A Union of Families not just of the Bride and Groom.

A Korean wedding is symbolic of more
than just the union of two people.

The marriage represents two families coming together as one.

As a results ,parents from both families
take active participation in many aspects of wedding.

Ngunit dahil wala siyang pamilya dito ay si
Kim Jungsuk ang tumayong nag iisa niyang kapamilya.

Iyon lamang ang tanging naintindihan niya.

Para siyang isdang lumalangoy sa kalawakan ng dagat.

Go with the flow,sabi nga ng iba.

Natapos ang seremonyas ng ang tangi niyang naintindihan ay kasal na siya.

Nang halikan siya ng asawa kanina ay nagkahiyaan pa sila.Parang napipilitan pa ito na tinitigan pa siya ng matagal. Hindi rin naman siya nag extend upang maunang humalik.Naramdaman na lamang niya na dinakma nito ang kanyang baba at hinalikan ng isang madiing halik sa labi. Nahihiya pa pala iyong halos hindi siya makahinga.

Nainis pa siya't napakasakit ng pagkakapit nito sa baba niya. Ramdam niya'y namanhid ang kanyang panga sa pagkaka dakma  ito. Walang kalambing lambing sa katawan ang hudas.

Napaluha pa siyang bahagya. Mabilis niya iyong pinunasan at baka mapansin pa ng mga tao. Pero nakita niyang nakita iyon ng asawa. Na tinapunan lamang siya ng isang matalim na tingin.

Lalo tuloy sumama ang kanyang loob.

Naramdaman na lamang niya na basta na siya nito hinaklit at isinalya sa loob ng  sasakyan.

Muli siyang napaluha.

Lord... Burahin mo na po ako dine sa Korea at ibalik mo na po ako sa Pilipinas.

Magpapakabait na po ako.

Please po...

Naramdaman niyang muling tumulo ang masagana niyang luha sa sobrang awa sa kanyang sarili.

Mabilis niya iyong pinunasan at idinako ang paningin sa labas ng sasakyan.

Kasalanan mo iyan bruha ka!!!

Si konsensiya!

Huwag kang paiyak iyak d'yan!

Walang nag utos sayo na magpakasal d'yan sa Koreanong 'yan!

Pwede ka namang umuwe ng Pilipinas pero nagmatigas ka!

Kaya manigas ka!!!

Sermon sa kanya nito.

Tumigil ang sasakyan.

Bumaba ito at ibinagsak ang pinto ng sasakyan.

Pagkakataon na niya!

Ibinuhos niya ng isang iyak ang sama ng loob niya.

Nagulat na lang siya ng may mag abot ng panyong kulay gray sa kanya.

Tumunghay siya...

Si Kim Jungsuk!

Andon pa pala ito sa unahang upuan. At parang naawa ang mga tingin nito sa kanya.
Wala itong kaimik imik. Hindi rin ito nagtanong kung bakit siya umiiyak.

Nauna itong bumaba. Kayat kaagad niyang pinunasan ang kanyang mga luha. Pinagbuksan siya nito ng pintuan ng sasakyan at inalalayan pababa.

"Wipe your tears... They might see you and ask you. "Nakangiti ito habang sinasabi iyon sa kanya. "This is just the beginning,so brace yourself! Cheer up! I'm here for you. Just call me if something happens while you're in here! "Biglang nalambungan ng lungkot ang mukha  nito.

"What do you mean? " She asks.

"You will know! "At inakay na siya nito palapit kina Woobin at sa pamilya nito.

Naguguluhan may sumunod na lamang siya sa lalaki.

Nakilala na niya ang pamilya ni Woobin.

Ang Lola nito na palagi namang nakangiti. Tingin niya'y makakasundo niya ang matanda.

Ang ate nito na mukha din namang mabait.

Maging ang Ama nitoy maaliwalas din ang mukha.

Sa ina siya nito natatakot. Mataray ang mukha  ito at matalim kung tumingin.

Filipina siya, marahil ay iyon ang issue nito.

At wala siyang magagawa sa katotohanang iyon.

Matalim ding nakatingin sa kanya si Woobin. Masama ang tingin nito sa kamay ni Jungsuk na nakakapit sa kanyang braso.
Kaagad niyang binawi iyon sa lalaki. Baka pagmulan pa iyon ng away nilang mag asawa.

"I have to go." Pagkawasay wika ni Jungsuk. Muli siya niyong kinamayan. At palihim na may ibinigay sa kanyang kamay. Kaagad naman niya iyong kinipit.

Tumango na lamang siya at malungkot na tinitigan ang pag alis nito.

Madilim na ang paligid pero mas dumilim iyon ng mawala sa kanyang paningin ang sasakyan ni Jungsuk.

Pinahiran niya ang namalibis niyang luha ng hilahin siya sa isang kamay ni Woobin at ipinasok sa loob ng bahay ng mga magulang nito.

"What seems to be the problem? "Tanong nito sa kanya ng hindi man lamang siya nililingon.

"Nothing. "Tangi niyang nasabi.

Hindi na muli pa itong nagtanong.

Binitawan lamang siya  ito sa kamay ng maipasok na siya sa loob ng isang kwarto. Bahagya pa niyang hinimas ang pupulsuhang kinapitan nito. Daig pa niya ang ikinadena ng ilang minuto. Napansin pa niyang tiningnan nito ang pulso niya. Ngunit wala siyang nabasang anumang emosyon sa mukha nito.

Naghuhubad na ito ng  sapatos ng lingunin niya.

Tingin niya'y kwarto nito ang kwartong iyon noong dito pa ito nakatira. Itim ang bed sheet, itim ang punda ng unan at itim ang makapal na kurtinang naka kabit sa buong kwarto.

