Δεύτερο για σήμερα μην χάσουμε την σειρά! Πεθαίνω λιώνω για την ιστορία λέμε!

"Κύριε Αλεξάντερ ! Όλα πήγαν καλά?"

Η Ροζαλίντα είναι ισπανίδα, δουλεύει για εμένα τα τελευταία έξι χρόνια. Έχει μελαμψή επιδερμίδα και μια κατάλευκη οδοντοστοιχία που την αφήνει να φαίνεται ασταμάτητα. Σαφέστατα η πιο χαμογελαστή υπάλληλος που είχα ποτέ. 

"Όλα καλά Ροζ" πίσω μου έρχεται ο Τζέημς με διστακτικό βήμα. Τον κοιτάζω λοξά καθώς τον βλέπω να περιεργάζεται το μεγαθήριο που απέκτησα πριν δυο χρόνια και απο τότε το επιλέγω για μόνιμη κατοικία.

"Και αυτός ο όμορφος νεαρός ποιός είναι?"

Την βλέπω να σκουπίζει τα χέρια της στην λευκή ποδιά της και να πλησιάζει τον Τζέημς με το πιο μεγάλο της χαμόγελο.

"Ο Τζέημς θα μου κρατήσει συντροφιά στο φαγητό"

"Χάρηκα" το όμορφο αγόρι μου δίνει το χέρι του και χαμογελά γλυκά. Είναι ευγενικός με φυσική χάρη αν και δεν νομίζω να αντιλαμβάνεται την φυσική κομψότητα που αποπνέει.

"Ροζαλίντα ειδοποίησε την Αισε να μαγειρέψει για δυο και συνόδεψε τον Τζέημς στον ξενώνα του πάνω καταστρώματος"

"Το δωμάτιο δίπλα απο το δικός σας κύριε Αλεξάντερ?"

Κοιτάω τον Τζέημς που έχει σκύψει το κεφάλι λες και έχει κάνει κάτι κακό. Θα κοπούν αυτά σύντομα. Αρκεί να μείνει δίπλα μου.

"Ναι " 

"Τζέημς " τον κοιτάω και ισιώνει το κορμί του σαν να είναι έτοιμος να δεχτεί εντολές. Μου αρεσει που είναι έτοιμος για εμένα. Αυτό θα μας χρησιμεύσει.

"Ακολούθησε την Ροζαλίντα, κάνε ένα μπάνιο και θα σου φέρω εγώ μερικά ρούχα μου καθαρά. Αργότερα μπορούμε να πάρουμε καινούργια"

Δαγκώνει το χείλος του.

"Είστε καλός" δαγκώνει το χείλος του.

Θέλω να του πω πως να του αγοράσω μερικά ρούχα ή ένα κατάστημα ρούχων για εκείνον δεν είναι αρκετό. Αν αποφασίσει να γίνει δικός μου θα τον νταντέψω και θα τον κακομάθω όσο δεν πάει. Αλλά δεν λέω τίποτα. 

"Να με συγχωρείς μόνο αλλά θα αργήσω λίγο. Θα κάνω μερικά τηλέφωνα και θα σε βρω στο κατάστρωμα . Θα σου δείξει η Ροζαλίντα που είναι η τραπεζαρία. Ξεκίνα να τρως χωρίς εμένα"

"Μάλιστα κύριε"

Ξεφυσάω.

Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα καταφέρω να μην τον πηδήξω απο το πρώτο βράδυ. Ο Τζέημς είναι άπειρος και θέλω να το πάω αργά μαζί του. Όλα θα γίνουν. Το πέος μου σκληραίνει μόνο στην σκέψη πόσα μπορώ να του μάθω.

Αρκεί να το θέλεις γλυκέ μου. 

"Ροζαλίντα. Οτι χρειαστεί το δίνεις"

"Ναι κύριε Αλεξάντερ! Έλα αγόρι μου απο εδώ"

Τον παρατηρώ  να χάνεται στο βάθος. 

Αλεξάντερ κάθαρμα τι άλλο να ζητήσεις απο την ζωή σου? 

Στο γραφείο μου το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω τους δείχτες του χρηματιστηρίου. Έχουν εκτοξευτεί όπως το περίμενα , προσθέτοντας στο λογαριασμό μου αρκετά εκατομμύρια δολλάρια ακόμη. Νιώθω ικανοποίηση. Δούλεψα σκληρά για την εξαγορά, λάδωσα πολλούς τραπεζικούς για να πιέσουν τους σωστούς μοχλούς και να προκαλέσουν στον αντίπαλο όμιλλο οικονομική ασφυξία. Και τώρα όλα είναι δικά μου.

