Terwijl Kenzi danste met misschien wel de liefde van haar leven ging ik even naar buiten toe om een frisse neus te halen en ook om een sigaret te roken.

Ik ging naar de voorkant van het huis en gelukkig stonden de bodyguards nu binnen in plaats van buiten. Er stonden een aantal mensen te roken en aan hun gesprekken te horen waren ze dronken.
Ik vond een rustig plekje bij een paar Audi's om mijn sigaret op te steken.
Toen kreeg ik een berichtje binnen.

Ik besloot te reageren, omdat ik nieuwsgierig was naar wat Ramon me te vertellen had.

Ik wachtte tot ik zijn auto zag en liep op hem af.
Ramon stapte uit en ik ging voor hem staan.

"Wat zie je er mooi uit," complimenteerde hij me en ik bedankte hem.

"Is dit zijn huis?" vroeg hij toen.

"Ramon," begon ik.

"Sorry, je hebt gelijk. Het zijn niet mijn zaken," zei hij en krabte achter zijn oor.

"Wat moest je me melden?" vroeg ik om tot het punt te komen.

"Michael is in de stad," zei hij en het alsof mijn hart stopte.
Ramon praatte verder, maar ik kon hem niet meer horen. Mijn zicht werd wazig en ik voelde dat ik begon te trillen.

"Heather? Heather? Gaat het?" hoorde ik Ramons stem door mijn gedachtes heen gaan.
Ik voelde zijn hand om mijn arm om me stevig vast te houden, maar ik zakte bijna in elkaar.

Ramon hield me overeind en met zijn vrije hand opende hij de achterdeur van de auto. Hij zette me op de achterbank en ik begon hevig en zwaar te ademen.

In een waas zag ik Ramon een flesje water pakken en probeerde me er wat van te laten drinken.
Door het water voelde ik me een stuk beter en kon ik weer tot mezelf komen.

"Dank je," zei ik. "Ik kreeg bijna een black-out,".

"Komt door alles wat je hebt meegemaakt. Dit rakelt alles op. Misschien moet je naar mijn advies luisteren," zei hij.

Ik keek hem aan. Had hij het nou over dat zogenaamde advies over Nicholas?

"Het advies over naar een psycholoog gaan," voegde hij er benadrukkend aan toe.

"Ik heb daar niks aan," zei ik.

"Hoe weet je dat?" vroeg hij.

"Ik kan er toch niet zo diep over praten. Ik kan zeggen wat er gebeurd is, maar niet hoe ik me voel," zei ik.

"En dat is juist waarom een psycholoog goed is. Die leert je dat," reageerde Ramon.

"Ik dacht dat je niets met me te maken wilde hebben," zei ik toen.

Ramon was even stil en ik nam nog een grote slok van het flesje water.

"Ik geef gewoon om je," zei hij toen.

"Misschien een beetje teveel," zei ik toen en hij keek me aan.

"Misschien wel. Misschien niet,"

"Ramon...," begon ik.

"Zeg maar niks. Ik weet het al en je bevestigde het laatst. Ik kan leven met vriendschap, want ik wil je graag helpen," zei hij.

"Dank je," zei ik en omhelsde hem. Ik voelde zijn handen voorzichtig op mijn rug landen. Hij was het niet gewend.
We lieten elkaar los en ik stapte uit de auto.

"Waar heb je Michael gezien?" vroeg ik, want de waarheid kon ik niet vermijden.

"Aan de andere kant van de stad. Hij was in een avondwinkel toen ik daar tegenover stond te tanken," vertelde Ramon.

"Was hij met de auto? In wat voor auto reed hij?" vroeg ik toen.

"Voor zover ik weet niet. Ik was hem gevolgd, maar raakte hem kwijt. Hij is erg op zijn hoede en neemt tussenweggetjes. Ik wist meteen dat ik het moest melden," antwoordde hij.

"Hey, maak je geen zorgen. Ik zorg dat je veilig blijft. Misschien moet je het aan Nicholas vertellen. Hij heeft het geld om je te kunnen beschermen met alle mogelijke middelen," zei hij en ik zuchtte.

"Dit is veel om te verwerken. Ik moet nadenken over volgende stappen. Als hij naar me zoekt dan zal hij daar nooit mee stoppen," dacht ik hardop na.

