WARNING: Mature Content 🔞

—

Nagising si Atlas nang walang katabi. Napabangon siya at nakita si Laurel na tumingin sa kaniya. Nakaupo ito sa swivel chair na nasa loob ng kwarto, nakaharap sa laptop, at kaagad iyong isinara nang makitang gising na siya.

Binuksan niya ang lampshade sa gilid ng kama dahil madilim na madilim pa. Bumangon siya at tumingin kay Laurel.

"You're up early. Anong oras na?" tanong niya.

"Two," sagot ni Laurel at naglakad papunta sa kama. "Matulog ka pa. Sorry kung maingay 'yung keyboard."

Umiling si Atlas at bumalik sa pagkakahiga. Ipinatong niya ang braso sa noo at nilingon niya si Laurel na bumalik sa higaan at padapang nahiga.

"Maaga ka talagang nagigising?"

Laurel smiled warmly. "Mas gising ako sa gabi kaysa sa umaga."

"Were you working?" Atlas met Laurel's gaze.

"Hindi. Nagsusulat ako sa Wattpad, 'di ba? Mas active 'yung isip ko sa gabi at mas nakakapagsulat ako," anito at ipinikit ang mga mata. "Sorry kung maingay 'yung keyboard. Maaga pa, matulog ka na muna."

Nakagat ni Atlas ang ibabang labi. "Naistorbo kita?"

Umiling si Laurel at nagtama ang mga mata nila. "Actually, patapos na ako. Matutulog na rin dapat ako. Nauna mo lang akong nakita," sabi nito at niyakap ang unan na nasa gitna nila. "Gusto mong mag-sex para makatulog ka ulit?"

Atlas frowned. "Hindi. Matulog ka na. Inaantok pa rin ako."

"Sige," sagot ni Laurel at ipinikit ang mga mata. "Sabihan mo lang ako kapag gusto mo."

Pinatay ni Atlas ang lampshade sa side niya bago tumagilid ng higa at nakaharap kay Laurel. Pakiramdam niya, nagsinungaling ito sa parteng matutulog na. Pakiramdam niya, naistorbo niya ito sa ginagawa.

Hindi kaagad nakatulog si Atlas. Sanay rin siyang gising sa gabi dahil sa demand ng trabaho na minsang inaabot sila ng umaga sa shooting. Madalas na overtime pa sila at overworked.

Walang karapatang magreklamo si Atlas, alam niya, dahil hindi lang naman silang mga artista ang napapagod. The crews working with them, too. Ang alam niya, madalas pang underpaid ang mga ito.

Ibinalik ni Atlas ang atensyon kay Laurel. Hindi niya sigurado kung natutulog na ba ito o hinihintay siyang makatulog ulit. Atlas was only wearing his boxer shorts and nothing on top, but he was covered with duvet.

Ramdam niya ang lamig, pero wala lang kay Laurel. Suot nito ang T-shirt at maikling shorts habang nakayakap sa unan. Walang kumot o kahit na ano.

Atlas shut his eyes, but he was awake. Artista siya kaya marunong siyang magpanggap na natutulog. It was one of the things he had to learn.

. . . at iyon ang ginawa niya. Hindi niya alam kung gaano na katagal, pero naramdaman niyang gumalaw si Laurel at inayos pa nito ang kumot niya bago tuluyang tumayo.

Bahagyang idinilat ni Atlas ang mga mata para makita si Laurel. Nag-inat pa ito at hindi na binuksan ang ilaw na ginamit na lang ang phone hanggang sa makabalik sa dati nitong inuupuan.

Nakapatong sa legs ni Laurel ang laptop habang nakapatong ang paa nito sa isang ottoman. Sunod-sunod ang pagtipa nito sa keyboard at napangiti siya na ang bilis nitong mag-type. Literal na keyboard warrior.

May pagkakataong titigil ito sa pag-type at titingala, mag-iisip, bago muling pipindot sa keyboard. Paulit-ulit na ganoon at hindi magawang gumalaw ni Atlas dahil baka akalain ulit nito na gising siya.

