Without saying anything, Atlas kissed Laurel's lips, and she kissed back. His lips trailed from lips to her neck until he reached the sofa. He sat on it while Laurel sat on his lap, arms encircled on his neck, and kissed him.

Laurel pulled away and removed her sundress, exposing her black, strapless bra. Atlas' hand was on her back, and he unclasped it without warning and kissed her chest.

He heard her moan, and he continued. He sucked on her right nipple while his hands cupped both her breasts. She leaned backward and gave him more access. Her soft skin was against his lips, and he could smell the familiar perfume on her skin.

Umalis si Laurel sa pagkakaupo sa kaniya at basta na lang nitong tinanggal ang damit sa harapan niya. Sandali niyang tinitigan ang katawan nito bago ibinalik sa mukha na natatakpan ang buhok.

"Gusto mo bang ako pa ang maghubad sa 'yo?" Laurel innocently asked without breaking the stare. "Fuck me, please?" she begged.

"Why don't you?" Atlas responded and removed his shirt. "You need it, you fuck me." He unbuckled his belt, exposing his fly. Laurel didn't bother saying anything and positioned herself on top of him.

Laurel guided his member into hers, and both moaned as their body slowly became one. Atlas stared at Laurel's face until she rested her forehead on his shoulder while moving up and down.

Atlas let Laurel do him. Wala siyang ginawang kahit na ano at hinayaan itong gumalaw. His hands were on the side resting on the sofa, his head was leaning on the backrest, and he let Laurel lead.

Sandaling nagbago ang position nang mahiga si Atlas sa maliit na sofa habang nasa ibabaw pa rin niya si Laurel. Nakatingin siya mukha nitong banayad na gumagalaw at paminsan-minsang bumibilis.

Hinayaan niya si Laurel sa gusto nitong bilis at bagal. Wala siyang ginawa kung hindi titigan ang mukha nito. Minsan niyang hinahaplos ang katawan ni Laurel, pero kaagad rin namang titigil hanggang sa bigla na lang bumagsak ang katawan nito sa kaniya.

Atlas didn't bother about his release. He didn't cum, and he didn't care. He breathed hard while Laurel was still on top of him, panting. He felt his sweats, and despite Baguio's famous weather, he was in heat.

He caressed Laurel's hair and waited. Hindi siya nagsasalita dahil hinihintay niyang si Laurel mismo ang maunang magsalita.

Medyo nahihirapan siya sa position nilang dalawa dahil medyo maliit ang sofa.

"Akala ko, kinalimutan mo na ako," binasag na niya ang nakabibinging katahimikan. "Two months, cannot be reached ka. Hindi ko alam kung ano'ng nangyari sa 'yo and I thought I did something wrong."

No answer. Instead, Laurel stood up without saying anything. Nakahubad itong naglakad papunta sa bathroom at iniwanan siyang nakahiga sa maliit na sofa. Dahil nasa Baguio siya, hindi siya puwedeng sumabay ng ligo kay Laurel dahil hindi ito gumagamit ng heater.

. . . pero hindi niya matiis.

Pagkapasok niya sa bathroom, tumingin ito sa kaniya at walang sinabi. Hindi na siya nagulat nang damahin ang tubig dahil sobrang lamig.

Walang barrier ang bathroom dahil maliit lang. Halos pang-isang tao lang, pero pinilit niya ang sariling makapasok sa loob. Ang toilet bowl ay natatamaan pa ng shower. Walang maliit na lababo, walang salamin, at nakapatong lang ang mga shampoo sa ibabaw ng flush.

"Hindi ka talaga naghi-heater?" Idinikit ni Atlas ang katawan kay Laurel.

Laurel shook her head. "Malapit na akong matapos, sumunod ka na," mahinahong sabi nito. "Ano pala gusto mong kainin? Bibili na lang ako sa baba habang nagsiya-shower ka."

Hindi sumagot si Atlas at kahit na nahihirapan sa lamig, hinayaan niyang dumaloy ang tubig sa katawan niya. His body was against Laurel.

"You didn't come," Laurel murmured and massaged his member. "I'll take care of it."

"No need," Atlas whispered without breaking the stare. "Okay lang a—"

He didn't finish what he was about to say when Laurel licked his jaw down to his neck. He groaned, and his member hardened as Laurel carefully took care of it.

Atlas planted a kiss on Laurel's forehead and whispered, "I w-want you." Then kissed the side of her head. "Only if you want to."

