WARNING: Matured Content (Explicit) 🔞

—

Naningkit ang mga mata ni Atlas habang nakatingin kay Job, pero pinigilan niya ang sarili dahil baka mahalata sila. He couldn't risk Laurel lalo na at nasa premises sila ng network. Hindi lang siya ang mapapahamak, pati na rin si Laurel.

"So, paano mo naging pinsan 'tong si Job, e ang ganda-ganda mo?" sabi ni Grace habang nakatingin kay Laurel. Si Atlas naman, nakatingin lang sa salamin, pero nakatitig kay Laurel na parang nahihiya. "Stylist ka ba talaga?"

Umiling si Laurel. "A, hindi po. Sakto po kasi na magkasama kami ni Job, tumawag po kayo, kaya sinama na lang po niya ako. Hindi po ako stylist."

"Ano'ng work mo?" pag-uusisa ni Grace. "Alam mo, feeling ko, kapag inayusan ka, puwede ka nang mag-model."

Marahas na umiling si Laurel at dumako ang tingin sa kaniya, segundo lang sabay tawa. Naniningkit ang mga mata nito kapag tumatawa at ngumingiti, na para bang buong personality nito, masaya.

"Hindi po. Babalik na rin po ako sa parking," paalam ni Laurel.

"Hindi na! Puwede ka namang mag-stay rito. Maupo ka na muna riyan sa sofa," ani Grace. "Aalis na muna ako at kailangan kong pumasok sa studio. Dito na lang muna kayo."

Gustong-gusto niyang na hilahin palabas si Laurel ng dressing room, pero mas mahahalata sila. He didn't want to risk her, lalo na sa management nila dahil kapag nalaman kung ano ang relasyon niya kay Laurel, medyo malaking issue iyon. Kaya niyang i-handle iyon mag-isa, but Laurel's privacy? No, he wouldn't risk it.

Hindi niya alam kung ano ang naisip nina Laurel at Job para gawin ito, but Atlas was pissed.

"Hello."

Tumingin si Atlas sa salamin at nakita si Kyle, isa sa mga sikat ding artista ng network na lumapit kina Laurel at Job na nag-uusap. "I'm Kyle."

Laurel smiled. "L—Alyssa," sagot nito at tinanggap ang kamay ni Kyle.

"Hindi ka talaga stylist?" tanong ni Kyle. "So, what do you do?"

"Assistant ko 'yan!" nakangiting sabi ni Job at nararamdaman ni Atlas na pilit itong umiiwas ng tingin sa kaniya dahil alam nitong magagalit siya. Laurel was not supposed to be inside the studio, and now, she was even talking to Kyle.

Ngumiti lang si Laurel at hindi na nagsalita na parang nagtatago sa likuran ni Job, ngunit nakikipag-usap pa rin si Kyle rito.

But Atlas knew Laurel. She wasn't snobbish, she was kind, and would still talk to someone even if she didn't know the person. At hindi siya nagkamali nang magsimula itong makipagkuwentuhan tungkol sa mga paboritong kanta. Sakto naman na singer si Kyle, inilabas pa nito ang gitara.

Pakitang gilas din!

"Kung papipiliin ka," tanong ni Kyle kay Laurel na nakaupo pareho sa waiting sofa. "Lany or Lauv?"

Laurel smiled, and it pissed Atlas off. "Oh, pero gusto ko mga kanta ni Lauv, like I Like Me Better, something like that."

Naglalagay ang makeup artist ng concealer sa ilang flaws sa mukha ni Atlas. Wala naman siyang masyadong eyebags, pero tulad ng iba, may uneven skin tone siya na kailangang itago sa camera.

Pinakikinggan niya sina Kyle at Laurel. Hindi siya nagpapahalatang paminsan-minsan siyang tumitingin. Nilingon din niya si Amira na seryoso lang na nakaharap sa salamin habang inaayusan. Mukhang hindi rin nito nagustuhan ang sitwasyon nila.