Μάλιστα..

Ο νους μου ολισθαίνει στον Τζέημς. 

Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και ανοίγω τη εσωτερική πόρτα της γκαρνταρόμπας μου. Πάω στα τζην. Τραβάω απο τα κρεμασμένα με αυστηρή πειθαρχία ένα αρμάνι τζην και μια πόλο άσπρη . 

Τα παίρνω και πάω δίπλα. 

Χτυπάω αλλά δεν ακούω τίποτα.

"Τζέημς?"

Ανοίγω την πόρτα. Τα νερά του ντουζ ακούγονται και αφήνω πάνω στο υπέρδιπλο κρεβάτι τα ρούχα που του επέλεξα. Στέκομαι στην μέση του δωματίου.

Είναι γυμνός κάτω απο το νερό και..

Και δεν ξέρω πως κρατιέμαι και δεν ανοίγω την πόρτα. Να βρεθώ γυμνός κάτω απο το νερό μαζί του δείχνοντας πως μου αρέσει να με υπακούν τα όμορφα αγόρια σαν αυτόν.

Η στύση μου διαγράφεται απο την μαύρη φόρμα.

15 . Ειλικρινά έχω γυρίσει στην εποχή της εφηβείας μου . Με τρελαίνει άσχημα αυτό το αγόρι.

Είμαι άντρας που γουσταρω το σεξ. Δεν τον χώνω και τελείωσα. Μου αρέσει το παιχνίδι, η διαδικασία, να βγάζω γούστα όπως τα θέλω με συναινούντες ενήλικες πάντα άντρες.

Αλλά ως εκεί. Δεν είναι οτι έχω χάσει το μυαλό μου με κανέναν ποτέ. Δεν κάνω σχέσεις. Έχω σχέση ερωτική με την δουλειά μου και αυτή είναι η υπέρτατη κάβλα της ζωής μου. Με φτιάχνει το χρήμα , η εξουσία, το όνομα μου να προφέρεται απο σεβάσμια πρόσωπα καθώς τρέμουν απο φόβο για μια αρνητική μου απάντηση.

Αλλά ο μικρός..

Τι παθαίνω? 

Είναι το βλέμμα του? Η άδολη ματιά του? Ο τρόπος που ντρέπεται να με κοιτάξει? Ο πόθος του που τον πνίγει λες και κάνει κάτι κακό?

Ξεφυσάω.

Χαλάρωσε Αλεξάντερ. Είπαμε είναι πρωτάρης.

Βγαίνω απο το δωμάτιο του και  πάω στο γραφείο. Κάνω μερικά τηλέφωνα και δέχομαι πολλά μηνύματα απο διάφορους επιφανείς που θέλουν να με γλύψουν. Τους αφήνω να το κάνουν. Δεν έχω πρόβλημα να με γλύφουν. Έτσι είναι ιεραρχία. Κάποτε έγλυφα εγώ , τώρα αυτοί θα μου στήσουν κώλο και εγώ θα γαμήσω τα πάντα. Είμαι στην κορυφή της πυραμίδας. 

Απαντάω σε μερικά ακόμη τηλέφωνα ενώ συγχρόνως τσεκάρω στο ίντερνετ τους τίτλους απο τις οικονομικές εφημερίδες. Παντού το όνομα μου.

Κάθαρμα Κρας τα κατάφερες. 

Κοιταω την ώρα και είμαι σίγουρος πως το όμορφο αγόρι είναι κάπου εκεί φρεσκολουσμένος με τα ρούχα μου και τρώει. Αρκετά με την δουλειά. Δικαιούμαι διασκέδαση.

Πηγαίνω στο κατάστρωμα και τον βλέπω να μην τρώει. Το βλέμμα του είναι καρφωμένο σε εμένα σαν να με περίμενε.

Το φαγητό του ανέγγιχτο.

"Σου είπα να φας χωρίς εμένα" τον επιπλήττω

"Ήθελα να φάμε μαζί" 

Κάθομαι απέναντι του . "Πρώτος κανόνας . Αν αποφασίσεις να μείνεις εδώ μαζί μου θα ακούς -αποφεύγω την λέξη υπακούς- αυτό που σου λέω. Δεν είμαι τρελός. Δεν θα σου ζητήσω περίεργα πράγματα"

Βάζω μια γενναία μπουκιά στο στόμα μου. Το μοσχαράκι με δαμάσκηνα λιώνει στο στόμα μου. Η Αισέ έκανε και πάλι το θαύμα της.