Laurel kissed the side of Atlas' lip and turned around, arching her back, giving Atlas the access to fuck her from behind. Her upper body was pressed on the cold tile, and Atlas guided his member inside her, making them both moan in pleasure.

Ipinalibot ni Atlas ang braso sa katawan ni Laurel habang nakalapat ang labi niya sa tuktok ng ulo nito at gumagalaw mula sa likuran. Their bodies were making sounds and didn't bother about the cold shower.

They continued until both were sated and finished their bath.

"Ano'ng gusto mo? Sopas? Lugaw? Champorado? O tapsilog?" tanong ni Laurel habang nagbibihis. "Pupunta pala ako ng SM mamaya, bibilhan kita ng damit. O kung gusto mo, puwede ka nang bumalik ng Manila."

Natigilan si Atlas. "Grabe naman, you are pushing me away?" Hindi niya ito inalisan ng tingin. "Two months, you ignored me. Tapos ngayon? I am willing to be with you. Whatever's going on with you, I am here."

"You don't have to, Atlas."

"You were there whenever I need you. Alam kong strong ka, alam kong hindi mo ako kailangan, but at least, let me be your friend?" mahinang tanong ni Atlas habang nakatingin kay Laurel. "This relationship we have—fuck buddies, friends with benefits—isn't one sided. Hindi puwedeng ikaw lang ang laging nakikinig, nagpaparamdam na ayos lang ang lahat, because I am also here. Can you let me?"

Nakatingin lang si Laurel sa kaniya na parang ayaw magsalita. He was not sure what was going on inside her head. Hindi ito nagsasabi o nag-o-open up sa kaniya ng kahit ano. She was quiet, but she would make sure she was there. Ibang kaso sa pagkakataong iyton.

"Ano'ng gusto mo? Ako, tapsilog," pag-iiba ni Laurel sa usapan. "Ikaw?"

"Ikaw bahala kung ano'ng masarap. Hindi naman ako choosy," sagot niya. "Do you want some coffee? Magtitimpla ako. May 3-in-1 ka? Expert ako roon."

Laurel smiled and let out a small laugh. It was good enough for him.

Nagpaalam si Laurel na bibili lang ito ng pagkain nila sa baba. Siya naman, inayos niya ang ibang kalat sa unit nito. It was too small for him dahil matangkad siya. Ni hindi niya alam kung paano siya kikilos sa mga susunod na araw dahil oo, nagpaplano siyang samahan muna si Laurel.

Tumawag sa kaniya si Grace, tinatanong kung ayos lang ba siya at kung puwede siyang mag-guesting, but he said no. Wala na siyang pakialam, papanindigan niya iyon ngayon.

Laurel needed him, and this time, he would be with her.

Habang kumakain sa sofa at nanonood ng Netflix, panay ang tingin ni Atlas kay Laurel She looked at him and Atlas smiled. Confused, she frowned and thought na kahit papaano, na-miss niya ito nang dalawang buwan. No communications at all, nothing.

"Bakit ka nakatingin nang ganiyan?" tanong ni Laurel kay Atlas. "Ano'ng meron? Na-miss mo akong maka-sex?"

"Grabe naman, Laurel!" singhal ni Atlas sa kaniya. "Kumusta ka ba? Hindi ka man lang nagparamdam!"

Laurel smiled. "Okay naman ako, galing akong Los Angeles."

Nagulat si Atlas at hindi niya iyon itinago kay Laurel. "Seryoso? Galing ka ng States? Bakit wala kang luggages? Bakit wallet, phone, at papers lang dala mo? Ano'ng nangyari?"

Tumingin si Laurel sa kaniya at nakita niya ang namumuong luha sa mga mata nito. Simula nang magkakilala sila, hindi pa niya ito nakikitang umiyak kahit sa movie o kahit ano. Laurel was always the happy one, ipararamdam sa kahit na sino na masaya lang, but that day, she was different.

"Makikinig naman ako, Laurel, and your secret's safe with me. Kung ano ang nangyari, kahit 'yung need to know basis lang. You don't have tell the details. Kung ano lang ang gusto mong sabihin, I am all ears," seryosong sabi niya. "Kung ano 'yung magaan."

Laurel's chin vibrated and Atlas saw the struggle. Kung hindi naman magsasalita si Laurel after his assurance, he wouldn't push her.

