexi en ik liep naar de voordeur.

"Het is Ramon," zei ik en lachte door Lexi's opmerking.

Ramon en Kenzi ontmoetten elkaar voor het eerst en ik zag dat ze elkaar wel mochten.
Ik vroeg Kenzi nog naar de man op het bal met wie ze aanpapte, maar ze zei dat dat niks werd. Het was leuk voor 1 avond, had ze gezegd.
Ramon maakte voor ons allemaal een heerlijk ontbijt.

Gelukkig had hij genoeg gehaald zodat Kenzi mee kon eten. Er stonden croissantjes, vleeswaren, kaas, gekookte eieren, gesneden komkommer en tomaten en drinkyoghurt op tafel.

Kenzi had gelijk. Ik was ook echt blij met haar en Ramon.
Maar tijdens het eten werd ik niet goed. Ik ging naar de wc en moest overgeven. Ik had denk ik iets verkeerds gegeten.
Kenzi kwam bij me kijken en gaf me een paracetamol en een glas water.

"Misschien iets verkeerds gegeten," zei ik.

"Dan zouden wij ook iets moeten hebben. Ik denk dat het stress is, Heather. En dat is logisch. Het maakt je ziek en ongezond," zei Kenzi.

Ik knikte.

"Ik heb een idee," hoorde ik Ramon zeggen en hij kwam bij de wc staan.
Ik keek hem afwachtend aan.

"Je neemt ontslag bij dat bedrijf en komt bij mij werken als prive detective. Ik kan zo nieuwe zaken krijgen en dan lossen we die samen op. Ik betaal je, zodat je in je appartementje kan blijven," stelde Ramon voor.
Ik stond versteld van zijn woorden.

"Echt waar?" vroeg ik denkend waarom iemand zo iets liefs voor mij zou doen.

"Ja, natuurlijk! Zo ben je ook veilig voor Michael," zei Ramon en ik kroop overeind.
Met een vaart vloog ik om zijn nek heen en omhelsde hem.

"Dank je wel," zei ik zacht.

"Alles voor jou," zei Ramon. "Ik kijk uit naar onze samenwerking. Ik heb altijd een collega willen hebben,".