Laurel was wearing a white T-shirt and underwear. That was it. He could even notice her taut nipple through the fabric. Her hair was down and a little messy.

Hindi makatulog si Atlas habang pinanonood ang seryosong mukha ni Laurel habang nakaharap sa laptop. Gusto niyang matulog, pero curious siya sa kung ano ang tumatakbo sa isip nito, kung ano ang scenario na naisip, at kung ano ang isinusulat.

May mga pagkakataong gusto niyang malaman kung ano ang nasa isip ni Laurel. He could feel that she was too careful and reserved.

At sa mga sumunod na gabing magkasama sila, ganoon ang sitwasyon. Mas madalas na nauunang natutulog si Laurel, susunod si Atlas. They would spend the night having sex and then fall asleep, but he would wake up on an empty space beside him.

Sa ikatlong gabi nila sa Tagaytay, dahil nag-decide sila na mag-extend, palaging ganoon ang sitwasyon. Gigising si Atlas nang walang katabi. Malamig, madilim, at tahimik ang buong kwarto, ngunit makaririnig siya ng mahinang pagtipa sa keyboard.

Gising na siya, pero hindi siya gumagalaw. Pinanonood niya si Laurel sa ginagawa. Seryoso itong nakaharap sa laptop at mukhang malalim ang iniisip. Muli itong titigil sa pag-type, titingala, at babalik sa ginagawa. She looked so serious and he could see the she loved what she was doing.

Sa ilang araw na maghapon at magdamag niyang kasama si Laurel, nakikita niya ang pagiging seryoso nito sa pagsusulat. Sa tuwing hindi sila nag-uusap, sa tuwing natutulog siya, magigising siyang nakaharap ito sa laptop at hindi niya ito magawang istorbohin.

Ni hindi na rin siya nakatulog. Hindi niya ipinahahalata kay Laurel na gising na siya. He was actually looking at her while she was seriously telling her stories.

The usual, Laurel was just wearing a white T-shirt and underwear while sipping a cup of coffee. Ni hindi alam ni Atlas kung pang-ilan na iyon dahil isa iyon sa napansin niya kay Laurel; she loved coffee, maybe to keep herself awake.

Nanatili siyang nakadapa habang nakatingin pa rin kay Laurel. Pasilip na rin ang araw, pero hindi niya alam kung anong oras na. Tumayo ito at humarap sa glass walls kung saan kita ang Taal, his favorite view, and stretched. Nakita rin niyang naghikab na ito at malamang na matutulog na.

Atlas remained quietly observing until she went inside the bathroom. Nang matapos, imbes na sa kama, lumabas si Laurel ng kwarto at hindi niya alam kung bakit, pero bitbit nito ang cellphone pati na ang unan.

Curiosity urged him to get up and check. Pumasok muna si Atlas sa bathroom para mag-toothbrush bago lumabas ng kwarto at naabutan si Laurel na umiinom ng tubig sa kusina.

Nagtama ang mga mata nila at ngumiti ito. "Good morning," bati ni Laurel.

"Good morning," Atlas smiled back. "You're up early," he said as if he didn't know she was awake the whole night.

"Actually," inabutan ni Laurel si Atlas ng isang basong tubig, "matutulog pa lang ako. Nag-update kasi ako ng story, I have a deadline. Ikaw, bakit ang aga mong nagising?"

Atlas accepted the glass of water and shrugged. "Body clock's fucked up," he lied. "Nahihirapan din akong matulog minsan lalo na kapag nasasanay na naman ako sa panggabing trabaho. Ikaw, are you used to working at night?"

"Depende." Sumandal si Laurel sa kitchen counter habang nakaharap kay Atlas. "Minsan, mas gusto kong magsulat sa madaling-araw kasi sobrang tahimik. Minsan naman sa umaga, kapag bagong gising ako. Depende. Ano'ng gusto mong breakfast? Magluluto ako."

Umiling si Atlas. "No, ako na lang. Go ahead and sleep. Bibiyahe na rin tayo mamayang gabi pabalik ng Manila. Saan pala kita ihahatid? Gusto mo ba munang mag-stay roon sa bahay ko or what?"