"Poor choices ng parents ko sa buhay, ako ang apektado. Nag-iisang anak nila ako, kaya ako ang sumasalo ng lahat ng problema nilang dalawa." Yumuko si Laurel na nakatingin lang sa pinggan. "So, noong nagpaalam ako sa 'yo, sinabi nilang mag-tour kami sa States kasi gusto nilang bumawi sa akin."

Atlas listened; he was letting Laurel talk.

"So we did. Naging maayos ang lahat, we're this happy family." Laurel tried to smile but failed. "Never kaming magiging masaya. And ever since, pinag-aawayan na namin ito. Gusto nilang mag-law school ako.

"Gusto nilang i-pursue ko ang law, kahit na ayaw ko. So nag-tour kami sa U.S. buong buwan. Until tumigil kami sa LA. Tumuloy kami sa isang magandang bahay, it was nice and decent. Sinabi nila sa akin na sa family friend 'yun and that they were letting us stay there. Little did I know, it was my father's house."

Tahimik lang si Atlas. Umpisa pa lang, alam niyang comfortable si Laurel, nahalata niya iyon, kaya kahit mismo siya, hindi lang siya nagtatanong. He was not judging, it was her right. He was just curious.

"Sinabi kong uuwi na ako ng Pilipinas, ayaw nila. Ang hindi ko alam, nag-inquire na pala sila sa mga school doon para makapag-enroll ako. They wanted me to take some exams, enroll and stay there, pero hindi ako pumayag. They even tried to lock me up. Nakakatawa, 'di ba?"

Kumuyom ang kamao ni Atlas mula sa ilalim ng lamesa, he wasn't expecting that.

"Hindi ako nakipag-contact sa 'yo, that was intentional kasi alam kong busy ka and you know me. Hindi ako nakikipag-usap unless we need to," Laurel continued. "So I gave it a try. Nakapasa ako sa lahat ng schools na pinag-exam nila, I was enrolled. Pero ayaw ko talaga, Atlas." She started sobbing. "Hindi ako nagkaroon ng maayos na childhood dahil sa kanila, tapos pati ba naman sa bagay na 'yun, pagdedesisyunan nila? Ayaw ko na. So I pretended na bibili lang ako sa convenient store ng pagkain."

Atlas sighed. "That explains your dress. Nagulat ako kung bakit ganoon—"

"Believe me when I say hindi lang ikaw ang nagulat." Laurel sniffed and chuckled. "I even hid my passport inside my underwear just to get away, Atlas. May kaya ang papa ko, pero kaya ko ring umalis dahil may pera ako galing sa 'yo." Tears fell from each of her eyes. "Habang nasa airport ako, roon ako nakabili ng ticket at pinagpapasalamat kong may flight an hour pagdating ko roon."

He felt relieved that Laurel opened up about it.

"I am proud that you're strong enough to know what you really want and I'll stay by your side. I am a friend, Laurel, always remember that. Nagulat pa rin ako na sa outfit mo na pambahay kanina, galing ka pala ng U.S. That's cool." He tried cheering her up.

"Mabuti na lang, hindi ako ginawin, kung hindi, nanigas na ako sa eroplano." Laurel laughed and wiped her tears. "Call me a bad daughter, pero hinding-hindi na ako babalik sa kanila. I can live by myself, kaya kong mabuhay at hindi ko sila kailangan."

Atlas remained quiet and chose not to say a single word. Maganda ang relasyon niya sa parents niya kaya hindi niya alam kung ano ang pakiramdam ni Laurel.

"I envy those kids who have a good relationship with their family. Isang malaking sana all dahil ako, bata pa lang, nakadikit na sa akin na hindi maayos ang pamilya ko." Laurel smiled. "Kaya kahit sa relasyon, hindi ako nagiging masaya. I don't believe in relationships because of my family. No, thanks."

"What do you mean?"

"I will never get married and have my own family," sagot ni Laurel habang nakatingin sa kaniya. "Hinding-hindi ako magpapatali sa kahit kanino and this setup we have, hanggang ganito na lang ako. I will never get married."

Ngumiti si Atlas sa kaniya. "Whatever's making you happy."

—

Buong maghapon silang nanood ng series. Wala silang magawa dahil hindi rin naman sila makalabas dahil sa sitwasyon ni Atlas. Ramdam niya ang ginaw ng Baguio at minsan siyang pinagtatawanan ni Laurel dahil wala pa raw iyon sa peak nang lamig.