"Τι άλλα πράγματα θα μου ζητήσετε?"

Καταπίνω και του κάνω νόημα να φάει.

Τρώει.

Μπράβο μωρό μου.

"Πρώτον ο πληθυντικός. Κόψτον. Αλλά το κύριος άνευ ονόματος θα μείνει. Μπροστά σε άλλους μπορείς να με φωνάζεις κύριε Κρας."

"Οι δυο μας όταν είμαστε θα σας..θα σε αποκαλώ Κύριε?"

"Ναι . Ρωτάς ότι θέλεις στο τέλος. Τρώγε είπα"

Υπακούει και βάζει στο στόμα του λίγο απο το μοσχαράκι.

"Θέλω να κάνεις καλή διατροφή. Θα έχεις διατροφολόγο και προσωπικό γυμναστή. Με νοιάζει η σωματική υγεία σου. Επίσης θα περάσεις απο ιατρικά τσεκ απ και τα οποία ευλαβικά θα επαναλαμβάνεις όποτε χρειαστεί"

Τρώω ξανά. Μου χαμογελα με κλειστό στόμα.

Του αρέσει όλο αυτό. Κι εμένα μου αρέσει μωρό μου αυτό.

"Το πρόγραμμα σου. Θέλω να ξέρω κάθε πρωι πως θα περάσεις την μέρα σου. Αν αλλάξει κάτι στο πρόγραμμα σου με ενημερώνεις για να το εγκρίνω."

"Λογικό" λέει ήρεμα και μου χαμογελάει. Δαγκώνει το χείλος του.

Ο θεέ θα τον πηδήξω πάνω στο τραπέζι αν το ξαναδαγκώσει.

"Και στο θέμα του σεξ τώρα"

Κοκκινίζει αυτόματα.

Μωρό μου όμορφο ανυπομονώ να σε δω γυμνό απο κάτω μου να κοκκινίζεις για εμένα.

"Εγώ ..δεν μου ταιριάζει να ..δηλαδή δεν μπορώ να σε.." δεν βρίσκει λόγια να εκφραστεί, στην αρχή δεν καταλαβαίνω τι μου λέει αλλά μετά γελάω τρανταχτά.

"Αυτό ..δεν το τόλμησε ποτέ κανείς" 

Σοβαρεύω γιατί τον βλέπω να νιώθει άσχημα.

"Θα σου μάθω πως θέλω να φέρεσαι. Τι μου αρέσει. Πως μου αρέσει. Σε αυτό θέλω υπακοή"

Εδώ θέλω ξεκαθαρα να ακούσει την λέξη.

"Υ-υπακοή?"

"Ναι υπακοή  και τιμωρία όταν δεν είσαι φρόνιμος"

Χαμογελώ λοξά καθώς τον βλέπω να με κοιτά αινιγματικά.

"Δη-δηλαδή?"

"Δηλαδή αν δεν ακολουθήσεις το πρόγραμμα σου και τελευταία στιγμή αποφασίσεις να αμφισβητήσεις κάτι που σου είπα θα έχεις σεξουαλική τιμωρία. Μερικές ξυλιές..αναστολή οργασμού. Μην φανταστείς μπουντρούμια και μαστίγια"

Μισανοίγει το στόμα. Κοιτά το μοσχαράκι και μετά εμένα.

"Λογικο" ψιθυρίζει και απλά θέλω να τον αρπάξω και να φιλήσω τα πειθήνια χείλη του.

"Και κάτι τελευταίο"

Μασάει αργά και με κοιτά .

Δεν ξέρω πως θα ακουστεί σε έναν άπειρο αυτό αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα του αποκαλύψω την ώρα του σεξ τα μικρά μου φετίχ. 

"Θέλω να φοράς κολάρο"

Με κοιτά καθώς οι κόρες του διαστέλλονται. Αφήνει κάτω το πηρούνι του.

"Δερμάτινο . Ένας κρίκος περασμένος και κρέμεται μια αλυσίδα. Σο σεξ θα έχεις την αλυσίδα . Εκτός κρεβατιού θα φοράς σκέτο το κολάρο. Ο κανόνας αυτός είναι αδιαπραγματευτος "

Με κοιτά διστακτικά.

Κοιτά το πιάτο του.