Lumapit siya sa mga aparador na naroroon.
Tama ang hinala niya, magtatagal sila roon dahil may mga damit na siya roon.

Humila siya ng isang short na malambot at ang kapareha niyon na sando. Kumuha na rin siya ng isang panty. Pakatapos ay pumasok siya sa isang pintuang salamin na tiyak banyo.Bahagya siyang nagbuhos ng katawan.

At isinuot ang mga dala dala niyang damit. Hindi na siya nagsuot bra dahil hindi siya makahinga kapag nakasuot niyon habang nakahiga.

Paglabas niya ng kwarto ay wala doon ang asawa. Nakahinga siya ng maluwag. Kaagad niyang pinatuyo ng tuwalya ang kanyang buhok. Dapat ay tulog na siya bago pa ito makabalik.

"Are you hungry? "

Muntik na siyang mapatalon ng magsalita ito sa kanyang likuran. May bitbit itong hair blower. Siguroy nanghiram ito sa kapatid nito nito kaya marahil ito lumabas.

Bahagya lamang siyang umiling kahit ang totoo ay gutom na gutom na siya.

Hinila siya nito sa harap ng isang tokador na may salamin. Hinila nito ang upuan niyon at iniupo siya.

Isinaksak nito ang hair blower at inumpisahan nitong patuyuin ang kanyang basang buhok.

Hindi niya inaalis ang tingin sa lalaki. Magkasalubong ang kanilang tingin sa salamin ng tokador.

Naguguluhan siya sa lalaking ito.
Minsan ay parang wala itong pakialam sa kanya.

Minsan namay napaka lambing. Katulad ngayon.

Matapos nitong patuyuin ang kanyang buhok ay hinila siya nito sa kama at inupo roon. May inilabas itong isang maliit na canister ng ointment sa bulsa nito. Kinuha nito ang kaliwa niyang kamay at nilagyan nito ng gamot ang pupulsuhan  niyang bahagyang namumula.

Titig na titig pa rin siya rito. Nakaluhod ito sa kanyang harapan habang nilalagyan ng gamot ang kanyang pulso.

Hindi naman na iyon kailangan. Malayo iyon sa bituka. Sa Pilipinas nga kapag nahihiwa ng kutsilyo sisipsipin lamang ay magaling na agad.

"Wae? "

Nagising siya sa kanyang pagkakatulala ng marining ang tanong nito. Marahil ang nahuli nitong nakatitig siya rito.

"Nothing"usal niya.

"Always nothing,"narinig niyang asik nito.

Ano naman ang gusto nitong sabihin niya?

Ipinatong nito sa tokador ang gamot at kaagad itong bumalik sa harapan niya.

Mabilis ang pangyayari.

Kaagad siya nito sinaklit at naihiga sa kama. Para lamang siyang papel kumpara sa lakas nito.

Mapusok ang mga halik nito sa kanya. Hindi naghihintay ng tugon. Bastat pinagsasawa nito ang mga labi nito sa kanyang mga labi.

Mabilis na nahubad nito ang kanyang short at panty. Isinunod nito ang sandong suot niya. Bahagya itong umangat at mabilis na hinubad ang suot nitong gray na tshirt. Pati ang short at brief nito. Mabilis siyang napapikit. Paanoy naaninag niya ang kaselanan nito kahit tanging lambong lamang ng lamp shade ang nakatanglaw sa kanila.

Hindi na niya naimulat ang kanyang mga mata. Naramdaman na niyang tila hayok na tinatamasa ng asawa ang kanyang katawan.

Pinasasawa nito ang mga kamay sa kanyang masaganang dibdib.

Pauli uli ang halik nito sa kanyang mga labi sa leeg, pababa sa kanyang dibdib.

Napitlag siya ng maramdaman niya ang naninigas nitong sandata sa kanyang bandang puson.

Gusto niyang mapaiyak!

Walang pakialam ang asawa sa kanya. Bastat kinukuha nito ang kanyang katawan sa paraang gusto nito.

Daig pa niya ang ginagahasa ng mga sandaling iyon.

Napaigik siya at napaluha ng maramdamang pinasok siya nito. Bahagya  itong tumigil tila noon lamang napagtanto na birhen siya.Tumitig ito sa kanya ng bahagya at pagkatapos ay walang habas na itong umindayog sa kanyang ibabaw.

Mahigpit ang yakap nito sa kanya. Ang kaliwang kamay nito nakasapo sa kanyang batok habang buong pusok siyang hinahalikan. Pakiramdam niya'y maga na ang kanyang mga labi. Ang kanang kamay nito'y nakapulupot sa kanyang baywang na akala mo'y ito'y kanyang tatakbuhan.

Nagmulat siya ng maramdamang tumigil ito sa pag indayog sa kanyang ibabaw. Nakahiga na pala ito sa kanyang tabi.
Nagtangka siyang bumangon ngunit pinigil siya ng isang kamay nito.

"I need to wash. "Sambit niya.

Ngunit hindi siya  nito binitawan. Kinabig siya nito pahiga at iniunan ang ulo niya sa braso nito. Kinipit na lamang niya sa kanyang hita ang puting kumot.Sigurado siyang duguan iyon bukas. Naramdaman niyang hinapit siya nito ng yakap kahit tulog na ito.

Tahimik siyang napaluha.

Masama talaga sa tao ang mataas mangarap.

Ito ang pangarap  at pakay niya kaya siya naririto sa Korea.

Nakamit niya!

Pero heto siya ngayon.

Isang alipin...

Alipin ng pag ibig na siya lamang ang nakakaramdam ng pagmamahal.

Walang katugon!

Kundi pagnanasa!

At obligasyon...