"Laurel, by the way, I wanna tell you something," he said when he remembered something.

"Hmm?" Tumingin ito sa kaniya, nakaramdam siya ng kaba dahil seryoso ang tingin nito sa kaniya.

"Kasi I have a spare condo in Manila and walang gumagamit noon. Plano ko sanang ibigay sa 'yo 'yun. I will transfer all the papers as if you bought them."

Kaagad na nagsalubong ang kilay ni Laurel dahil sa sinabi niya. "Bakit mo ibibigay sa akin?"

Atlas sighed and stared at Laurel. "Wala lang, gift."

Umiling si Laurel. "No can do. I love Baguio. Hindi ako aalis dito. We can have the setup, pero hindi ako aalis ng Baguio."

Atlas understood. "What if I buy a house here in Baguio, somewhere secret, nakapangalan sa 'yo, then we can just hangout here from time to time lalo na kapag wala akong work, and I need to get away?"

Sandaling natahimik si Laurel at nag-angat ang dalawang balikat. "Are you sure? Puwede naman, ayaw ko kasi talaga sa Metro Manila, sorry."

"Yup, it'll be a gift from me."

"Ang generous naman ng sugar daddy ko. May pabahay!" Laurel jokingly said. "Ikaw bahala. Basta ayaw ko sa Manila. I can visit there, but I will never live there. It's too toxic for me. Pero napapaisip ako."

Nakatingin lang si Atlas kay Laurel.

"Like, we don't know kung hanggang kailan tayo ganito. One day, you'll be committed, one day aalis ako, or whatever, or I will leave, hindi ko alam. Paano 'yung bahay na ibibigay mo sa akin? Babawiin mo ba?" tanong ni Laurel.

Umiling si Atlas. "Nope. That'll be yours no matter what. That's a gift aside from the money I gave. That house, if ever, will be yours."

"Hindi ba parang unfair sa 'yo 'yun na bibigyan mo ako ng bahay?" natatawang sabi ni Laurel. "I think it's too much."

"No, it's not," sagot ni Atlas.

Huminga nang malalim si Laurel. "Okay, I might agree in one condition," sabi nito kaya naman nakinig lang si Atlas. "Kapag naisipan ko nang ibalik sa 'yo, ibabalik ko at tatanggapin mo. Ilagay natin 'yun sa papers na pipirmahan natin, okay?"

Atlas nodded. "Whatever that makes you comfortable, Laurel."

And Atlas wasn't joking. He called Job and Patrick about it. Nagpahanap siya ng bahay na pribado sa Baguio na puwede niyang bilhin. Pinagtawanan pa siya ng mga ito dahil ganoon na ba kaseryoso para ibahay niya si Laurel.

It wasn't the case. It was a gift.

Kita niya ang gulat sa mukha si Laurel dahil ikatlong araw niya sa Baguio, bumiyahe sina Patrick at Jobelle. Dala ng mga ito ang ilang gamit niya para sa pag-stay sa Baguio at para na rin ayusin ang bahay na nahanap.

Patrick already knew Laurel's details and it wasn't hard for him to process everything. Nakita rin niya sa picture ang bahay at maganda iyon. He let the couple fix it and pay it as soon as possible. Puwede na rin daw nilang puntahan iyon.

Simple lang ang bahay, hindi ito kalakihan, at tago sa mata ng mga tao lalo na at nasa loob ng subdivision. Atlas also made sure that the area was safe for Laurel to live alone. Fully furnished na rin iyon at wala na silang poproblemahin. Ang papeles, nakapangalan na kay Laurel.

Habang nakatingin sa bahay kasama si Atlas, huminga nang malalim si Laurel. "Basta ang usapan natin, kapag ayawan na, ibabalik ko 'to sa 'yo."

"Yup," sagot ni Atlas. "Basta sa 'yo ko ipapangalan for now, para hindi alam ng mga tao na may property ako rito. Kapag ayaw mo na, ibalik mo lang sa akin, walang problema. You can just let Patrick know."

Ngumiti si Laurel sa kaniya at bumulong, "Gusto mong binyagan?"

Atlas laughed. Inakbayan niya si Laurel at natatawa silang nakatingin sa bahay. Modern house with a small garden, secured gate, parking for one car. Simple lang kaya nang makita ni Atlas iyon nang ipakita ni Job, si Laurel kaagad ang naisip niya, lalo na sa roof deck ng bahay.