"Laat me weten wat je gaat doen en als ik kan helpen," zei Ramon. "Ik moet nog even wat dingetjes doen, dus ik ga er weer vandoor,".

"Oke," knikte ik en hij stapte in de auto.
Ik keek hem na, terwijl ik me zorgen maakte over wat er allemaal zou gaan kunnen gebeuren.
Ik liep terug langs de limousines toen ineens de deur openging.

"Hey schoonheid," hoorde ik en draaide me om. Nicholas zat in de auto en wenkte me om in de limousine te stappen.

"Is deze van jou?" vroeg ik.

"Nee," zei hij en lachte. Hij trok me naar zich toe en sloot de deur.

"Komt er dan niemand?" vroeg ik.

"Misschien wel," en Nicholas gaf me kusjes in mijn nek. "Je ziet er f*cking geil uit in deze jurk,".
Ik voelde zijn verlangen naar mij.

Ik zat bovenop hem en rook zijn parfum toen ik hem kusjes begon te geven in zijn nek.
Hij zat aan mijn borsten en kneep er in.

"Ik heb de hele dag aan je gedacht," hijgde hij en voelde zijn grote boner tegen mijn string aandrukken. Zijn broek zat er ook nog tussen.
Hij begon zijn riem los te maken en zijn broek weg te duwen. De limousine was ruim, maar ik moest mezelf laag genoeg houden om mijn hoofd niet constant te stoten.
Ik had nog nooit seks gehad in een auto. Laat staan een limousine.

"Ik ook aan jou," kreunde ik en zijn boner gleed langs mijn string in mij.
Langzaam bewoog ik op en neer en voelde hoe diep hij in me zat. Hij keek naar me hoe ik genoot van hem berijden.

"Ah, Heather," zuchtte hij. "Ik wil jou,".

Ik boog me over hem heen en zoende hem. Mijn hand gleed langs zijn kaak en mijn vingers raakten net zijn oor.
Hij greep mijn billen vast en bewoog wat sneller. Ik kreunde tijdens het zoenen van hoe heerlijk hij met me omging.
Onze seks was vuur en passie. Maar ik voelde ook liefde.

"Ik wil jou ook," zei ik met mijn verleidelijke stem. "Ik vond het zo geil hoe je voor me opkwam," ging ik verder en ik voelde dat hij me nog sneller begon te stoten. Maar ik dwong hem wat rustiger te doen, omdat ik hem wilde teasen.

Ik zoende hem en keek hem aan.

"Ik wilde je al vanaf het moment dat ik je zag," zei ik zacht.

"Als je zo door praat ga ik komen," zei hij en toen draaide hij me om, zodat ik op de achterbank van de limousine lag. Hij stak zijn boner in me en begon me hard te stoten.
De limousine begon heen en weer te bewegen en ik hoorde Nicholas zijn gehijg wat mij alleen maar meer opwond.
"Ik ga komen," zei hij toen en niet veel later stopte hij en voelde ik zijn boner schokken.
Nicholas moest even bijkomen en ik trok mijn string weer goed.
Nicholas trok zijn broek weer omhoog en legde zijn arm om me heen toen ik overeind zat.

"Heb je het naar je zin?" vroeg hij.

"Ja, het is wel leuk," zei ik.

"Maar?" vroeg hij.

"Het zijn niet mijn soort feestjes ben ik achter gekomen," lachte ik en Nicholas grijnsde.

"Ook niet die van mij," zei hij toen en we lachten samen.

"Ik wil een keer naar een festival," zei ik.

"Daar wil ik met jou heen gaan," zei hij toen.

"Ja?"

"Ja,".

Ik glimlachte en keek even voor me uit.

"Je zit in je hoofd met dat van Lexi he?" zei hij toen en ik keek hem aan.
Daar had ik even niet meer aan gedacht sinds het nieuws over Michael.

"Zit er maar niet over in. Ze weet niks. Soms doet ze gewoon dingen," zei hij toen.

Ik knikte en hij keek me lang aan. Ik zag aan zijn ogen dat hij me bewonderde. Wat speelde er door zijn hoofd? Wat dacht hij? Hoe kon hij zo kalm zijn?

"Ik moet denk ik maar mijn vriendin zoeken," zei ik en stapte de limousine uit toen ik zag dat het veilig was.

"Binnenkort ben ik een week weg. Beijing," zei Nicholas me nog na.

"Oke, veel plezier alvast," reageerde ik met een glimlach.