"Puwede mo akong ibaba na lang sa mall or somewhere," sagot ni Laurel. "Tapos pupunta na lang ako sa terminal ng bus, ako na ang bahala."

"Ihahatid na lang kita sa terminal," ani Atlas. "Also, I want to talk to you about something, about our setup. I know na mahihirapan ka kasi malayo ka. Do you need a car? I have a spare car na hindi ginagamit, puwede kong ipahiram sa 'yo 'yun."

Pinag-isipan niya iyon simula nang mapunta sila ni Laurel sa Tagaytay dahil may parte sa kaniyang pinagkakatiwalaan niya talaga ito.

Nagsalubong ang kilay ni Laurel at umiling. "No, hindi 'yun safe. What if mahuli ako? Makikita sa registration na nakapangalan sa 'yo, it'll be an issue. I don't want that." Umalis ito sa pagkakasandal. "Also, I love traveling by bus. Mas nakapag-iisip ako, I have the freedom to sleep when I want to. Don't worry about it."

Atlas didn't push it. "Just let me know," he responded.

Laurel nodded while looking at him. Pareho silang naupo sa sofa at dahil walang TV, nagkuwentuhan na lang sila tungkol sa pag-aartista niya. Nabanggit din niya kay Laurel ang tungkol sa bagong pelikula nila ni Amira.

Tungkol ang pelikula sa mag-asawang kumabit ang isa at naging main lead pa ang kabit dahil iyon ang gusto ng writer.

"Bakit gan'on ang plot?" Laurel asked and confusion was written on her face. "That won't make sense. I mean, okay. That's the writer's perspective," anito.

"Feeling ko, ang daming pumapasok sa isip mo ngayon," ani Atlas habang nakatingin kay Laurel. "N'ong binasa ko 'yung script, kahit ako napaisip. Hindi ko na puwedeng tanggihan kasi may kontrata na kami. Hindi ko na lang panonoorin."

Natawa si Laurel. "Sa totoo lang, ang daming pumapasok sa isip ko ngayon tungkol sa story na binanggit mo, pero hindi ako magsasalita," sabi nito at parang may naalala. "Anyway, I was about to ask you about our setup since nabanggit mo na rin kanina. Ano ba'ng setup natin?"

Nanatiling tahimik si Atlas na hinihintay ang sasabihin ni Laurel.

"I already signed the NDA since okay naman tayong dalawa. Na-send ko na rin kay Patrick 'yung email na may sign ko. We agreed on the terms like my privacy, security, and allowances sa tuwing pupuntahan kita. My question is, may specific dates ba ako monthly? Do I need to be there with you as soon as possible kapag tinawagan mo ako?" Sunod-sunod ang tanong ni Laurel. Inikot-ikot din nito ang basong hawak.

Atlas sighed. "Actually, nakadepende rin kasi sa schedule ko 'yung magiging pagkikita natin. Iba-iba per month, that's for sure. Pero every month, nanghihingi ako ng minimum of three days off kapag kailangan ko, dahil wala kaming bakasyon."

"For real?" Nagbago ang expression ng mukha ni Laurel na parang hindi makapaniwala. "You're working straight?"

"Minsan." Atlas smiled bitterly. "Kaya kapag pahinga, pahinga talaga."

Laurel subtly smiled. "Baka naman kung magkita tayo, hindi ka na makagalaw sa sobrang pagod." She teasingly laughed. "Don't worry, though," she whispered and stood up. "I'll do you if ever you won't be able to do me."

Atlas stared at Laurel who settled herself on top of him. They were on the sofa and he was sitting comfortably. Just by smelling her minty breath, he was turned on. He leaned to kiss her lips which she gladly obliged.

Their lips battled with the same ferocity—wild and needy.

Since Laurel was just wearing her underwear, Atlas had easy access to grip her butt and felt how firm it was without even breaking the kiss. He groaned when Laurel started to grind her mound into his member.

Laurel was also wearing a shirt without a bra and her perky nipples were peeking through the thin fabric. Atlas leaned to find it and slightly bit it. He heard her moan from what he did.