"Puwede akong matulog sa roof deck, Atlas!" nakangiting sabi ni Laurel habang papasok sila ng bahay. "Maglalagay ako roon ng tent or ng kutson, doon ako matutulog. Ang sarap n'on, kita mo lang stars."

"Baliw," bulong niya. "Baka kapag ginawa ko 'yun, magising akong may lagnat."

Laurel looked at him. "Papainitin naman kita, e." Sabay tawa. "Joke!" Naka-peace sign pa.

Pag-akyat nila sa roof deck, medyo kita ang baba ng bundok, pero hindi naman masyado. May ilang pine trees din na nakapalibot sa bahay at medyo malayo ang kapitbahay.

"Seryoso, puwede akong matulog dito," nakangiting sabi ni Laurel na inililibot ang tingin sa buong lugar. "Tapos may maliit na bonfire, tapos may tent lang ako, or dito ako magsusulat, ganoon."

"Oo, naisip ko rin na possible na rito ka magsusulat." Ngumiti si Atlas. "Glad you liked it."

"Ibang klase ka rin," nakangiting sabi ni Laurel sa kaniya. "Basta usapan natin, ibabalik ko 'to sa 'yo, ha?"

Atlas nodded. "May bedroom ka na, roon ka matulog, ha? Baka naman sa sofa ka na naman matutulog, ang laki-laki ng kama mo. Mag-isa ka lang doon kaya wala kang problema."

"Depende sa mood." Laurel smiled at him. "Pero kapag nandito ka, siyempre sa bed ako matutulog. Speaking of, kailan ka pala uuwi? Narinig ko kay Jobelle, kailangan mo na ring bumalik ng Manila dahil may conference ka raw. If ever, puwede naman ako—"

Umiling si Atlas. "No, if ever, baka ako naman ang pupunta rito since I already know your place. Safe rin naman, hindi ka na magta-travel. Baka aalis na ako mamayang madaling-araw, sasabay na ako sa kanila. Another thing, may lisensya ka, 'di ba?"

Tumango si Laurel.

"That car." Itinuro niya ang sasakyan na dala nina Patrick. "That's yours, too. Sa akin talaga 'yan, pero pina-transfer ko na kay Patrick ang papeles. You have your own service, so please, don't take a cab. Delikado lalo na't mag-isa ka rito. But are you gonna be okay here alone?"

"Oo naman, 'no! Sanay naman akong mag-isa, sanay akong nang-iiwan!" natatawang sagot ni Laurel. "Okay lang ako rito."

"Sanay kang nang-iiwan, tapos isang araw, magugulat na lang ako, ayaw mo na?" seryosong sabi ni Atlas habang nakatingin kay Laurel. "Kapag naisipan mong ayaw mo na, please let me know. Hindi 'yung bigla mong iiwanan at igo-ghost, okay?"

Laurel nodded. "Yes, master." Sumaludo pa ito.

Natawa si Atlas at lumabas para makipag-usap kina Job at Patrick na babalik na sa hotel.

Si Laurel na rin ang nagluto ito ng dinner nilang dalawa dahil dumaan sila sa grocery bago sa mismong bahay. Nasa kotse sina Atlas at Patrick dahil pinag-uusapan nila ang tungkol sa property; sina Laurel at Job naman ang namili ng stocks.

Pagpasok ni Atlas sa loob ng bahay, naabutan niya itong nakaupo sa counter ng kusina, and she had a habit of doing so dahil sa bahay niya at sa Tagaytay, ganoon ito.

"Ano'ng kinakain mo?" tanong niya at lumapit kay Laurel.

"Strawberries and whipped cream." Isinawsaw pa nito ang strawberry bago isinubo sa kaniya ang isa. "Favorite ko 'to kapag wala akong makain. Sarap, 'no?"

Nangasim ang mukha ni Atlas dahil maasim naman talaga. "Ang asim!"

"Hoy, the best 'yun, maasim."

Atlas leaned and kissed her neck. "Kaya ka ba the best?"

"Oy, grabe, hindi naman maasim leeg ko, ha!" singhal ni Laurel sa kaniya. "Huwag mo akong iki-kiss sa leeg, ha? Maasim pala, ha? Napakasama ng ugali mo!"