Base sa papel na ibinigay ni Grace sa kaniya, tungkol lang naman ang guesting sa mga pelikulang lalabas sa mga susunod na buwan. Wala si Sam, ang artista na bida ng isang pelikula kaya sila ni Amira ang tinawagan kung puwede. HIndi na raw kasi pwedeng ma-postpone ang segment.

"Pero mahilig ka rin bang manood ng movies?" narinig ni Atlas na tanong ni Kyle kay Laurel. "Nakanood ka na ba ng movies ko or kahit sino rito sa dressing room? Or baka 'yung kay Atlas, napanood mo na?"

Atlas waited for an answer, too. "No, hindi pa. Hindi kasi ako mahilig manood ng Philippine movies, I find them cliché and repetitive," Laurel honestly said without buckling, making him smile. "Ayaw ko ng mga plot ng Philippine cinema."

"Wow," gulat na sagot ni Kyle. "Ano'ng mga gusto mo?"

"Usually, I'd go with British or American, depende. Basta ayaw ko ng mga story na common, lalo na 'yung mga kabit. Nasusuka ako," diretsong sagot ni Laurel. Gustong matawa ni Atlas, pero nakinig lang siya.

That was Laurel, she was honest. Sasabihin nito ang gusto, walang pakialam kung makasasakit. Napansin ni Atlas iyon.

"Like, seriously, sa opinion ko lang naman, Philippine cinema can do more. Parang 'yung Pangarap Kong Holdap. That was actually funny," dagdag nito. "Isa pa 'yung Fangirl na movie, I loved it. Not because I have a thing for Paulo Avelino, but the story was just so good."

Tahimik ang lahat na nakikinig kay Laurel. Ipinalibot ni Atlas ang tingin sa mga tao at halatang nakikinig ang mga ito, pero naiinis pa rin siya kay Kyle dahil ayaw pa yatang umalis sa harapan ni Laurel. Hindi naman siya ang type!

"Ang galing kasi ng pagkaka-deliver. Like, to be honest, natatakot ako kay Paulo Avelino because of that story. Parang hindi ko ma-distinguish 'yung real and act sa kaniya. He's just too good."

Kumunot ang noo ni Atlas at tumingin kay Laurel. Kaya naman pala crush na crush nito si Paulo Avelino. The way she talked about him, parang gusto nitong makilala. Nakakainis!

"By the way, may Facebook ka?" biglang tanong ni Kyle kay Laurel na ikinagulat ni Atlas. Inilabas pa nito ang phone. "What's your full name? Alyssa?"

Napatingin si Atlas kay Job na parang hindi mapakali. Si Laurel, parang tumingin sa kaniya, pero hindi itinuloy at ngumiti na lang. Laurel was just too kind and polite at kinakabahan siya. Until she finally spoke.

"I don't do social media," anito. "Masyadong toxic ang social media for me, hindi ako mahilig."

"Are you for real?" gulat na tanong naman ni Kyle. "Everyone has social media."

Atlas saw how Laurel nodded while talking to Kyle. "Almost everyone, pero hindi ako kasama roon." She smiled. "I don't like exposing myself on the internet. Not me."

Gusto niyang kunin ang atensyon ni Job para ayain nang umalis si Laurel sa dressing room. He wasn't comfortable that Laurel was uncomfortable. Gusto na niya itong paalisin.

"Kahit anong contacts? Wala?"

Umiling si Laurel habang nakatingin kay Kyle. "I have an SMS naman, kaso I am committed, kaya hindi puwede. Sorry, ha?"

Sandaling napatitig si Atlas kay Laurel dahil sa sinabi nito. Hindi niya sinasadya at kung may makahalata man, hindi niya masisisi.

"Of course, I respect that," sagot ni Kyle at nagsimula na lang sa pagkukuwentuhan ulit ng mga kanta dahil hindi nga mahilig si Laurel sa movies.