Hindi siya nakuntento, tinanggal niya ang shirt ni Laurel. Her average boob perfectly matched his palm. Atlas massaged one of them while sucking the other. Ramdam na ramdam pa rin niya ang paggalaw ni Laurel sa ibabaw niya kahit na may sweatpants pa siya at naka-underwear naman ito.

Nabigla siya nang hahalikan sana niya si Laurel sa labi, umalis ito sa pagkakaibabaw sa kaniya at walang sabing tinanggal ang underwear sa harapan niya. Her curved body, shaved mound, perked nipples, were just in front of him.

"Do you want me to remove your pants or ikaw na?" Laurel asked innocently as if she was not naked in front of him.

Laurel's voice was soft and sweet. Parang base sa pakikipag-usap nito, ni hindi maiisip nang sinuman kung sumisigaw ba ito o marunong magalit. Her face was always smiling because of her eyes. Malamlam ang mga mata nito na parang palaging iiyak, pero mukha ring nakangiti.

Her eyes were expressive that she didn't have to say anything just to let anyone know whether she was happy or sad or whatever. It really was the window to her soul.

Tumayo si Atlas para hubarin ang sweatpants na suot bago hinawakan si Laurel sa kamay at hinila ito para mapaupo paharap sa kaniya. She was straddling him, ipinaglalandas nito ang kaselanan sa kaniya, nakakuha naman siya ng pagkakataon para halikan ang katawan nito.

Bahagyang umangat si Laurel habang isinusuot ni Atlas ang condom.

"By the way, I'll start the pills na. For now, tiis ka muna," ani Laurel.

"I don't mind. Now, ride me, ma'am," he whispered and licked her jaw down to her neck.

No need to say more because Laurel guided his member into hers and both moaned in pleasure. Nakatitig siya sa mukha nito, her cheeks were flushed and her eyes were staring at him. She was moaning while moving on top of him.

He guided her based on the movements he wanted. Atlas gripped her butt and made her move faster. Their bodies were making sounds, Laurel's boobs were bouncing, and she was moaning. He felt her insides clench as they moved.

Atlas sucked on her one nipple while thrusting nonstop until both of them came.

Nakayakap ang katawan ni Laurel sa kaniya. Nakahawak ang mga kamay nito sa braso niya habang nakasubsob ang noo sa balikat. He could hear her panting.

Atlas kissed her bare shoulders. "You . . . should . . . sleep," he whispered.

Tumango naman si Laurel na kaagad umalis sa pagkakaibabaw sa kaniya, pinulot nito ang damit bago siya iniwanan sa sofa na nakasandal ang ulo dahil napagod rin siya. He was sleepy as fuck, lalo pa na nakaraos siya nang sobra.

Pagpasok sa kwarto, kasabay namang lumabas ni Laurel na medyo basa pa ang katawan, pero nakahubad na naglakad papunta sa maleta. One thing Atlas noticed about Laurel was that she was confident with what she had. The way she walked around the house wearing just her underwear.

"Go sleep," aniya bago pumasok ng bathroom at naligo.

Sa ilalim ng shower, maraming pumapasok sa isip niya. Magsisimula na naman ang trabaho niya. He would have to deal with his real life after being away for days.

Tulog na si Laurel paglabas ni Atlas, pero hindi sa kama, kung hindi sa sofa. Ni hindi ito nakakumot at nakadapa lang na natutulog. He could see the cheeks of her bum peeking through her tight panty.

He didn't bother covering her dahil napansin na rin niyang ayaw nito na nagkukumot. She would wake up, looking pissed, that was sure.

Lumabas na rin si Atlas dahil nawala na ang antok niya nang maligo. Sakto naman na nag-ring ang phone niya at tumatawag ang manager niya. May dalawang araw pa siya para magpahinga kaya hindi niya alam kung bakit ito tumatawag.

"Hey," sagot niya. "Ano pong meron?"

"Puwede ka na bang pumasok simula bukas? Nagkaroon kasi ng invitation sa isang TV show, kung puwede ka raw," anito. "Maaga ang call time, alas-singko. Pasensya ka na. Alam kong gusto mong magpahinga, pero kailangan."