Hawak ni Atlas ang counter habang nasa gitna siya ng legs ni Laurel. Kumakain pa rin ito ng strawberries at busy sa pagkukuwento sa kaniya tungkol sa hilig nitong mamitas sa strawberry farm dahil daw therapeutic.

"Tapos minsan, gumagawa ako ng jam. Ginagawa kong palaman sa Skyflakes. The best 'yun!" Laurel smiled at him. "Okay ka lang? Titig na titig, Atlas, ha! That is bawal!"

Atlas smiled and kissed the side of her lips. "Mag-iisang taon na tayong magkakilala. I can still remember na 'yun ang unang sex natin."

"Oo nga, ano'ng gusto mo? Mag-celebrate tayo ng fuck buddy anniversary natin?" natatawang sabi ni Laurel. "Tapos anniversary gift mo ang bahay at kotse? Ang galante naman, Atlas!" She leaned forward to kiss his lips.

"Lasang strawberry ka, Laurel! Ang sarap lang." He smirked and licked his lips. "Binyagan na nga natin 'tong bahay mo. Saan mo gustong umpisahan?"

Naningkit ang mga mata ni Laurel habang nakatingin sa kaniya at tinanggal ang dress na suot nito. She was not wearing a bra, so he had easy and full access. He leaned forward to kiss her and started touching her intimately.

—

"Ingat kayo sa biyahe ninyo," nakadapang sabi ni Laurel sa kama and she was still naked.

Nakatingin naman si Atlas sa salamin kung saan nakikita niya si Laurel. It was two in the morning at bibiyahe na siya kasama nina Job at Patrick.

Ayaw muna sana niyang umalis, but he had been in Baguio for almost a week. Hindi pa siya nakaaalis, parang nagkakaroon siya ng separation anxiety sa lugar, e hindi naman niya gusto ang malamig na lugar.

"Dress up, ma'am," aniya na ibinato rito ang hoodie niya na iiwanan na. "It's cold, hindi ka man lang ba giniginaw?"

Bumangon si Laurel. He saw her naked body and she was not ashamed of it. Simula nang magkakilala sila, medyo nagkalaman na si Laurel, but she was fit, she works out. Minsan, sabay pa sila sa tuwing magkasama sila.

Atlas thought that he badly wanted to jog with Laurel, pero hindi puwede. Simpleng bagay na hindi niya magawa.

Binabagalan ni Atlas ang pag-aayos nang makatanggap ng tawag mula kay Job na papunta na ang mga ito. Natawa siya nang bumangon si Laurel at pumuwesto sa likuran niya kaya binuhat niya ito.

"Ingat kayo pababa. Message n'yo ako kapag nasa Manila na kayo. Matutulog na rin muna ako," sabi ni Laurel habang buhat niya sa likod pababa ng hagdan. "Just call me if you need anything. Bibilhan kita ng maraming ube! Ang takaw mo, e."

Atlas laughed. "Oo, ipapalaman ko sa tinapay. Ikaw, take care here. Huwag kang magpapapasok ng hindi mo kakilala and call me if you need anything. Sa susunod, baka rito na ako didiretso."

"Okay," sabi nito sabay baba.

"Hindi na raw papasok sina Jobelle and Patrick. Medyo nagmamadali kami kasi may call time ako nang 9 a.m.," ani Atlas. "Ingat ka." He leaned forward to kiss Laurel's lips. "See you when I see you."

Laurel nodded. "Yup, ingat."

Nasa gate si Atlas nang pumasok na si Laurel sa loob ng bahay at pinatay na ang ilaw. Pagkapasok sa sasakyan, nakatingin sa kaniya si Job. Alam niya ang tingin nito, may sasabihin itong hindi niya magugusutuhan.

"Alam mo ang lugar mo, Atlas," babala ni Job. "Iba si Laurel, don't hurt yourself."

"Ano ba'ng sinasabi mo? We're good friends," depensa niya.

Job smiled at him. "If you say so. Keep lying to yourself, Atlas," dagdag nito. "Hindi kayo puwede."

"Alam ko at hindi ako tanga."

"You are getting there," sabi ni Job. "Ikaw ang talo, Atlas. Laurel is one heck of a woman at kapag naramdaman niya ang nararamdaman mo, you are done. She's vocal about it, so good luck."

Hindi siya nagsalita. Nakatingin lang siya sa daanang binabaybay nila.

"You're gonna need it," Job murmured. 

T H E X W H Y S