A part of Atlas was jealous that he couldn't talk to Laurel like this in public. Nakakapag-usap lang sila kapag nasa sasakyan, sa kuwarto, o basta nasa bahay na walang ibang makakikita dahil pinoprotektahan niya ang privacy nito. Parang bigla siyang nainggit kay Kyle na hindi ito masyadong sikat, nakakausap nito si Laurel at nakatatawanan kahit may ibang nakatingin.

Ni hindi siya maka-order kapag magkasama sila sa drive thru dahil makikilala siya. Kailangan pang si Laurel ang bibili ng pagkain nila, para lang hindi siya makita, and that pissed him off.

Puwede ring kuhanin ni Kyle ang details ni Laurel sa harapan ng iba, siya hindi. May mga bagay na gusto niyang gawin, hindi niya magawa.

Lumalim na ang pag-iisip ni Atlas nang tawagin na sila para pumunta sa show. Dinaanan lang niya sina Laurel, Job, at Kyle na hindi pa rin nananahimik sa kasasalita, hindi naman interesado si Laurel dahil ngumingiti lang ito at sumasagot kada tanong.

Tulad ng palagi niyang ginagawa, ngingiti siya sa camera as if masaya siya sa nangyayari na dapat hindi niya ginagawa ngayon dahil nasa bakasyon siya. Wala dapat siya rito kung hindi lang nag-back out ang iba at siya ang sumalo dahil siya ang sikat at malaki rin ang bayad. Halos kung tutuusin, wala na siyang pakialam sa pera. Gusto niyang magpahinga.

"Uy." Amira bumped her shoulder against his. They were waiting in their queue. "Okay ka lang ba?"

Atlas tried to smile. "Oo naman. Ikaw? Napilitan?"

"Ano pa nga ba?" Amira bitterly smiled. "Ayos ka lang? Para kang hindi mapakali na hindi ko maintindihan. Ano'ng nangyari?"

Sandaling natigilan si Atlas dahil napaisip na ganoon ba kahalatang hindi siya maayos? Na naiirita siya at gusto nang umalis?

"Don't worry, hindi nila mahahalata." Mahinang natawa si Amira. "Ako halata kasi siyempre, kilala na kita. Kung ano man 'yan, magiging okay rin 'yan!" Mahina nitong sinuntok ang braso niya.

Umiling si Atlas at mahinang natawa, pero hindi nagsalita. Nakapamulsa lang siyang sumandal sa pader habang naghihintay na tawagin sila. Si Amira naman ay busy sa pakikipagkuwentuhan sa kasama nila.

Atlas knew that something was wrong with him. He wasn't the type of person who would say no to a project or anything. Kung tutuusin, gusto niyang mayroon siyang trabaho, pero ibang kaso nitong mga nakaraan na halos ayaw na niyang umalis ng bahay.

Nang matapos ang show, dumiretso si Atlas sa dressing room at naabutang nandoon si Grace. Humihingi ito ng pasensya sa kaniya, pero hindi niya pinapansin. Naririnig niya ang mga sinasabi nito, pero lumalabas sa kabilang tainga.

Tuluyan nang nabura ang makeup niya bago siya humarap dito. "Puwede na akong umuwi?" mahinahong tanong niya. "Puwede na ba o may trabaho pa?"

"Wala na, Atlas. Pasensya ka na ulit," sabi nito. "Sige na, ie-extend ko na ang vacation mo nang isang linggo pa. Pasensya na talaga."

Tumango lang siya at nilagpasan ito. Nakapamulsa siyang naglakad papunta sa elevator nang makasalubong si Amira na nakangiti sa kaniya.

"Uy, Atlas!" magiliw na lumapit sa kaniya si Amira. "Gusto mong lumabas? Magkakainan daw kami, bar hopping! Sama ka?"

Atlas politely declined. "Medyo masama kasi pakiramdam ko," excuse niya. "Some other time, ingat kayong lahat. Ikaw, dapat magpahinga ka. Sa mga susunod na linggo, busy na naman tayo para sa rehearsals at workshops."

"Kaya nga ako nag-e-enjoy, e! Hindi na mauulit 'to kaya tara na! Sumama ka na. Minsan lang naman 'to!"