Atlas sighed. Wala naman siyang magagawa. "Sige po. Pupunta na lang po ako nang maaga bukas," aniya kahit labag naman sa loob niya.

Imbes na dibdibin ang inis, lumabas si Atlas para mag-jogging malapit lang sa bahay niya. Wala namang tao sa paligid at nakasuot siya ng hoodie. He needed to release the stress through running.

Nang mapagod, sandali siyang tumigil sa ilalim ng puno at pinagmasdan ang Taal. Nakararamdam na siya ng pagod sa trabaho lalo sa mga pagkakataong hindi dapat siya magtatrabaho, pero kailangan niyang sumipot.

Alam niya sa sarili niyang hindi na siya masaya at hindi malayong isang araw, titigil na siya dahil nakapapagod na . . . pagod na pagod na siya.

—

Dumilat si Atlas nang maramdaman ang pagtapik sa balikat niya. Nakatingin sa kaniya si Laurel, mukhang kagigising, pero bagong ligo na. Kagat nito ang ibabang labi at mukhang nahihiya pa.

"Atlas?" bulong ni Laurel na nakaupo sa sahig. "Atlas, almost five na. Anong oras tayo bibiyahe?"

Huminga nang malalim si Atlas at sandaling ipinikit ang mga mata. "Five minutes, please?" bulong niya.

Narinig niya ang mahinang pagtawa ni Laurel. Dumilat siya, pero nakatayo na ito. Narinig niya ang pagtunog ng microwave at naamoy ang iniinit na ulam na niluto niya. Bumangon siya at nakita itong nakangiti.

"Why are you smiling like that?" Tumayo siya at naglakad papalapit kay Laurel. "What's making you smile? Parang gusto mo nang matawa."

"Ginaw na ginaw ka ba talaga?" tanong ni Laurel. "You're wearing too much."

Yumuko si Atlas para tingnan ang suot. Naka-sweatpants siya at hoodie. Bukod pa roon, may T-shirt siya sa loob.

"Umulan kasi kanina, malamig," nahihiyang sabi niya. "Kain na tayo?"

"Sige. Nainit ko na 'tong adobong patatas mo," Laurel mocked Atlas. "Mas marami pa 'yung patatas kaysa sa baboy, e."

Atlas' brows furrowed. "I love potatoes so much. I can even eat mashed potato every day. Wala akong pakialam. Mashed potatoes with bacon and cheese, kahit araw-araw, hindi ako magsasawa."

Naupo sila sa dining table na inayos na ni Atlas bago pa man siya nakatulog. Laurel fell asleep for too long. Ni hindi niya alam kung ilang oras dahil siya mismo, nakatulog na. It was supposed to be lunch, but it was almost five when they started eating.

"So, ikaw 'yung tipo ng taong hindi mabilis magsawa?" tanong ni Laurel habang kumakain na sila.

Nag-isip si Atlas. "Nagsasawa rin naman ako, pero kapag gusto ko talaga, kahit paulit-ulit, gusto ko," sagot niya. "By the way, naputol na naman kasi ang usapan natin kanina. I just wanna let you know that this isn't free, ha? I will pay you for being with me, Laurel. Alam kong medyo off or baka ma-o—"

"Ma-offend ako? No, go on." Laurel waited.

Atlas breathed and took a lot of courage. He wanted to choose the right words so he wouldn't offend her. "I will be paying you, pero you're not my whore. Huwag mong iisipin 'yun. Think of it na—shit, I don't know how to say or explain it nang hindi nagmumukhang pangit ang dating. I don't . . . I don't know wha—"

Mahinang natawa si Laurel. "Naiintindihan ko ang gusto mong sabihin. Gusto mong magbigay sa akin ng monetary para sa ginagawa natin. I like what we're doing, I like having sex with you, I am comfortable with you. Pero kung hindi ka mapalagay na feeling mo, magkukulang ka, go on. Hindi ako tatanggi sa gusto mong ibigay."

Hindi nakasagot si Atlas sa sinabi ni Laurel. Gusto niya ang narinig na kumportable ito sa kaniya. He felt at ease.