Το τράβηξα πολύ? Δεν μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά. Θέλω τον έλεγχο στο σεξ. Θέλω ο άλλος να μου ανήκει. Να τον γαμάω όπως θέλω. Τέλος. Είμαι ο Αλεξάντερ Κρας και αν θέλω να φοράει κολάρο αυτός που μου ανήκει  απλά θα το κάνει.

"Το κολάρο ..δείχνει οτι σου ανήκω?"τα μελιά μάτια του με κοιτάζουν διερευνητικά.

"Ναι γλυκέ μου. Αν πεις ναι θα μου ανήκεις. Θα σε φροντίζω και θα έχεις οτι θέλεις" του απαντάω τρυφερά. Δεν αναγνωρίζω τον τόνο της φωνής μου αλλά μου βγαίνει ενστικτωδώς.

Με κοιτά σαν να υπολογίζει κάτι.

"Και αν..και αν θέλω να σε έχω αποκλειστικά?" δαγκώνει το χείλος του νευρικά.

Χαμογελάω διάπλατα.

"Το όλο θέμα είναι αποκλειστικό. Κανείς απο τους δυο μας δεν θα έχει σεξουαλικές σχέσεις με άλλους"

Τρώει ξανά αμήχανα το φαγητό του και δεν λέει κάτι.

Θα με πεθάνει αλλά του δίνω χρόνο. Ήταν πολλά αυτά που άκουσε.

"Φυσικά ισχύει και η προταση να φύγεις απο εδώ και αύριο να έχεις μια δουλειά στον όμιλο και ένα σπίτι. Και όλο αυτό θα μείνει μια ανάμνηση"

Καταπίνει χωρίς να μιλήσει.

Ο γλυκό μου μωρό μην μου κάνεις τέτοια. Βλέπω πως με κοιτάς . Το θέλεις κι εσύ.

"Μπορώ να πιω κάτι? Μια ..μπύρα?"

Με κοιτά γλυκά. Είναι πολύ..πολύ γλυκός.

"Να δω αν έχει αφήσει καμία η γραμματέας μου..πίνει μπύρα χωρίς αλκοολ .." κοιτάω στο μπαράκι και βλέπω μια.

"Ορίστε μια χωρίς αλκοολ" 

Τα χέρια μας αγγίζονται αμυδρά.

"Έχω πιεί και με αλκοολ" μου λέει αργά . Την παίρνει τραβώντας αργά το χέρι του απο το δικό μου. Νιώθω ρίγος στο κορμί μου. 

Έλα μωρό μου , δεν νιώθεις την σπίθα ? Δεν βλέπεις τι μου κάνεις?

"Φυσικά και έχεις πιει. Αλλά δεν θα ξαναπιείς όσο θα είσαι μαζί μου. "

Μου χαμογελά. Πολύ γλυκά.

"Δεν έχω συνηθίσει να με φροντίζουν" λέει και πίνει την μπύρα του. Σηκώνεται πάνω και πάει προς την κουπαστή. Ακουμπά το κορμί του στα ξύλα και τον ακολουθώ.

"Αν με αφήσεις θα σε φροντίσω Τζεημς  "

"Κι εγώ τι θα σου προσφέρω?"

Αγγίζω το χέρι του . Τον τραβάω προς εμένα.

"Θα με φροντίσεις κι εσύ Τζέημς. Κάθε μου ανάγκη. Θα είναι αμοιβαίο. "

Βγάζω τα γυαλιά μου και τα κρεμάω στο πουκάμισο μου. 

"Σου αρέσω ως άντρας?" τον ρωτάω  αποφασιστικά  καθώς τον πλησιάζω περισσότερο.

"Πολύ Κύριε..πάρα πολύ" η ανάσα του βγαίνει γρήγορη.

"Πιστεύεις οτι μπορείς να υπάρξεις με έναν άντρα τέτοιου είδους Τζέημς?"

Δαγκώνει τα χείλη του. 

Τα πλησιάζω . 

Τον πλησιάζω. Νιώθω την ανάσα του.

"Τι είδους άντρας είσαι?"

Νόμιζα οτι είναι ξεκάθαρο.

"Μη διαχειρίσιμος" του απαντάω καθώς τα χείλη μου αγγίζουν τα δικά του.

"Κυ-κύριε" ακούω την γλυκιά του φωνή καθώς τον πιάνω απο την μέση . Τρέμει.

"Μην έχεις άγχος γλυκό μου μωρό ..επέτρεψε μου να σ'έχω δικό μου" του λέω καθώς η γλώσσα μου βρίσκει την δική του.