"Hindi na, next time na lang. Kailangan ko na rin talagang umuwi. Masama ang pakiramdam ko at pahinga muna," ani Atlas.

Sabay-sabay silang pumasok sa elevator. Naririnig ni Atlas ang kagigikgikan ng mga kasama niyang babae. Lahat ng mga ito, artistang kasama sa variety show. May mga lalaki rin, pero hindi niya ka-close kaya tahimik siyang nakapamulsa.

Pagbukas ng parking, kaagad na nagpaalam si Atlas at dumiretso sa parking space niya na nasa dulo ng basement. Nakita niya kaagad si Job na nakasandal sa kotse niya at naghihintay.

Nanatiling nakapamulsa si Atlas na naglakad papalapit kay Job nang hindi inaalis ang tingin dito.

"What were you thinking?" Atlas calmly asked Job. "Usapan natin, itatago. Ano'ng nangyari? Ano'ng ginawa mo?"

"Sa sasakyan tayo," aya ni Job.

Sa driver's seat na dumiretso si Atlas. Pagpasok nila sa sasakyan, nakaupo si Laurel sa backseat at tumingin sa kaniya.

"Huwag kang magalit kay Job, naintindihan ko ang nangyari, Atlas, okay lang sa akin," ani Laurel.

"Ano ba'ng nangyari?" Ibinaling ni Atlas ang atensyon kay Job. Seryoso itong nakatingin sa kaniya. "Usapan natin, itatago, ano 'yun? Nakausap pa siya ni Grace, ni Kyle, maraming nakakita!"

"Kasi dapat, maiiwan ako rito," si Laurel ang nagsalita at nagsimulang magpaliwanag. "Kaso lang kasi, nasita si Job ng guard lalo na't wala akong ID. Pinapalabas ako ng guard kasi hindi raw puwede na iwanan ako sa car, hindi naman ako nagwo-work dito, tapos hindi naman sa akin ang car. Kaya usapan namin, bababa ako sa café. Kaso ang entrance naman, ayaw akong payagan, kaya sinabi ni Job na stylist mo ako at assistant niya ako na kukuha pa lang ID."

Tahimik na nakinig si Atlas sa paliwanag ni Laurel. Hindi naman siya galit, ayaw lang niyang mapahamak ito nang dahil sa kanila.

"Sorry," Job murmured. "Hindi na mauulit, Atlas."

Atlas breathed. "Fine. Next time, please, mag-iingat tayo. I am protecting your privacy, Laurel." Tumingin siya kay Laurel. "Are you okay, though? Bukod sa nasa dressing room, may mga nakakita pa ba sa 'yo."

Tumango si Laurel. "Oo, okay lang ako. Hindi naman nila alam totoong pangalan ko. Huwag ka nang magalit kay Jobellita. Promise, Atlas, we tried. Kaso mapapalabas ako ng station."

Alam ni Atlas na mas ayaw niya iyon. Hindi na siya sumagot at nagpaalam na rin si Job na aalis na. Tumingin ito sa kaniya at ngumiti, ganoon din ang ginawa niya.

Lumipat si Laurel sa front seat nang hindi bumababa ng sasakyan. Hindi na rin nagsalita si Atlas hanggang sa makaalis sila sa station.

"Kumain ka na ba?" tanong ni Atlas.

"Oo, kumain kami ni Job sa kotse niya. Bumili kami sa café sa taas. Ikaw ba?"

Atlas subtly shook his head and didn't say anything. It was past lunch when they left the station. He remained quiet, just wanting to think about what happened. Maraming tumakbo sa isip niya habang nasa show at hindi siya mapakali.

What if Laurel stopped what they had because of what happened? He didn't want to look for another woman to be with. Laurel was already hard to find.

"Sorry kanina," Atlas murmured. "Medyo nainis lang talaga ako. Wala ako sa mood."

Laurel chuckled. "Okay lang! No need to apologize," she assured. "Hindi ka ba pagod? Talagang didiretso pa tayo sa Tagaytay?"