"I won't think na whore mo ako, kahit na ang totoo, whore mo ako kasi babayaran mo ako." Laurel chuckled. "But I won't mind being called like that. It's up to you. Allowances during my stay in Manila are good enough for me. Pero if you're planning to give me more, I would accept it. Iipunin ko para sa plans ko in the future."

Atlas frowned. "What are your future plans? Does it involve money?"

Laurel nodded. "Yup, kaya nga ako nagsusulat with paid and selling stuff to save up." She smiled. "I plan to study and live in Europe next time. Hindi ko pa alam kung kailan, pero sasabihan naman kaagad kita if ever para makahanap ka kaagad ng kapalit ko."

Natigilan si Atlas habang nakatitig kay Laurel. It was nice that she was sharing, but what she said shocked him. Ibinaba niya ang utensils at tinitigan ito.

"Don't worry," Laurel smiled, "matagal pa 'yun. Wala pa akong plano, hindi pa ako naglalakad ng papers ko. Nag-iisip pa rin naman ako, kaya matagal pa. Saka for sure, kapag nakapag-decide na ako na mangyari 'yun, baka tapos na rin ang benefits natin. It's not like we're like this forever." She laughed. "Imagine us na tatagal nang sobra, I don't see us that way."

Ngumiti si Atlas. "Yeah, that would be weird," aniya para mag-iba ang atmosphere. "So it's okay with you that I'll give you more than your allowances?"

"Just remember, you don't have any commitments sa akin, okay?" Laurel assured. "Kung gusto mong sumama sa iba o gumalaw ng iba, walang problema sa akin. I won't mind it, basta alam mong safe ka pa rin kapag ako na."

Atlas frowned and shook his head. "I'm not doing that. That would be unfair. Ako, gusto ko, ako lang, Laurel. Can you do that? How can I make sure na hindi ka sasama sa iba while we're in this odd relationship?"

"I don't have plans on having sex with others right now. I am committed to you, my lord."

Nanlaki ang mga mata ni Atlas sa sinabi ni Laurel. For some reason, he was turned on. For sure, it was the geek side of Laurel, she loved reading and watching Game of Thrones at narinig niya iyon dito.

"Wala akong balak bumukaka sa ibang lalaki ngayon, I'm tired of their shit. This is yours for now." Laurel innocently smiled. "Pero ako, wala akong rules sa 'yo. You can fuck around, just make sure you're clean when it's my turn."

—

After that late lunch and almost dinner, both decided to go back to Metro lalo na't may maagang call time si Atlas. Nasa EDSA pa lang sila dahil sobrang traffic.

"What are your socials?" tanong ni Atlas. "I-add kita."

"I don't have one," sagot ni Laurel. "I hate social media, it's toxic. Tinder and Wattpad lang ang meron ako sa phone. I don't do social media, saka safe na 'yun. Hindi ako mahahanap ng fans mo. Magtaka pa sila ba't mo ako in-add, magulat pa silang may fuck buddy ka."

Atlas smiled. "When can I see you again? Open communication through calls and messages lang?"

"Yup." Laurel nodded. "I-send mo sa akin schedule mo or tawagan mo ako in advance para makapunta ako ng Manila, para matawagan din kita kung nandito ako sa Manila kung sakaling may kailangan akong ayusin."

"Are you sure about the pills?" Atlas asked. "Wala bang side effect sa 'yo 'yun? I don't want you sacrificing just because of this. I can use a condom."

Umiling si Laurel. "Okay lang naman sa akin. Pero kung hindi ka comfortable dahil natatakot kang mabuntis ako, don't worry, wala akong balak magkaanak. Wala nga akong balak mag-boyfriend at mag-asawa, magkaanak pa kaya? I'm not fond of kids."

"What?" Atlas laughed. "You plan on being single forever?"

"Oo, commitments suck. Walang nagtatagal sa commitments, e 'di lalo ako, hindi ako kuntento sa isa," Laurel said without hesitation. "Basta, call me whenever you need me, or if possible, I'll call you whenever I need you. Puwede ba 'yun?"

"Yes, ma'am. Just call."

T H E X W H Y S