"Okay lang ba sa 'yo? I just need to rest. Sorry kung sinasama kita, ni hindi man lang ako nagtanong." Atlas pursed his lips.

"Hoy! Ayos lang!" natatawang sabi ni Laurel. "Ako na lang mag-drive, gusto mo? Hinto ka sa malapit na gasoline station. Please? This time, can you let me drive? Bigla kong na-miss mag-drive. Goods din para makapagpahinga ka sandali."

Atlas stilled. "A-Are you sure?"

Laurel nodded. "Oo, ako naman. Tigil ka sa malapit na gasoline station tapos palit tayo. Bili na rin ako ng chocolate or chips, parang gusto kong may kainin, e."

Nakita ni Atlas ang isang gasoline station at kaagad namang bumaba si Laurel paghinto nila. Atlas didn't bother going outside. Lumipat lang siya basta mula sa loob at naghintay.

He chuckled when he saw Laurel with a huge plastic bag. Her obsession with chips and dark chocolate was something Atlas observed.

"All done?" Atlas asked when Laurel got inside his car. "Are you sure? Kaya ko namang mag-drive."

Laurel pouted and opened a bottle of juice. "Ako na 'to." She chuckled.

Para sa kaniya pala ang juice na binuksan nito pati na ang chips na inilagay sa gitna nila. Sandali rin munang kumain si Laurel habang nagkukuwento tungkol sa hinahanap nitong chips na wala sa convenience store. It was seaweed flavored Lay's.

Pasimpleng nilingon ni Atlas si Laurel nang magsimula silang umandar. Hindi niya itatangging natatakot siya dahil iyon ang unang beses na si Laurel ang magmamaneho. They were using his Wrangler and it was a big car.

. . . but his worries were replaced by amusement when he saw how Laurel smoothly maneuvered the steering wheel.

Radioactive by Imagine Dragons played on the speaker as he watched the woman in white, plain sando and sweatpants drive his car. Laurel's messy and untouched hair made her extra attractive. The innocence of her face was deceiving, and . . . he was deceived.

Laurel chose the song and subtly headbanged while mouthing the lyrics, "I'm waking up, I feel it in my bones . . .  enough to make my systems blow."

Ibinaling ni Atlas ang atensyon sa daan. He was turned on. What the fuck.

"Atlas, by the way, sa isang araw, uuwi na ako, ha? Kailangan ko na rin kasing magbayad ng unit ko roon at bills. Tapos tawagan mo na lang ulit ako kung kailangan mo ako."

Tumango lang si Atlas at ibinalik na ang tingin sa daan.

—

Hanggang sa makarating na sila sa Tagaytay area, pareho silang tahimik. Atlas respected Laurel's space and let her choose the song, too. Siya ang pasahero at bahala si Laurel sa gusto nitong gawin.

Laurel was parking the car backward like a pro. It was his first time seeing her drive, but she looked back to check while in reverse, and how her hand swiftly maneuvered the steering wheel was sexy.

"Sabi sa  'yo kaya ko, e," pagmamalaki ni Laurel at naunang bumababa ng sasakyan.

Atlas stayed inside his car for a second and chuckled before following Laurel. Bitbit nito ang plastic na binili sa convenience store na mayroon ding noodles na makakain daw nila sa stay nila roon.

Pagpasok ni Atlas, hinanap niya si Laurel, pero wala ito sa kusina at living room. Wala rin sa balcony kaya pumasok siya sa kwarto at nakitang bahagyang nakabukas ang pinto ng banyo.

He went inside without warning. Laurel was inside.

"Maliligo ka rin?" tanong ni Laurel habang nakatingin sa kaniya.

Hindi siya sumagot at naglakad lang mas papalapit kay Laurel. Pumuwesto siya sa likuran nito at hindi inaalisan ng tingin hanggang sa humarap ito sa kaniya.

"Pagod ka?" tanong ni Laurel at tinanggal ang buhok na nakaharang sa kaliwang mata niya. "Sabay na tayong maligo kasi inaantok na rin ako. Baka bukas na ako kakain, ikaw, nagugutom ka?"

No words from Atlas, who was intently staring at Laurel.

"Okay ka lang?" Laurel asked, who met his gaze. "Galit ka ba sa akin kasi pumasok ako sa station?"

Umiling si Atlas. "Nope, ikaw, galit ka ba that you had to enter that hell? May mga nakakita sa 'yo. I was worried na makilala ka nila." Kumunot ang noo niya. "And that Kyle, do you like him?"

"Hindi ko siya type," sagot nito. "Bakit?" tanong Laurel habang tinatanggal ang butones ng long-sleeve na suot niya. "He's too talkative na hindi naman ako interesado sa sinasabi niya. He's too cool that I hate it. Parang masyado siyang conf—"

Atlas didn't let Laurel finish. He leaned to kiss her neck because he was craving her. He gripped her waist and moved closer so their bodies would be against each other. He could feel the heat as he trailed his lips on her shoulders.

Feathery kisses on her skin, and Laurel moaned, making Atlas grip her waist more.

Nararamdaman niyang unti-unting tinatanggal ni Laurel ang pagtanggal sa butones ng damit niya at ito na rin mismo ang naghubad niyon.

Atlas stared at Laurel, who did the same. He leaned to kiss her neck to her ears and whispered, "Turn around, Laurel."

Hindi na kailangang ulitin ni Atlas ang sinabi at nagtama ang tingin nila sa salamin. Tinitigan niya ang malamlam na mga mata ni Laurel at ipinaglandas ang palad sa waistband ng suot nitong sweatpants.

"Do you like him?" he asked without breaking the stare. "Kyle, do you like him?"

Laurel shook her head. "Not one bit . . . too nosy. He's too full of himself, and I hate men like that."

"Good," he whispered. Ibinaba niya ang sweatpants ni Laurel kasabay ng underwear nito hanggang sa hita bago ang tuhod.

Atlas unbuckled his belt while staring at Laurel, whose hair was slightly covering her face, and in one move, he was inside her and started thrusting in and out, taking her from behind.

Nakahawak ang isang kamay niya sa lababo bago inipon ang buhok ni Laurel at bahagyang hinila iyon.

He was roughly taking her from behind while slightly pulling her long hair, and hearing Laurel moan made him want to take her more. He needed to release the stress, and he wanted to fuck her. He wanted her to need him.

Laurel's moan was music to Atlas' ears. It was just a soft moan as if she was not having sex. Her moan sounded like she just had chocolates and loved how it tasted or ate something tasty because the moan sounded sweet and innocent.

But not to him.

Atlas focused on Laurel's face in front of the mirror. He loved watching her face whenever they were having sex. Laurel didn't look seductive at all and that whatever they were doing was not dirty at all.

Having sex with Laurel was not the same as others, especially with their setup. They were not in a relationship, they only built a good companionship and friendship, but the sex felt like making love because of Laurel.

Dahil sa naisip, humigpit ang hawak niya sa buhok ni Laurel na bahagyang uminda.

His mouth slightly parted when he felt her walls clench and wrap his manhood with hers. It felt so good that he didn't bother looking away. Isinandal pa niya si Laurel sa dibdib niya at hingal nilang sinasalubong ang isa't isa.

"Don't talk to him again, and he likes you," bulong ni Atlas. "Kyle likes you, Laurel, and we have a deal. Hindi ka puwedeng sumama sa iba if you're with me."

"I hate possessive men, Atlas," Laurel responded with a moan. "I . . . promised . . . that it'll only be you. Don't accuse me. I am warning you."

"I am not being possessive, ma'am," Atlas murmured and gripped Laurel's waist. "I just don't like sharing."

Nilingon siya ni Laurel at hinalikan sa gilid ng pisngi. Bahagyang bumagal ang paggalaw niya dahil sa ginawa nito. He was shocked.

"Trust me, will you?" Laurel innocently asked.

He smirked and kissed her cheek. "I will."

T H E X W H Y S